1(Przedniejszemu śpiewakowi Seminit, pieśó Dawidowa.)
1Zborovođi. U oktavi. Psalam. Davidov.
2Ratuj, Panie! boć już niestaje miłosiernego, a wyginęli uprzejmi z synów ludzkich.
2U pomoć, Jahve, jer nestaje pobožnih, vjernosti nema više među ljudima!
3Każdy mówi kłamstwo z bliźnim swoim: usty pochlebnemi, dwojakiem sercem mówią.
3Svatko laže svome bližnjemu, govori usnama lažljivim i srcem dvoličnim.
4Niechajże Pan wytraci wszystkie wargi pochlebne, i język mówiący rzeczy wyniosłe.
4Istrijebi, Jahve, sve usne lažljive i jezik hvastavi;
5Którzy mówią: Językiem naszym przewiedziemy, wargi nasze za nami są, któż jest panem naszym?
5one što zbore: "Jezik je naša snaga, naše su usne za nas: tko nam što može?"
6Dla zniszczenia ubogich, i dla wołania nędznych teraz powstanę, mówi Pan; postawię w bezpieczności tego, na którego sidła stawiają.
6"Zbog nevolje tlačenih i jauka ubogih sada ću ustati - govori Jahve - spasenje donijet' onom tko ga želi."
7Słowa Paóskie są słowa czyste, jako srebro wypławione w piecu glinianym, siedm kroć przelewane.
7Riječi su Jahvine riječi iskrene, srebro prokušano, od zemlje odvojeno, sedam puta očišćeno.
8Ty, Panie! zachowaj ich; strzeż ich od rodzaju tego aż na wieki.
8O Jahve, ti ćeš bdjeti nad nama, od naraštaja ovog čuvat' nas svagda,
9Ze wszystkich stron niepobożni krążą, gdy wywyższeni bywają najpodlejsi między synami ludzkimi.
9pa nek' se okolo vrzu zlotvori, nek' se izdižu ljudi najgori.