¹ من آن کسی هستم که چوب مجازات خدا را خورده‌ام.

¹Jaz sem tisti mož, ki okuša bridkost po šibi togote njegove.

² او مرا به اعماق تاریکی برده

²Mene vodi in goni po temi, ne pa po svetlobi.

³ و تمام روز دست خود را برضد من بلند کرده است.

³Samo meni nasprotujoč, obrača proti meni roko svojo ves dan.

⁴ گوشت و پوستِ بدن مرا فرتوت ساخته و استخوانهایم را شکسته است.

⁴Storil je, da se je postaralo meso moje in koža moja, kosti moje je potrl.

⁵ مرا با سختی و مشقّت محاصره کرده

⁵Zidal je zoper mene in me obdal s strupeno grenkobo in nadlogo.

⁶ و مانند کسی‌که سالها پیش مرده باشد، در تاریکی نشانده است.

⁶Velel mi je bivati v temnih krajih, kakor tisti, ki so mrtvi za vselej.

⁷ دیواری به دورم کشیده و مرا با زنجیرهای سنگین بسته است و نمی‌توانم فرار کنم.

⁷Ogradil me je, da ne morem uiti, dejal me je v težko železje.

⁸ برای کمک التماس می‌کنم، امّا او دعایم را نمی‌پذیرد.

⁸Ko tudi kličem in vpijem, ne pusti k sebi prošnje moje.

⁹ راه مرا از هر طرف با دیوارهای سنگی بسته و آن را پُر پیچ و خم ساخته است.

⁹Pota moja je zagradil z rezanim kamenjem, steze mi je izprevrgel.

¹⁰ او مانند خرسی در کمین من نشسته و مثل شیری برای حمله به من آماده است.

¹⁰Kakor prežeč medved mi je, kakor lev v zasedi.

¹¹ مرا از راهم به گوشه‌ای برده و پاره پاره‌ام نمود و ترک گفت.

¹¹Pota moja je napravil tavajoča in me je raztrgal, me opustošil.

¹² کمان خود را کشید و مرا هدف تیرهای خود قرار داد.

¹²Napel je lok svoj in me je postavil pšici svoji za cilj.

¹³ تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

¹³V ledice moje je izpustil tula svojega strelice.

¹⁴ مردم مرا مسخره می‌کنند و تمام روز به من می‌خندند.

¹⁴V smeh sem vsemu ljudstvu svojemu, njih pesmica ves dan.

¹⁵ با سختی‌ها و مصیبت‌ها زندگی را برای من تلخ ساخته است.

¹⁵Nasitil me je z najhujšo bridkostjo, upijanil me je s pelinom.

¹⁶ رویم را به خاک مالید و دندانهایم را با سنگها شکست.

¹⁶In s kamenjem mi je zdrobil zobe, povalil me je v pepel.

¹⁷ سعادت و سلامتی را از من گرفته است.

¹⁷In vržena je daleč od miru duša moja, pozabil sem, kar je sreča.

¹⁸ گفتم: «شوکت و جلال من از بین رفت و امید من از خداوند قطع گردید.»

¹⁸In rekel sem: Izginila je moč moja in moje upanje v GOSPODA.

¹⁹ وقتی آوارگی و مصیبت‌های خود را به یاد می‌آورم، زندگی به کامم تلخ می‌شود.

¹⁹Spomni se edinščine moje in tavanja mojega, pelina in grenkega strupa!

²⁰ همیشه به آنها فکر می‌کنم و روحم پریشان می‌گردد.

²⁰Spominja se tega vedno duša moja in je potrta v meni.

²¹ امّا با این‌همه وقتی رنج‌هایم به یادم می‌آورم، نومید نمی‌شوم،

²¹To si hočem vtisniti v srce, zato bom upal:

²² زیرا محبّت خداوند پایدار و رحمت او بی‌پایان است.

²²Prevelika dobrotljivost GOSPODOVA je, da nismo docela pokončani, ker nima konca usmiljenje njegovo,

²³ آنها هر صبح تازه می‌باشند و وفاداری او عظیم می‌باشد.

²³novo je vsako jutro; preobila je zvestoba tvoja.

²⁴ خداوند همه‌چیز من است، پس بر او امید دارم.

