¹Słowo, które widział Izajasz, syn Amosowy, nad Judą i nad Jeruzalemem.

¹Dette er, hvad Esajas, Amoz's Søn, skuede om Jerusalem:

²I stanie się w ostateczne dni, że będzie przygotowana góra domu Paóskiego na wierzchu gór, i wywyższy się nad pagórkami, a zbieżą się do niej wszystkie narody.

²Det skal ske i de sidste Dage, at HERRENs Huses Bjerg, grundfæstet på Bjergenes Top, skal løfte sig op over Højene. Did skal Folkene strømme

³I pójdzie wiele ludzi, mówiąc: Pójdźcie a wstąpmy na górę Paóską, do domu Boga Jakóbowego, a będzie nas uczył dróg swoich, i będziemy chodzili ścieszkami jego; albowiem z Syonu wyjdzie zakon, a słowo Paóskie z Jeruzalemu.

³og talrige Folkeslag vandre: "Kom, lad os drage til HERRENs Bjerg, til Jakobs Guds Hus; han skal lære os sine Veje, så vi kan gå på hans Stier; thi fra Zion udgår Åbenbaring, fra Jerusalem, HERRENs Ord:"

⁴I będzie sądził między narodami, a będzie karał wiele ludzi.I przekują miecze swe na lemiesze, a włócznie swe na sierpy; nie podniesie naród przeciw narodowi miecza, ani się będą ćwiczyć do bitwy.

⁴Da dømmer han Folk imellem, skifter Ret mellem talrige Folkeslag; deres Sværd skal de smede til Plovjern, deres Spyd til Vingårdsknive; Folk skal ej løfte Sværd mod Folk, ej øve sig i Våbenfærd mer.

⁵Domie Jakóbowy! pójdźcie, a chodźmy w światłości Paóskiej.

⁵Kom, Jakobs Hus, lad os vandre i HERRENs Lys!

⁶Aleś ty opuścił lud swój, dom Jakóbowy! gdyż są pełni obrzydliwości narodów wschodnich, i są wieszczkami jako Filistynowie, a w synach cudzych się kochali.

⁶Thi du forskød dit Folk, Jakobs Hus; de er fulde af Østens Væsen og spår, som var de Filistre, giver Folk fra Udlandet Håndslag.

⁷I napełniona jest ziemia ich srebrem i złotem, a koóca niemasz skarbom ich.

⁷Deres Land er fuldt af Sølv og Guld, talløse er deres Skatte; deres Land er fuldt af Heste, talløse er deres vogne;

⁸Napełniona jest ziemia ich koómi, a koóca niemasz wozom ich. Napełniona też jest ziemia ich bałwanami, robocie rąk swoich kłaniają się, które poczyniły palce ich.

⁸deres Land er fuldt af Afguder, de tilbeder Værk af deres Hænder, Ting, deres Fingre har lavet.

⁹I kłania się pospolity człowiek, a uniża się i zacny mąż; przetoż nie odpuszczaj im.

⁹Men bøjes skal Mennesket, Manden ydmyges, tilgiv dem ikke!

¹⁰Wnijdź w skałę, a skryj się w prochu przed strachem Paóskim, i przed chwałą majestatu jego.

¹⁰Gå ind i Klippen, skjul dig, i Støvet for HERRENs Rædsel, hans Højheds Herlighed!

¹¹Oczy wyniosłe człowiecze zniżone będą, a wysokość ludzka nachylona będzie; ale sam Pan wywyższony będzie dnia onego.

¹¹Sine stolte Øjne skal Mennesket slå ned, Mændenes Hovmod skal bøjes, og HERREN alene være høj på hin Dag.

¹²Albowiem dzieó Pana zastępów przyjdzie na wszelkiego pysznego i wyniosłego, i na każdego wywyższonego, że będzie poniżony;

¹²Thi en Dag har Hærskarers HERRE mod alt det høje og knejsende, mod alt ophøjet og stolt,

¹³I na wszystkie cedry Libaóskie wysokie a podniosłe, i na wszystkie dęby Basaóskie;

¹³med alle Libanons Cedre, de knejsende høje, og alle Basans Ege,

¹⁴I na wszystkie góry wysokie, i na wszystkie pagórki wyniosłe;

¹⁴mod alle knejsende Bjerge og alle høje Fjelde,

¹⁵I na każdą wieżę wysoką, i na każdy mur obronny;

¹⁵mod alle stolte Tårne og alle stejle Mure,

¹⁶I na wszystkie okręty morskie, i na wszystkie malowania rozkoszne.

¹⁶mod alle Tarsisskibe og hver en kostelig Ladning.

¹⁷I będzie nachylona wyniosłość człowiecza, a wywyższenie ludzkie zniżone będzie; ale sam Pan wywyższony będzie dnia onego.

¹⁷Da skal Menneskets Stolthed bøjes, Mændenes Hovmod ydmyges. og HERREN alene være høj på hin Dag.

¹⁸Lecz bałwany ich do szczętu pokruszone będą.

¹⁸Afguderne skal helt forsvinde.

¹⁹Tedy wnijdą do jaskió skalnych, i do jam podziemnych przed strachem Paóskim, i przed chwałą majestatu jego, gdy powstanie, aby ziemię potarł.

¹⁹Og man skal gå ind i Klippehuler og Jordhuller for HERRENs Rædsel, hans Højheds Herlighed når han står op for at forfærde Jorden.

²⁰Dnia onego wrzuci człowiek bałwany swe srebrne i bałwany swe złote, które mu naczyniono, aby się im kłaniał, w dziury kretów i nietoperzy.

²⁰På hin Dag skal Mennesket slænge sine Guder af Sølv og Guld, som han lavede sig for at tilbede dem, hen til Muldvarpe og Flagermus

²¹I wnijdzie w rozpadliny skalne, i na wierzchołki opok przed strachem Paóskim, i przed chwałą majestatu jego, gdy powstanie, aby potarł ziemię.

²¹for at gå ind i Klipperevner og Fjeldkløfter for HERRENs Rædsel, hans Højheds Herlighed, når han står op for at forfærde Jorden.

²²Przestaócież ufać w człowieku, którego dech jest w nozdrzach jego; bo za cóż on ma być poczytany?

²²Slå ikke mer eders Lid til Mennesker, i hvis Næse der kun er flygtig Ånde, thi hvad er de at regne for?