1Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Panie! doświadczyłeś i doznałeś mię.
1Zborovođi. Davidov. Jahve, proničeš me svega i poznaješ,
2Tedy znasz siedzenie moje, i powstanie moje, wyrozumiewasz myśli moje z daleka.
2ti znaš kada sjednem i kada ustanem, izdaleka ti već misli moje poznaješ.
3Tyś chodzenie moje i leżenie moje ogarnął, świadomeś wszystkich dróg moich.
3Hodam li ili ležim, sve ti vidiš, znani su ti svi moji putovi.
4Nim przyjdzie słowo na język mój, oto Panie! ty to wszystko wiesz.
4Riječ mi još nije na jezik došla, a ti, Jahve, sve već znadeš.
5Z tyłu i z przodku otoczyłeś mię, a położyłeś na mię rękę twoję.
5S leđa i s lica ti me obuhvaćaš, na mene si ruku svoju stavio.
6Dziwniejsza umiejętność twoja nad dowcip mój; wysoka jest, nie mogę jej pojąć.
6Znanje to odveć mi je čudesno, previsoko da bih ga dokučio.
7Dokąd ujdę przed duchem twoim? a dokąd przed obliczem twojem uciekę?
7Kamo da idem od duha tvojega i kamo da od tvog lica pobjegnem?
8Jeźlibym wstąpił do nieba, jesteś tam; i jeźlibym sobie posłał w grobie, i tameś przytomny.
8Ako se na nebo popnem, ondje si, ako u Podzemlje legnem, i ondje si.
9Wziąłlibym skrzydła rannej zorzy, abym mieszkał na koócu morza,
9Uzmem li krila zorina pa se naselim moru na kraj
10I tamby mię ręka twoja prowadziła, a dosięgłaby mię prawica twoja.
10i ondje bi me ruka tvoja vodila, desnica bi me tvoja držala.
11Albo rzekłlibym: Wżdyć ciemności zakryją mię; aleć i noc jest światłem około mnie,
11Reknem li: "Nek' me barem tmine zakriju i nek' me noć umjesto svjetla okruži!" -
12Gdyż i ciemności nic nie zakryją przed tobą; owszem tobie noc jako dzieó świeci; ciemnościć są jako światłość.
12ni tmina tebi neće biti tamna: noć sjaji kao dan i tama kao svjetlost.
13Ty zaiste w nocy masz nerki moje; okryłeś mię w żywocie matki mojej.
13Jer ti si moje stvorio bubrege, satkao me u krilu majčinu.
14Wysławiam cię dlatego, że się zdumiewam strasznym i dziwnym sprawom twoim, a dusza moja zna je wybornie.
14Hvala ti što sam stvoren tako čudesno, što su djela tvoja predivna. Dušu moju do dna si poznavao,
15Nie zataiła się żadna kość moja przed tobą, chociażem był uczyniony w skrytości, i misternie złożony w niskościach ziemi.
15kosti moje ne bjehu ti sakrite dok nastajah u tajnosti, otkan u dubini zemlje.
16Niedoskonały płód ciała mego widziały oczy twoje; w księgi twoje wszystkie członki moje wpisane są, i dni, w których kształtowane były, gdy jeszcze żadnego z nich nie było.
16Oči tvoje već tada gledahu djela moja, sve već bješe zapisano u knjizi tvojoj: dani su mi određeni dok još ne bješe ni jednoga.
17Przetoż o jako drogie są u mnie myśli twoje, Boże! a jako ich jest wielka liczba.
17Kako su mi, Bože, naumi tvoji nedokučivi, kako li je neprocjenjiv zbroj njihov.
18Jeźlibym je chciał zliczyć, nad piasek rozmnożyły się; ocucęli się, jeszczem ci ja z tobą.
18Da ih brojim? Više ih je nego pijeska! Dođem li im do kraja, ti mi preostaješ!
19Zabiłlibyś, o Boże! niezbożnika, tedyćby mężowie krwawi odstąpili odemnie;
19De, istrijebi, Bože, zlotvora, krvoloci nek' odstupe od mene!
20Którzy mówią przeciwko tobie obrzydłości, którzy próżno wynoszą nieprzyjaciół twoich.
20Jer podmuklo se bune protiv tebe, uzalud se dižu tvoji dušmani.
21Izali tych, którzy cię w nienawiści mają, o Panie! niemam w nienawiści? a ci, którzy przeciwko tobie powstawają, izaż mi nie omierzli?
21Jahve, zar da ne mrzim tvoje mrzitelje? Zar da mi se ne gade protivnici tvoji?
22Główną nienawiścią nienawidzę ich, a mam ich za nieprzyjaciół.
22Mržnjom dubokom ja ih mrzim i držim ih svojim neprijateljima.
23Wyszpieguj mię, Boże! a poznaj serce moje; doświadcz mię, a poznaj myśli moje,
23Pronikni me svega, Bože, srce mi upoznaj, iskušaj me i upoznaj misli moje:
24I obacz, jeźli droga odporności jest we mnie, a prowadź mię drogą wieczną.
24pogledaj, ne idem li putem pogubnim i povedi me putem vječnim!