¹ خداوندا، به یادآور که چه بلایی بر سر ما آمده است: ببین که چگونه خوار و رسوا شده‌ایم!

¹Spomni se, o GOSPOD, kaj nas je zadelo, ozri se in poglej sramoto našo!

² سرزمین موروثی ما به دست بیگانگان افتاده است و در خانه‌های ما مردم بیگانه زندگی می‌کنند.

²Dediščina naša je pripadla tujcem, hiše naše inozemcem.

³ ما یتیم شده‌ایم. پدران ما به دست دشمن کشته شده و مادران ما بیوه شده‌اند.

³Sirote smo, brez očeta, matere naše so kakor vdove.

⁴ آبی را که می‌خوریم و هیزمی را که برای آتش به کار می‌بریم، باید بخریم.

⁴Vode svoje pijemo za denar, drva svoja dobivamo za plačilo.

⁵ باری سخت و دشوار بر دوش خود می‌کشیم. خسته و ناتوان شده‌ایم و راحتی نداریم.

⁵Preganjalci naši nam stopajo na vrat; utrujeni smo, ne dovolijo nam pokoja.

⁶ پیش مردم مصر و آشور دست دراز کردیم تا لقمه نانی به ما بدهند و زنده بمانیم.

⁶Egipčanu molimo roko, tudi Asircu, da se nasitimo kruha.

⁷ نیاکان ما گناه کردند امّا آنها از بین رفتند و اینک ما تاوان گناه آنها را پس می‌دهیم.

⁷Očetje naši so grešili, in ni jih več; nam pa je nositi njih krivice.

⁸ غلامان بر ما حکومت می‌کنند و کسی نیست که ما را از قدرت آنها نجات بدهد.

⁸Hlapci nam gospodujejo; nikogar ni, ki bi nas oprostil iz njih roke.

⁹ یک لقمه نان را در بیابان با خطر جان به دست می‌آوریم.

⁹Z nevarnostjo življenja svojega prinašamo kruh svoj spričo meča puščave.

¹⁰ از شدّت گرسنگی در تب می‌سوزیم و پوست بدن ما همچون تنورِ داغ است.

¹⁰Koža naša je začrnela kakor peč zavoljo vroče lakote.

¹¹ همسران ما در کوه صهیون مورد تجاوز قرار گرفتند و دختران ما در تمام روستاهای یهودیه مجبور شدند خود را تسلیم کنند.

¹¹Žene na Sionu so oskrunjali, device po mestih Judovih.

¹² رهبران ما را به دار آویخته‌اند و به ریش‌سفیدان ما بی‌احترامی شده است.

¹²Poglavarje obešajo njih roke, starčkov obličje se ne časti.

¹³ از جوانان ما در آسیاب کار می‌کشند و اطفال ما در زیر بارِ گران هیزم، از پا می‌افتند.

¹³Mladeniči nosijo mlinske kamene in dečki padajo pod lesom.

¹⁴ پیر مردان ما دیگر در کنار دروازهٔ شهر دیده نمی‌شوند و جوانان ما دیگر آواز نمی‌خوانند.

¹⁴Starci so nehali shajati se med vrati, mladeniči na petje svoje.

¹⁵ خوشی و سرور از دلهای ما رخت بربسته و رقص و پایکوبی ما به ماتم تبدیل شده است.

¹⁵Minilo je srca našega veselje, v žalost se je preobrnil naš ples.

¹⁶ وای بر ما که گناه کردیم و تاج جلال و افتخار را از دست دادیم.

¹⁶Venec naše glave je padel. Gorje nam! ker smo grešili.

¹⁷ دلهای ما بی‌تاب و چشمان ما تار گشته‌اند،

¹⁷Zato omedleva srce naše, zavoljo tega so nam otemnele oči:

¹⁸ زیرا کوه صهیون، ویران و محل گشت و گذار شغالان شده است.

¹⁸zavoljo gore Sionske, ki je opustošena; lisice prosto hodijo po njej.

¹⁹ خداوندا، تو فرمانروای ابدی جهان هستی و تاج و تخت تو بی‌زوال است.

¹⁹Ti, GOSPOD, ostaneš vekomaj, prestol tvoj od roda do roda.

²⁰ چرا ما را برای همیشه از یاد بردی؟ چرا ما را برای مدّتی طولانی ترک کردی؟

²⁰Zakaj nas vekomaj pozabljaš, hočeš li nas zapustiti za dolge čase?

²¹ ای خداوند، ما را دوباره به سوی خود بازگردان و جلال پیشین ما را بازگردان. آیا ما را بکلّی ترک کرده و از ما بی‌نهایت خشمگین هستی؟

²¹Pelji nas nazaj k sebi, o GOSPOD, da se povrnemo; ponovi dni naše kakor v prejšnjih časih!Ali bi nas popolnoma zavrgel, razsrdil se zoper nas tako silno?

²² آیا ما را بکلّی ترک کرده و از ما بی‌نهایت خشمگین هستی؟

²²Ali bi nas popolnoma zavrgel, razsrdil se zoper nas tako silno?