1(Przedniejszemu śpiewakowi na Gittyt, Asafowi.)
1Zborovođi. Po napjevu "Tijesci". Asafov.
2Wesoło śpiewajcie Bogu mocy naszej; wykrzykajcie Bogu Jakóbowemu.
2Kliknite Bogu, našoj jakosti, kličite Bogu Jakovljevu!
3Weźmijcie psalm, przydajcie bębęn, i wdzięczną harfę z lutnią.
3Nek' zazvuče žice, nek' se čuje bubanj, svirajte u milozvučnu harfu s citarom!
4Zatrąbcie w trąbę na nowiu miesiąca, czasu ułożonego, w dzieó święta naszego uroczystego.
4Zatrubite u rog za mlađaka, za uštapa, na svetkovinu našu!
5Albowiem jest postanowienie w Izraelu, prawo Boga Jakóbowego.
5Jer to je propis Izraelu, zapovijed Boga Jakovljeva.
6Na świadectwo w Józefie wystawił je, kiedy był wyszedł przeciw ziemi egipskiej, kędym słyszał język, któregom nie rozumiał.
6Takav je zakon dao Josipu kad je izlazio iz zemlje Egipta.
7Wybawiłem, mówi Bóg, od brzemienia ramię jego, a ręce jego od dźwigania kotłów uwolnione.
7Šapat tajnovit čuh: "Oslobodih od tereta rame njegovo, ruke su mu slobodne od košare.
8Gdyś mię w ucisku wzywał. wyrwałem cię, i wysłuchałem cię w skrytości gromu, doświadczałem cię u wód poswarku. Sela.
8U tjeskobi si zavapio i ja te izbavih; iz gromovna oblaka odgovorih tebi, iskušah te kod voda meripskih.
9Tedym rzekł: Słuchaj, ludu mój! a oświadczę się przeciwko tobie, o Izraelu! będzieszli mię słuchał.
9Slušaj, puče moj, i ja ću te opomenuti: o, da me poslušaš, Izraele!
10I nie będziesz miał boga cudzego, ani się będziesz kłaniał bogu obcemu;
10Nek' ne bude u tebe drugog boga i ne klanjaj se bogu tuđem!
11(Albowiem Jam Pan, Bóg twój, którym cię wywiódł z ziemi Egipskiej;) otwórz usta twoje, a napełnięć je.
11Ja sam Jahve, Bog tvoj koji te izvedoh iz Egipta: otvori svoja usta da ih napunim!"
12Ale lud mój nie usłuchał głosu mego, a Izrael nie przestał na mnie.
12"Ali moj narod ne slušaše glasa moga, Izrael me ne posluša.
13Przetoż puściłem ich za żądzami serca ich, i chodzili za radami swemi.
13Zato ga pustih okorjelom srcu njegovu: neka hodi kako mu se hoće!
14Oby mię był lud mój posłuchał, a Izrael drogami mojemi chodził!
14O, kad bi me narod moj slušao, kad bi Izrael putovima mojim hodio,
15W krótkim czasie bym był nieprzyjaciół ich poniżył, a przeciw nieprzyjaciołom ich obróciłbym rękę swą.
15brzo bih pokorio dušmane njegove, ruku bih svoju okrenuo na protivnike njegove.
16Ci, którzy w nienawiści mają Pana, choć obłudnie, poddaćby się im musieli, i byłby czas ich aż na wieki.
16Oni što ga sada mrze dodvarali bi mu se i njihov bi udes bio zapečaćen zauvijek.
17I karmiłbym ich tłustością pszenicy, a miodem z opoki nasyciłbym ich.
17A svoj narod hranio bih pšenicom najboljom i sitio ga medom iz pećine.