¹ من آن کسی هستم که چوب مجازات خدا را خورده‌ام.

¹YO soy el hombre que ha visto aflicción en la vara de su enojo.

² او مرا به اعماق تاریکی برده

²Guióme y llevóme en tinieblas, mas no en luz.

³ و تمام روز دست خود را برضد من بلند کرده است.

³Ciertamente contra mí volvió y revolvió su mano todo el día.

⁴ گوشت و پوستِ بدن مرا فرتوت ساخته و استخوانهایم را شکسته است.

⁴Hizo envejecer mi carne y mi piel; quebrantó mis huesos.

⁵ مرا با سختی و مشقّت محاصره کرده

⁵Edificó contra mí, y cercóme de tósigo y de trabajo.

⁶ و مانند کسی‌که سالها پیش مرده باشد، در تاریکی نشانده است.

⁶Asentóme en oscuridades, como los ya muertos de mucho tiempo.

⁷ دیواری به دورم کشیده و مرا با زنجیرهای سنگین بسته است و نمی‌توانم فرار کنم.

⁷Cercóme por todos lados, y no puedo salir; agravó mis grillos.

⁸ برای کمک التماس می‌کنم، امّا او دعایم را نمی‌پذیرد.

⁸Aun cuando clamé y dí voces, cerro los oídos a mi oración.

⁹ راه مرا از هر طرف با دیوارهای سنگی بسته و آن را پُر پیچ و خم ساخته است.

⁹Cercó mis caminos con piedra tajada, torció mis senderos.

¹⁰ او مانند خرسی در کمین من نشسته و مثل شیری برای حمله به من آماده است.

¹⁰Como oso que acecha fué para mí, como león en escondrijos.

¹¹ مرا از راهم به گوشه‌ای برده و پاره پاره‌ام نمود و ترک گفت.

¹¹Torció mis caminos, y depedazóme; tornóme asolado.

¹² کمان خود را کشید و مرا هدف تیرهای خود قرار داد.

¹²Su arco entesó, y púsome como blanco a la saeta.

¹³ تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.

¹³Hizo entrar en mis riñones las saetas de su aljaba.

¹⁴ مردم مرا مسخره می‌کنند و تمام روز به من می‌خندند.

¹⁴Fuí escarnio á todo mi pueblo, canción de ellos todos los días.

¹⁵ با سختی‌ها و مصیبت‌ها زندگی را برای من تلخ ساخته است.

¹⁵Hartóme de amarguras, embriagóme de ajenjos.

¹⁶ رویم را به خاک مالید و دندانهایم را با سنگها شکست.

¹⁶Quebróme los dientes con cascajo, cubrióme de ceniza.

¹⁷ سعادت و سلامتی را از من گرفته است.

¹⁷Y mi alma se alejó de la paz, olvidéme del bien.

¹⁸ گفتم: «شوکت و جلال من از بین رفت و امید من از خداوند قطع گردید.»

¹⁸Y dije: Pereció mi fortaleza, y mi esperanza de Jehová.

¹⁹ وقتی آوارگی و مصیبت‌های خود را به یاد می‌آورم، زندگی به کامم تلخ می‌شود.

¹⁹Acuérdate de mi aflicción y de mi abatimiento, del ajenjo y de la hiel.

²⁰ همیشه به آنها فکر می‌کنم و روحم پریشان می‌گردد.

²⁰Tendrálo aún en memoria mi alma, porque en mí está humillada.

²¹ امّا با این‌همه وقتی رنج‌هایم به یادم می‌آورم، نومید نمی‌شوم،

²¹Esto reduciré á mi corazón, por lo cual esperaré.

²² زیرا محبّت خداوند پایدار و رحمت او بی‌پایان است.

²²Es por la misericordia de Jehová que no somos consumidos, porque nunca decayeron sus misericordias.

²³ آنها هر صبح تازه می‌باشند و وفاداری او عظیم می‌باشد.

²³Nuevas son cada mañana; grande es tu fidelidad.

²⁴ خداوند همه‌چیز من است، پس بر او امید دارم.