²⁴Delež moj je GOSPOD, govori duša moja, zato bom upal vanj.

²⁵ خداوند بر تمام کسانی‌که بر او توکّل دارند و طالب او می‌باشند، مهربان است.

²⁵Dober je GOSPOD njim, ki ga čakajo, duši, ki ga išče.

²⁶ پس بهتر است که با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

²⁶Dobro je možu, da upa in tiho čaka rešitve GOSPODOVE.

²⁷ چه نیکوست که در هنگام جوانی صبر و تحمّل را بیاموزیم.

²⁷Dobro je možu, da je nosil jarem v mladosti svoji.

²⁸ وقتی گرفتار مصیبتی از جانب خداوند می‌شویم، باید خاموش و تنها بنشینیم؛

²⁸Samoten naj sedi in molči, ker mu ga je naložil Gospod.

²⁹ و در حضور خداوند به خاک بیافتیم، شاید هنوز امیدی باقی باشد.

²⁹V prah naj položi usta: morda je še upanje.

³⁰ وقتی کسی بخواهد ما را بزند، صورت خود را جلو بیاوریم و وقتی به ما اهانت می‌کنند، تحمّل کنیم.

³⁰Njemu, ki ga bije, naj pomoli lice svoje; nasiti se naj s sramoto.

³¹ زیرا خداوند ما را برای همیشه ترک نمی‌کند.

³¹Kajti Gospod ne zameta vekomaj;

³² هرچند خداوند غم و اندوه را بر سر ما بیاورد، ولی از روی محبّت سرشار خود بر ما رحمت خواهد کرد.

³²marveč, ko je užalostil, se tudi usmili po obilosti dobrot svojih.

³³ خداوند از غم و اندوه ما خشنود نمی‌گردد.

³³Nikakor ne muči iz srca, ne žali otrok človeških.

³⁴ وقتی اسیران و ستمدیدگان ما پایمال می‌شوند؛

³⁴Če kdo gazi vse zvezane na zemlji,

³⁵ هنگامی‌که حقّی را که خدا به ما داده است، پایمال می‌گردد؛

³⁵če zavija pravico možu pred obličjem Najvišjega,

³⁶ و زمانی که در حق شخصی در دادگاه بی‌عدالتی می‌شود، خدا همه را می‌بیند.

³⁶če prekanja človeka v pravdi njegovi: ne bo li Gospod pazil na to?

³⁷ هیچ امری بدون اراده و رضای خداوند انجام نمی‌شود.

³⁷Kdo je, ki je velel, in se je zgodilo, če ni tega zapovedal Gospod?

³⁸ خیر و شر، تنها به فرمان خداوند متعال واقع می‌شود.

³⁸Ali ne prihaja iz ust Najvišjega hudo in dobro?

³⁹ پس چرا وقتی به‌خاطر گناهان خود مجازات می‌شویم، شکایت کنیم؟

³⁹Kaj bi tožil človek, dokler živi? Vsakdo naj toži zaradi svojih grehov!

⁴⁰ بیایید رفتار خود را بسنجیم و به سوی خداوند بازگردیم.

⁴⁰Preiskujmo ter izsledujmo pota svoja in vrnimo se do GOSPODA!

⁴¹ بیایید با تمام قلب، دست دعا به سوی خدایی که در آسمانهاست بلند کنیم،

⁴¹Povzdignimo dušo svojo z rokami vred k Bogu mogočnemu v nebesih!

⁴² و بگوییم: «خداوندا، ما گناهکاریم و از فرمان تو سرکشی کرده‌ایم و تو ما را نبخشیده‌ای.

⁴²Mi, mi smo se pregrešili in se uprli; ti nisi odpustil.

⁴³ «بر ما غضب کردی و ما را کُشتی، رحمت تو به وسیلهٔ خشمت پنهان گشت.

⁴³Ogrnil si se z jezo in preganjal nas, moril si brez milosti.

⁴⁴ چون بر ما خشمگین بودی، خود را از ما پنهان کردی تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

⁴⁴Z oblakom si se ogrnil, da ne predere molitev.

⁴⁵ تو ما را پیش مردم جهان همچون خاکروبه و زباله ساختی.

⁴⁵Za nesnago in izmeček si nas postavil sredi ljudstev.

