¹Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.

¹Blagoslivljaj Jahvu, dušo moja, Jahve, Bože moj, silno si velik! Odjeven veličanstvom i ljepotom,

²Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.

²svjetlošću ogrnut kao plaštem! Nebo si razapeo kao šator,

³Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;

³na vodama sagradio dvorove svoje. Od oblaka praviš kola svoja, na krilima vjetrova putuješ.

⁴Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.

⁴Vjetrove uzimaš za glasnike, a žarki oganj za slugu svojega.

⁵Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.

⁵Zemlju si stavio na stupove njene: neće se poljuljati u vijeke vjekova,

⁶Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.

⁶pokrio si je vodama bezdanim k'o haljinom, iznad bregova stajahu vode;

⁷Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.

⁷na tvoju se prijetnju povukoše, od tvoje grmljavine zadrhtaše.

⁸Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.

⁸Bregovi se digoše, doline spustiše na mjesto koje si im odredio.

⁹Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.

⁹Odredio si granicu koju ne smiju prijeći, da opet ne pokriju zemlju.

¹⁰Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,

¹⁰Izvore svraćaš u potoke što žubore među brdima.

¹¹A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.

¹¹Oni poje sve živine poljske, divlji magarci žeđ gase u njima.

¹²Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.

¹²Uz njih se gnijezde ptice nebeske i pjevaju među granama.

¹³Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.

¹³Ti natapaš bregove iz dvorova svojih, zemlja se nasićuje plodom tvojih ruku.

¹⁴Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:

¹⁴Ti daješ te niče trava za stoku i bilje na korist čovjeku da izvede kruh iz zemlje

¹⁵I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.

¹⁵i vino što razvedruje srce čovječje; da uljem lice osvježi i da kruh okrijepi srce čovjeku.

¹⁶Nasycone bywają i drzewa Paóskie, i cedry Libanu, których nasadził;

¹⁶Stabla se Jahvina napajaju hranom, cedri libanonski koje on zasadi.

¹⁷Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.

¹⁷Ondje se ptice gnijezde, u čempresu dom je rodin.

¹⁸Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.

¹⁸Visoki bregovi daju kozorogu a pećine jazavcu sklonište.

¹⁹Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słoóce zna zachód swój.

¹⁹Ti si stvorio mjesec da označuje vremena i sunce znade kada ima zaći.

²⁰Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.

²⁰Kad razastreš tmine i noć se spusti, tad se šuljaju u njoj životinje šumske.

²¹Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.

²¹Lavići riču za plijenom i od Boga hranu traže.

²²Lecz gdy słoóce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.

²²Kad sunce ograne, nestaju i liježu na ležaje.

²³Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.

²³Tad čovjek izlazi na dnevni posao i na rad do večeri.

²⁴O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.

²⁴Kako su brojna tvoja djela, o Jahve! Sve si to mudro učinio: puna je zemlja stvorenja tvojih.

²⁵W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.

²⁵Eno mora, velika i široka, u njemu vrve gmazovi bez broja, životinje male i velike.

²⁶Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.

²⁶Onud prolaze nemani, Levijatan kojeg stvori da se igra u njemu.

²⁷Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.

²⁷I sva ova bića željno čekaju da ih nahraniš na vrijeme.

²⁸Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.

²⁸Daješ li im, tada sabiru: otvaraš li ruku, nasite se dobrima.

²⁹Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.

²⁹Sakriješ li lice svoje, tad se rastuže; ako dah im oduzmeš, ugibaju i opet se u prah vraćaju.

³⁰Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.

³⁰Pošalješ li dah svoj, opet nastaju, i tako obnavljaš lice zemlje.

³¹Niechajże będzie chwała Paóska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.

³¹Neka dovijeka traje slava Jahvina: nek' se raduje Jahve u djelima svojim!

³²On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.

³²On pogleda zemlju i ona se potrese, dotakne bregove, oni se zadime.

³³Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.

³³Pjevat ću Jahvi dokle god živim, svirat ću Bogu svome dokle god me bude.

³⁴O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.

³⁴Bilo mu milo pjevanje moje! Ja ću se radovati u Jahvi.

³⁵Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.

³⁵Nek' zločinci sa zemlje nestanu i bezbožnika nek' više ne bude! Blagoslivljaj Jahvu, dušo moja! Aleluja!