¹Jako muchy zdechłe zasmradzają i psują olejek aptekarski: tak człowieka z mądrości i z sławy zacnago trochę głupstwa oszpeca.

¹Uginula muha usmrdi mirisno ulje, a i malo ludosti jače je od mudrosti i časti.

²Serce mądrego jest po prawej stronie jego; ale serce głupiego po lewej stronie jego.

²Mudrac kroči pravim putem, a luđak krivim.

³I na ten czas, gdy głupi drogą idzie, serce jego niedostatek cierpi; bo pokazuje wszystkim, że głupim jest.

³Dovoljno je da luđak pođe putem: kako razbora nema, svakomu pokazuje da je lud.

⁴Jeźliby duch panującego powstał przeciwko tobie, nie opuszczaj miejsca twego; albowiem pokora wstręt czyni grzechom wielkim.

⁴Ako se na te digne vladaočev gnjev, ne ostavljaj svoga mjesta, jer blagost sprečava velike grijehe.

⁵Jest złe, którem widział pod słoócem, to jest, błąd, który pochodzi od zwierzchności:

⁵Ima zlo što ga vidjeh pod suncem kao prestupak koji dolazi od vladaoca:

⁶Że głupi wywyższani bywają w godności wielkiej, a bogaci w mądrość nisko siadają;

⁶ludost se podiže na najviša mjesta, a veliki zauzimaju niske položaje.

⁷Widziałem sługi na koniach, a książąt chodzących piechotą jako sługi.

⁷Vidjeh sluge na konjima, a knezove gdje idu pješice kao sluge.

⁸kto kopie dół, sam weó wpada; a kto rozrzuca płot, wąż go ukąsi.

⁸Tko jamu kopa, u nju pada; i tko ruši zid, ujeda ga zmija.

⁹Kto przenosi kamienie, urazi się niemi; a kto łupie drwa, niebezpieczen jest od nich.

⁹Tko lomi kamenje, ono ga ranjava; tko cijepa drva, može nastradati.

¹⁰Jeźliże się stępi żelazo, a nie naostrzyłby ostrza jego, tedy mocy przyłożyć musi; ale to daleko lepiej mądrość sprawić może.

¹⁰Kad zatupi željezo i oštrica mu nije nabrušena, tada treba više snage; a nagrada mudrosti je uspjeh.

¹¹Jeźli ukąsi wąż przed zaklęciem, nic nie pomogą słowa zaklinacza.

¹¹Ako zmija ujede prije čaranja, ništa onda opčaratelj ne koristi.

¹²Słowa ust mądrego są wdzięczne; ale wargi głupiego pożerają go.

¹²Pune su miline riječi iz usta mudraca, a bezumnika upropašćuju njegove usne.

¹³Początek słów ust jego głupstwo, a koniec powieści jego wielkie błazeóstwo.

¹³On počinje svoje besjede ludošću i svršava ih potpunim bezumljem.

¹⁴Bo głupi wiele mówi, choć nie wie ten człowiek, co ma być. Albowiem któż mu oznajmi, co po nim nastanie?

¹⁴Luđak previše govori: čovjek ne poznaje budućnost, i tko mu može kazati što će poslije njega biti?

¹⁵Głupi pracują aż do ustania, a przecie nie mogą dojść do miasta.

¹⁵Luđake mori njihov trud; tko ne zna puta, ne može u grad.

¹⁶Biada tobie, ziemio! której król jest dziecięciem, i której książęta rano biesiadują.

¹⁶Jao tebi, zemljo, kad ti je kralj premlad i knezovi se već ujutro goste.

¹⁷Błogosławionaś ty, ziemio! której król jest synem zacnych, a której książęta czasu słusznego jadają dla posilenia, a nie dla opilstwa.

¹⁷Blago tebi, zemljo, kad ti je kralj plemenit i knezovi ti u svoje vrijeme blaguju da se okrijepe, a ne da se opiju.

¹⁸Dla lenistwa się dach pochyla, a dla osłabiałych rąk przecieka dom.

¹⁸S lijenosti se ugiblju grede, zbog nebrige prokišnjava kuća.

¹⁹Dla uweselenia gotują uczty, i wino rozwesela żywot; ale pieniądze do wszystkiego dopomagają.

¹⁹Ali su gozbe radi zabave i vino uveseljava život, a novci pribavljaju sve.

²⁰Ani w myśli twojej królowi nie złorzecz, ani w skrytym pokoju twoim nie przeklinaj bogatego; albowiem i ptak niebieski doniósłby ten głos; a to, co ma skrzydła, objawiłoby powieść twoję.

²⁰Ni u svojoj misli ne kuni kralja, ni u svojoj ložnici ne kuni bogataša, jer će ptice odnijeti glas i kleveta lako okrilati.