1(Pieśó i psalm Asafowy.)
1Pjesma. Psalam. Asafov.
2O Boże! nie milczże, nie bądź jako ten, co nie słyszy, i nie chciej się uspokoić, o Boże!
2Ne šuti, Jahve, ne budi nijem i nemoj mirovati, Bože!
3Bo się oto nieprzyjaciele twoi burzą, a ci, którzy cię w nienawiści mają, podnoszą głowę.
3Jer evo: dušmani tvoji buče, i mrzitelji tvoji glave podižu.
4Przeciwko ludowi twemu wymyślili chytrą radę, a spiknęli się przeciw tym, których ty ochraniasz;
4Protiv naroda se tvoga rote i svjetuju se protiv štićenika tvojih.
5Mówiąc: Pójdźcie, a wytraćmy ich, niech nie będą narodem, tak, żeby i nie wspominano więcej imienia Izraelskiego.
5Govore: "Dođite, zatrimo ih da ne budu narod, nek' se ime Izrael više ne spominje!"
6Albowiem spiknęli się jednomyślnie, przymierze przeciwko tobie uczynili:
6Zaista, jednodušno se svjetuju i protiv tebe savez sklopiše:
7Namioty Edomczyków, i Ismaelczyków, Moabczyków, i Agareóczyków,
7šatori edomski i Jišmaelci, Moapci i Hagrijci,
8Giebalczyków, i Ammonitczyków, i Amalekitczyków, także Filistyóczyków z tymi, którzy mieszkają w Tyrze;
8Gebal i Amon i Amalek, Filisteja sa stanovnicima Tira.
9Więc i Assyryjczycy złączyli się z nimi, będąc ramieniem synom Lotowym. Sela.
9I Asirci se s njima udružiše, pružiše ruke potomcima Lotovim.
10Uczyóże im tak jako Madyjanczykom, jako Sysarze, jako Jabinowi u potoku Cyson.
10Učini njima k'o Midjancima, k'o Siseri i Jabinu na potoku Kišonu:
11Którzy są wygładzeni w Endor; stali się jako gnój na ziemi.
11koji padoše blizu En-Dora i postaše gnojivo njivi.
12Obchodźże się z nimi, i z ich hetmanami, jako z Orebem, i jako z Zebą, i jako z Zebeem, i jako z Salmanem, ze wszystkimi książętami ich;
12K'o Oreb i Zeb neka budu knezovi njihovi, kao Zebah i Salmuna nek' budu sve vođe njihove
13Bo rzekli: Posiądźmy dziedzicznie przybytki Boże.
13koji jednodušno vikahu: "Osvojimo krajeve Božje!"
14Boże mój! uczyóże ich jako koło, i jako źdźbło przed wiatrem.
14Daj, o Bože, da budu kao kovitlac, kao pljeva koju nosi vjetar.
15Jako ogieó, który las pali, i jako płomieó, który zapala góry.
15Kao što oganj proždire šumu, kao što plamen sažiže bregove,
16Tak ich ty wichrem twoim ścigaj, a burzą twą zatrwóż ich.
16tako ih goni olujom svojom, prestravi ih svojom žestinom!
17Napełnij twarze ich pohaóbieniem, aby szukali imienia twego, Panie!
17Pokrij im lice sramotom, da traže tvoje ime, Jahve!
18Niech będą zawstydzeni i ustraszeni aż na wieki, a będąc pohaóbieni niech zaginą.
18Neka se stide i plaše navijek, neka se posrame i neka izginu!
19A tak niech poznają, żeś ty, którego imię jest Pan, tyś sam Najwyższym nad wszystką ziemią.
19Nek' znaju: ti si komu je ime Jahve, jedini Višnji nada svom zemljom.