1Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.
1Jeg er den, der så nød ved hans vredes ris,
2Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;
2mig har han ført og ledt i det tykkeste Mulm,
3Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzieó.
3ja, Hånden vender han mod mig Dagen lang.
4Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.
4Mit Bød og min Hud har han opslidt, brudt mine Ben,
5Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;
5han mured mig inde, omgav mig med Galde og Møje,
6W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.
6lod mig bo i Mørke som de, der for længst er døde.
7Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;
7Han har spærret mig inde og lagt mig i tunge Lænker.
8A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.
8Om jeg end råber og skriger, min Bøn er stængt ude.
9Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.
9Han spærred mine Veje med Kvader, gjorde Stierne kroge.
10Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.
10Han blev mig en lurende Bjørn, en Løve i Baghold;
11Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.
11han ledte mig vild, rev mig sønder og lagde mig øde;
12Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.
12han spændte sin Bue; lod mig være Skive for Pilen.
13Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.
13Han sendte sit Koggers Sønner i Nyrerne på mig;
14Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzieó.
14hvert Folk lo mig ud og smæded mig Dagen lang,
15Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.
15med bittert mætted han mig, gav mig Malurt at drikke.
16Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.
16Mine Tænder lod han bide i Flint, han trådte mig i Støvet;
17Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.
17han skilte min Sjæl fra Freden, jeg glemte Lykken
18I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.
18og sagde: "Min Livskraft, mit Håb til HERREN er ude."
19Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
19At mindes min Vånde og Flakken er Malurt og Galde;
20Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
20min Sjæl, den mindes det grant den grubler betynget.
21Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
21Det lægger jeg mig på Sinde, derfor vil jeg håbe:
22Wielkie jest miłosierdzie Paóskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.
22HERRENs Miskundhed er ikke til Ende, ikke brugt op,
23Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.
23hans Nåde er ny hver Morgen, hans Trofasthed stor.
24Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.
24Min Del er HERREN, (siger min Sjæl,) derfor håber jeg på ham.
25Dobry jest Pan tym, którzy naó oczekują, duszy takowej, która go szuka.
25Dem, der bier på HERREN, er han god, den Sjæl, der ham søger;
26Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Paóskie.
26det er godt at håbe i Stilhed på HERRENs Frelse,
27Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dziecióstwa swego;
27godt for en Mand, at han bærer Åg i sin Ungdom.
28Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co naó włożono;
28Han sidde ensom og tavs, når han lægger det på ham;
29Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;
29han trykke sin Mund mod Støvet, måske er der Håb.
30Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.
30Række Kind til den, der slår ham, mættes med Hån.
31Bo Pan na wieki nie odrzuca;
31Thi Herren bortstøder ikke for evigt,
32Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.
32har han voldt Kvide, så ynkes han, stor er hans Nåde;
33Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.
33ej af Hjertet plager og piner han Menneskens Børn.
34Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;
34Når Landets Fanger til Hobe trædes under Fod,
35Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;
35når Mandens Ret for den Højestes Åsyn bøjes,
36Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.
36når en Mand lider Uret i sin Sag mon Herren ej ser det?
37Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?
37Hvo taler vel, så det sker, om ej Herren byder?
38Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?
38Kommer ikke både ondt og godt fra den Højestes Mund?
39Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.
39Over hvad skal den levende sukke? Hver over sin Synd!
40Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;
40Lad os ransage, granske vore Veje og vende os til HERREN,
41Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.
41løfte Hænder og Hjerte til Gud i Himlen;
42Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.
42vi syndede og stod imod, du tilgav ikke,
43Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.
43men hylled dig i Vrede, forfulgte os, dræbte uden Skånsel,
44Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.
44hylled dig i Skyer, så Bønnen ej nåed frem;
45Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.
45til Skarn og til Udskud har du gjort os midt iblandt Folkene.
46Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.
46De opspærred Munden imod os, alle vore Fjender.
47Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.
47Vor Lod blev Gru og Grav og Sammenbruds Øde;
48Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.
48Vandstrømme græder mit Øje, mit Folk brød sammen.
49Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,
49Hvileløst strømmer mit Øje, det kender ej Ro,
50Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.
50før HERREN skuer ned fra Himlen, før han ser til.
51Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.
51Synet af Byens Døtre piner min Sjæl.
52Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.
52Jeg joges som en Fugl af Fjender, hvis Had var grundløst,
53Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.
53de spærred mig inde i en Grube, de stenede mig;
54Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!
54Vand strømmed over mit Hoved, jeg tænkte: "Fortabt!"
55Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.
55Dit Navn påkaldte jeg, HERRE, fra Grubens Dyb;
56Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.
56du hørte min Røst: "O, gør dig ej døv for mit Skrig!"
57Przybliżając się do mnie w dzieó, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.
57Nær var du den Dag jeg kaldte, du sagde: "Frygt ikke!"
58Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.
58Du førte min Sag, o Herre, genløste mit Liv;
59Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.
59HERRE, du ser, jeg lider Uret. skaf mig min Ret!
60Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
60Al deres Hævnlyst ser du, alle deres Rænker,
61Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
61du hører deres Smædeord HERRE, deres Rænker imod mig,
62Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzieó.
62mine Fjenders Tale og Tanker imod mig bestandig.
63Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.
63Se dem, når de sidder eller står, deres Nidvise er jeg.
64Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;
64Dem vil du gengælde, HERRE, deres Hænders Gerning,
65Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;
65gør deres Hjerte forhærdet din Forbandelse over dem!
66Goó ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!
66forfølg dem i Vrede, udryd dem under din Himmel.