²⁴Mi parte es Jehová, dijo mi alma; por tanto en él esperaré.

²⁵ خداوند بر تمام کسانی‌که بر او توکّل دارند و طالب او می‌باشند، مهربان است.

²⁵Bueno es Jehová á los que en él esperan, al alma que le buscare.

²⁶ پس بهتر است که با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.

²⁶Bueno es esperar callando en la salud de Jehová.

²⁷ چه نیکوست که در هنگام جوانی صبر و تحمّل را بیاموزیم.

²⁷Bueno es al hombre, si llevare el yugo desde su mocedad.

²⁸ وقتی گرفتار مصیبتی از جانب خداوند می‌شویم، باید خاموش و تنها بنشینیم؛

²⁸Sentaráse solo, y callará, porque lo llevó sobre sí.

²⁹ و در حضور خداوند به خاک بیافتیم، شاید هنوز امیدی باقی باشد.

²⁹Pondrá su boca en el polvo, por si quizá hay esperanza.

³⁰ وقتی کسی بخواهد ما را بزند، صورت خود را جلو بیاوریم و وقتی به ما اهانت می‌کنند، تحمّل کنیم.

³⁰Dará la mejilla al que le hiriere; hartaráse de afrenta.

³¹ زیرا خداوند ما را برای همیشه ترک نمی‌کند.

³¹Porque el Señor no desechará para siempre:

³² هرچند خداوند غم و اندوه را بر سر ما بیاورد، ولی از روی محبّت سرشار خود بر ما رحمت خواهد کرد.

³²Antes si afligiere, también se compadecerá según la multitud de sus misericordias.

³³ خداوند از غم و اندوه ما خشنود نمی‌گردد.

³³Porque no aflige ni congoja de su corazón á los hijos de los hombres.

³⁴ وقتی اسیران و ستمدیدگان ما پایمال می‌شوند؛

³⁴Desmenuzar bajo de sus pies todos los encarcelados de la tierra,

³⁵ هنگامی‌که حقّی را که خدا به ما داده است، پایمال می‌گردد؛

³⁵Hacer apartar el derecho del hombre ante la presencia del Altísimo,

³⁶ و زمانی که در حق شخصی در دادگاه بی‌عدالتی می‌شود، خدا همه را می‌بیند.

³⁶Trastornar al hombre en su causa, el Señor no lo sabe.

³⁷ هیچ امری بدون اراده و رضای خداوند انجام نمی‌شود.

³⁷¿Quién será aquel que diga, que vino algo que el Señor no mandó?

³⁸ خیر و شر، تنها به فرمان خداوند متعال واقع می‌شود.

³⁸¿De la boca del Altísimo no saldrá malo y bueno?

³⁹ پس چرا وقتی به‌خاطر گناهان خود مجازات می‌شویم، شکایت کنیم؟

³⁹¿Por qué murmura el hombre viviente, el hombre en su pecado?

⁴⁰ بیایید رفتار خود را بسنجیم و به سوی خداوند بازگردیم.

⁴⁰Escudriñemos nuestros caminos, y busquemos, y volvámonos a Jehová.

⁴¹ بیایید با تمام قلب، دست دعا به سوی خدایی که در آسمانهاست بلند کنیم،

⁴¹Levantemos nuestros corazones con las manos a Dios en los cielos.

⁴² و بگوییم: «خداوندا، ما گناهکاریم و از فرمان تو سرکشی کرده‌ایم و تو ما را نبخشیده‌ای.

⁴²Nosotros nos hemos rebelado, y fuimos desleales; tú no perdonaste.

⁴³ «بر ما غضب کردی و ما را کُشتی، رحمت تو به وسیلهٔ خشمت پنهان گشت.

⁴³Desplegaste la ira, y nos perseguiste; mataste, no perdonaste.

⁴⁴ چون بر ما خشمگین بودی، خود را از ما پنهان کردی تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.

⁴⁴Te cubriste de nube, porque no pasase la oración nuestra.

⁴⁵ تو ما را پیش مردم جهان همچون خاکروبه و زباله ساختی.

⁴⁵Raedura y abominación nos tornaste en medio de los pueblos.

