1Pieśó wyuczająca, podana Asafowi. Przeczżeś nas, o Boże! do koóca odrzucił? Przeczże się rozpaliła zapalczywość twoja przeciwko owcom pastwiska twego?
1Poučna pjesma. Asafova. Zašto si, Bože, posve zabacio, zašto kiptiš gnjevom na ovce paše svoje?
2Wspomnij na zgromadzenie twoje, któreś sobie zdawna nabył i odkupił, na pręt dziedzictwa twego, na tę górę Syon, na której mieszkasz.
2Sjeti se zajednice koju si davno stekao, plÓemena koje namače kao svoju baštinu i brda Siona gdje si Šator svoj udario!
3Pospieszże się na srogie popustoszenie; a jako wszystko poburzył nieprzyjaciel w świątnicy!
3Korakni k ruševinama vječnim - sve je u Svetištu razorio neprijatelj.
4Ryczeli nieprzyjaciele twoi w pośrodku zgromadzenia twego, a na znak tego zostawili wiele chorągwi swoich.
4Protivnici tvoji vikahu posred skupštine tvoje, znakove svoje postaviše k'o pobjedne znakove.
5Za rycerza miano tego, który się z wysoka z siekierą zanosił, rąbiąc drzewo wiązania jego.
5Bijahu kao oni koji mašu sjekirom po guštari,
6A teraz już i rzezania jego na porząd siekierami i młotami tłuką.
6sjekirom i maljem vrata mu razbijali.
7Założyli ogieó w świątnicy twojej, a obaliwszy na ziemię, splugawili przybytek imienia twego.
7Ognju predadoše Svetište tvoje, do zemlje oskvrnuše Prebivalište tvoga imena.
8Mówili w sercu swojem: Zburzmy je pospołu; popalili wszystkie przybytki Boże w ziemi.
8Rekoše u srcu: "Istrijebimo ih zajedno; spalite sva svetišta Božja na zemlji!"
9Znaków naszych nie widzimy:już niemasz proroka, i niemasz między nami, któryby wiedział, póki to ma trwać.
9Ne vidimo znakova svojih, proroka više nema, i nitko među nama ne zna dokle ...
10Dokądże, o Boże! przeciwnik będzie urągać? izali nieprzyjaciel będzie bluźnił imię twoje aż na wieki?
10Dokle će se još, o Bože, dušmanin rugati? Hoće li protivnik dovijeka prezirati ime tvoje?
11Przeczże zstrzymujesz rękę twoję; a prawicy swej z zanadrza swego cale nie dobędziesz?
11Zašto povlačiš ruku, zašto u krilu sakrivaš desnicu svoju?
12Wszakeś ty, Boże! zdawna królem moim; ty sprawujesz hojne zbawienie w pośród ziemi.
12No Bog je moj kralj od davnine, on koji posred zemlje spasava!
13Tyś mocą twoją rozdzielił morze, a potarłeś głowy wielorybów w wodach.
13Ti svojom silom rasječe more, smrska glave nakazama u vodi.
14Tyś skruszył głowę Lewiatana, dałeś go za pokarm ludowi na puszczy.
14Ti si Levijatanu glave zdrobio, dao ga za hranu nemanima morskim.
15Tyś przerwał źródła i potoki; tyś osuszył rzeki bystre.
15Ti si dao da provre izvor i bujica, ti si presušio rijeke nepresušne.
16Twójci jest dzieó, twoja też i noc; tyś uczynił światło i słoóce.
16Tvoj je dan i noć je tvoja, ti učvrsti mjesec i sunce;
17Tyś założył wszystkie granice ziemi; lato i zimę tyś sprawił.
17ti sazda sve granice zemlji, ti stvori ljeto i zimu.
18Wspomnijże na to, że nieprzyjaciel zelżył Pana, a lud szalony jako urąga imieniowi twemu.
18Spomeni se ovoga: dušmanin ti se rugaše, Jahve, i bezumni narod pogrdi ime tvoje.
19Nie podawajże tej kupie duszy synogarlicy twojej; na stadko ubogich twoich nie zapominaj na wieki.
19Ne predaj jastrebu život grlice svoje, i život svojih siromaha ne zaboravi zauvijek!
20Obejrzyj się na przymierze twoje; albowiem i najciemniejsze kąty ziemi pełne jaskió drapiestwa.
20Pogledaj na Savez svoj, jer svi su zakuci zemlje puni tmina i nasilja.
21Niechajże nędznik nie odchodzi z haóbą; ubogi i żebrak niechaj chwali imię twoje.
21Ne daj da jadnik otiđe postiđen: neka siromah i ubog hvale ime tvoje!
22Powstaóże, o Boże! ujmij się o sprawę twoję; wspomnij na pohaóbienie twoje, które się dzieje od szalonych na każdy dzieó.
22Ustani, Bože, zauzmi se za svoju parnicu, spomeni se pogrde koju ti bezumnik svaki dan nanosi.
23Nie zapominajże wykrzykania nieprzyjaciół twoich, i huku tych, co przeciwko tobie powstawają, który się ustawicznie sili.
23Ne zaboravi vike neprijatelja svojih: buka buntovnika još se diže k tebi!