1Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Głupi rzekł w sercu swojem: Niemasz Boga. Popsowali się, obrzydliwymi się stali w zabawach swoich: niemasz, ktoby czynił dobrze.
1Zborovođi. Davidov. Bezumnik reče u srcu: "Nema Boga." Pokvareni rade gadosti; nitko da čini dobro.
2Pan z niebios spojrzał na synów ludzkich, aby obaczył, byłliby kto rozumny i szukający Boga.
2Jahve s nebesa gleda na sinove ljudske da vidi ima li tko razuman Boga da traži.
3Aleć wszyscy odstąpili, jednako się nieużytecznymi stali; niemasz, ktoby czynił dobrze, niemasz i jednego.
3No, svi skrenuše zajedno, svi se pokvariše: nitko da čini dobro - nikoga nema.
4Azaż nie wiedzą wszyscy czyniciele nieprawości, że pożerają lud mój, jako więc chleb jedzą? ale Pana nie wzywają.
4Neće li se urazumiti svi što bezakonje čine, koji proždiru narod moj kao da jedu kruha? Ne zazivlju ime Jahvino:
5Tam się bardzo ulękną, gdyż Bóg jest przy narodzie sprawiedliwego.
5jednom će drhtati od straha, jer je Bog s rodom pravednim.
6Haóbicie radę ubogiego; ale Pan jest nadzieją jego.
6Želite razbiti nakane ubogog: Jahve je utočište njegovo.
7Któż da z Syonu wybawienie Izraelowi? Gdyż zasię wyprowadzi Pan z więzienia lud swój; rozraduje się Jakób, a Izrael się rozweseli.
7O neka dođe sa Siona spas Izraelu! Kad Jahve promijeni udes naroda svoga, klicat će Jakov, radovat se Izrael.