⁴⁶ «تمام دشمنان ما، ما را تحقیر می‌کنند.

⁴⁶Todos nuestros enemigos abrieron sobre nosotros su boca.

⁴⁷ با هلاکت و نابودی روبه‌رو شده‌ایم و ترس و وحشت ما را فراگرفته است.

⁴⁷Temor y lazo fué para nosotros, asolamiento y quebrantamiento.

⁴⁸ به‌خاطر نابودی قومم، سیل اشک از چشمانم جاریست.

⁴⁸Ríos de aguas echan mis ojos, por el quebrantamiento de la hija de mi pueblo.

⁴⁹ «پیوسته اشک می‌ریزم

⁴⁹Mis ojos destilan, y no cesan, porque no hay alivio,

⁵⁰ تا خداوند از آسمان به پایین بنگرد و ما را ببیند.

⁵⁰Hasta que Jehová mire y vea desde los cielos.

⁵¹ وقتی می‌بینم چه بلایی بر سر دختران شهر من آمده است، دلم از غصّه ریش‌ریش می‌شود.

⁵¹Mis ojos contristaron mi alma, por todas las hijas de mi ciudad.

⁵² «دشمنان بدون هیچ دلیلی مرا مثل پرنده به دام انداختند.

⁵²Mis enemigos me dieron caza como á ave, sin por qué.

⁵³ مرا زنده در چاه انداختند و سنگی بر سر آن گذاشتند.

⁵³Ataron mi vida en mazmorra, pusieron piedra sobre mí.

⁵⁴ آب از سرم گذشت و فکر کردم که بزودی خواهم مرد.

⁵⁴Aguas de avenida vinieron sobre mi cabeza; yo dije: Muerto soy.

⁵⁵ «خداوندا، از ته چاه تو را طلبیدم.

⁵⁵Invoqué tu nombre, oh Jehová, desde la cárcel profunda.

⁵⁶ فریاد مرا شنیدی و به ناله‌های من گوش دادی.

⁵⁶Oiste mi voz; no escondas tu oído á mi clamor, para mi respiro

⁵⁷ وقتی به حضور تو دعا کردم، آمدی و گفتی: 'نترس!'

⁵⁷Acercástete el día que te invoqué: dijiste: No temas.

⁵⁸ «خداوندا، تو از حق من دفاع کردی و از مرگ نجاتم دادی.

⁵⁸Abogaste, Señor, la causa de mi alma; redimiste mi vida.

⁵⁹ تو ای خداوند، شاهد ظلم‌هایی که در حق من کردند، بودی؛ پس به داد من برس و خودت داوری کن.

⁵⁹Tú has visto, oh Jehová, mi agravio; defiende mi causa.

⁶⁰ تو می‌دانی که دشمنانم همه از من نفرت دارند و برضد من دسیسه می‌چینند.

⁶⁰Tú has visto toda su venganza; todos sus pensamientos contra mí.

⁶¹ «خداوندا، تو شنیده‌ای که آنها چگونه به من اهانت کرده و برضد من توطئه چیده‌اند.

⁶¹Tú has oído el oprobio de ellos, oh Jehová, todas sus maquinaciones contra mí;

⁶² دشمنانم تمام روز دربارهٔ من سخنان بد می‌گویند و برای آزار من نقشه می‌کشند.

⁶²Los dichos de los que contra mí se levantaron, y su designio contra mí todo el día.

⁶³ در همه حال به من می‌خندند و مسخره‌ام می‌کنند.

⁶³Su sentarse, y su levantarse mira: yo soy su canción.

⁶⁴ «خداوندا، آنها را به سزای کارهایشان برسان.

⁶⁴Dales el pago, oh Jehová, según la obra de sus manos.

⁶⁵ آنها را لعنت کن تا گرفتار غم و درد شوند. با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین نابود ساز.»

⁶⁵Dales ansia de corazón, tu maldición á ellos.

⁶⁶ با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین نابود ساز.»

⁶⁶Persíguelos en tu furor, y quebrántalos de debajo de los cielos, oh Jehová.