⁴⁶ «تمام دشمنان ما، ما را تحقیر می‌کنند.

⁴⁶Vsi sovražniki naši so usta svoja razširili zoper nas.

⁴⁷ با هلاکت و نابودی روبه‌رو شده‌ایم و ترس و وحشت ما را فراگرفته است.

⁴⁷Groza in jama sta blizu nas, razdejanje in poguba.

⁴⁸ به‌خاطر نابودی قومم، سیل اشک از چشمانم جاریست.

⁴⁸Potoke vodá toči oko moje zavoljo pogube hčere mojega ljudstva.

⁴⁹ «پیوسته اشک می‌ریزم

⁴⁹Oko moje se solzi in ne neha, ni nobenega prestanka,

⁵⁰ تا خداوند از آسمان به پایین بنگرد و ما را ببیند.

⁵⁰dokler se GOSPOD iz nebes ne ozre in ne vidi.

⁵¹ وقتی می‌بینم چه بلایی بر سر دختران شهر من آمده است، دلم از غصّه ریش‌ریش می‌شود.

⁵¹Oko moje mi žali srce zavoljo vseh hčer mesta mojega.

⁵² «دشمنان بدون هیچ دلیلی مرا مثل پرنده به دام انداختند.

⁵²Lovili so me hudo kakor ptičico, kateri me sovražijo brez vzroka.

⁵³ مرا زنده در چاه انداختند و سنگی بر سر آن گذاشتند.

⁵³V jamo so pehnili življenje moje, da me uničijo, in kamenje so lučali v me.

⁵⁴ آب از سرم گذشت و فکر کردم که بزودی خواهم مرد.

⁵⁴Vode so mi kipele čez glavo, dejal sem: Pokončan sem!

⁵⁵ «خداوندا، از ته چاه تو را طلبیدم.

⁵⁵Klical sem ime tvoje, o GOSPOD, iz jame pregloboke.

⁵⁶ فریاد مرا شنیدی و به ناله‌های من گوش دادی.

⁵⁶Glas moj si čul; ne skrivaj ušesa svojega zdihovanju mojemu, vpitju mojemu.

⁵⁷ وقتی به حضور تو دعا کردم، آمدی و گفتی: 'نترس!'

⁵⁷Približal si se tisti dan, ko sem klical; rekel si: Ne boj se!

⁵⁸ «خداوندا، تو از حق من دفاع کردی و از مرگ نجاتم دادی.

⁵⁸Sodil si, Gospod, pravdo duše moje, odrešil si življenje moje.

⁵⁹ تو ای خداوند، شاهد ظلم‌هایی که در حق من کردند، بودی؛ پس به داد من برس و خودت داوری کن.

⁵⁹Videl si, o GOSPOD, krivico, ki se mi godi; razsodi pravdo mojo!

⁶⁰ تو می‌دانی که دشمنانم همه از من نفرت دارند و برضد من دسیسه می‌چینند.

⁶⁰Videl si vse njih maščevanje in vse njih naklepe zoper mene.

⁶¹ «خداوندا، تو شنیده‌ای که آنها چگونه به من اهانت کرده و برضد من توطئه چیده‌اند.

⁶¹Slišal si njih zasramovanje, o GOSPOD, in vse njih namere zoper mene,

⁶² دشمنانم تمام روز دربارهٔ من سخنان بد می‌گویند و برای آزار من نقشه می‌کشند.

⁶²govorjenje tistih, ki so vstali nadme, in njih izmišljevanje zoper mene ves dan.

⁶³ در همه حال به من می‌خندند و مسخره‌ام می‌کنند.

⁶³Glej jih, ko sede in ko vstajajo, da jim sem za pesmico!

⁶⁴ «خداوندا، آنها را به سزای کارهایشان برسان.

⁶⁴Plačaj jim povračilo, GOSPOD, po njih rok delu.

⁶⁵ آنها را لعنت کن تا گرفتار غم و درد شوند. با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین نابود ساز.»

⁶⁵Daj jim zaslepljenost srca, prokletje tvoje pridi nadnje!Preganjaj jih v jezi in zatri jih izpod nebes GOSPODOVIH!

⁶⁶ با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین نابود ساز.»

⁶⁶Preganjaj jih v jezi in zatri jih izpod nebes GOSPODOVIH!