¹Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?

¹Zašto se bune narodi, zašto puci ludosti snuju?

²Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazaócowi jego, mówiąc:

²Ustaju kraljevi zemaljski, knezovi se rotÄe protiv Jahve i Pomazanika njegova:

³Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.

³"Skršimo okove njihove i jaram njihov zbacimo!"

⁴Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.

⁴Smije se onaj što na nebu stoluje, Gospod im se podruguje.

⁵Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,

⁵Tad im veli u svom gnjevu, žestinom ih on zbunjuje:

⁶Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.

⁶"TÓa ja kralja svog postavih nad Sionom, svojom svetom gorom."

⁷Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.

⁷Obznanjujem odluku Jahvinu: Gospodin mi reče: "Ti si sin moj, danas te rodih.

⁸Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.

⁸Zatraži samo, i dat ću ti puke u baštinu, i u posjed krajeve zemaljske.

⁹Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduóskie pokruszysz ich.

⁹Vladat ćeš njima palicom gvozdenÄom i razbit ih kao sud lončarski."

¹⁰Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!

¹⁰Opametite se sada, vi kraljevi, Urazumite se, suci zemaljski.

¹¹Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.

¹¹Služite Jahvi sa strahom, s trepetom se pokorite njemu,

¹²Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.

¹²da se ne razgnjevi te ne propadnete na putu, kad uskoro plane srdžba njegova. Blago svima koji se njemu utječu!