¹A odpowiadając Jezus, zasię im rzekł w podobieóstwach, mówiąc:

¹Og Jesus tog til Orde og talte atter i Lignelser til dem og sagde:

²Podobne jest królestwo niebieskie człowiekowi królowi, który sprawił wesele synowi swemu;

²"Himmeriges Rige lignes ved en Konge, som gjorde Bryllup for sin Søn.

³I posłał sługi swe, aby wezwali zaproszonych na wesele; ale nie chcieli przyjść.

³Og han udsendte sine Tjenere for at kalde de budne til Brylluppet; og de vilde ikke komme.

⁴Znowu posłał insze sługi, mówiąc: Powiedzcie zaproszonym: Otom obiad mój nagotował, woły moje i co było karmnego, pobito, i wszystko gotowe, pójdźcież na wesele.

⁴Han udsendte atter andre Tjenere og sagde: Siger til de budne: Se, jeg har beredt mit Måltid, mine Okser og Fedekvæget er slagtet, og alting er rede; kommer til Brylluppet!

⁵Ale oni zaniedbawszy odeszli, jeden do roli swojej, a drugi do kupiectwa swego;

⁵Men de brøde sig ikke derom og gik hen, den ene på sin Mark, den anden til sit Købmandsskab;

⁶A drudzy pojmawszy sługi jego, zelżyli i pobili je.

⁶og de øvrige grebe hans Tjenere, forhånede og ihjelsloge dem.

⁷Co gdy król usłyszał, rozgniewał się, a posławszy wojska swoje, wytracił one morderce, i miasto ich zapalił.

⁷Men Kongen blev vred og sendte sine Hære ud og slog disse Manddrabere ihjel og satte Ild på deres Stad.

⁸Tedy rzekł sługom swoim: Weseleć wprawdzie jest gotowe; lecz zaproszeni nie byli godni.

⁸Da siger han til sine Tjenere: Brylluppet er beredt, men de budne vare det ikke værd.

⁹Przetoż idźcie na rozstania dróg, kogokolwiek znajdziecie, wezwijcie na wesele.

⁹Går derfor ud på Skillevejene og byder til Brylluppet så mange, som I finde!

¹⁰Tedy wyszedłszy oni słudzy na drogi, zgromadzili wszystkie, którekolwiek znaleźli, złe i dobre, i napełnione jest wesele gośćmi.

¹⁰Og de Tjenere gik ud på Vejene og samlede alle dem, de fandt, både onde og gode; og Bryllupshuset blev fuldt af Gæster.

¹¹A wszedłszy król, aby oglądał goście, obaczył tam człowieka nie odzianego szatą weselną;

¹¹Da nu Kongen gik ind for at se Gæsterne, så han der et Menneske, som ikke var iført Bryllupsklædning.

¹²I rzekł mu: Przyjacielu! jakoś tu wszedł, nie mając szaty weselnej? A on zamilknął.

¹²Og han siger til ham: Ven! hvorledes er du kommen herind og har ingen Bryllupsklædning på? Men han tav.

¹³Tedy rzekł król sługom: Związawszy nogi i ręce jego, weźmijcie go, a wrzućcie do ciemności zewnętrznych, tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

¹³Da sagde Kongen til Tjenerne: Binder Fødder og Hænder på ham, og kaster ham ud i Mørket udenfor; der skal der være Gråd og Tænders Gnidsel.

¹⁴Albowiem wiele jest wezwanych, ale mało wybranych.

¹⁴Thi mange ere kaldede, men få ere udvalgte."

¹⁵Tedy odszedłszy Faryzeuszowie uczynili radę, jako by go usidlili w mowie.

¹⁵Da gik Farisæerne hen og holdt Råd om, hvorledes de kunde fange ham i Ord.

¹⁶I posłali do niego ucznie swoje z Herodyjany, mówiąc: Nauczycielu! wiemy, żeś jest prawdziwy, i drogi Bożej w prawdzie uczysz, a nie dbasz na nikogo; albowiem nie patrzysz na osobę ludzką.

¹⁶Og de sende deres Disciple til ham tillige med Herodianerne og sige: "Mester! vi vide, at du er sanddru og lærer Guds Vej i Sandhed og ikke bryder dig om nogen; thi du ser ikke på Menneskers Person.

¹⁷Przetoż powiedz nam, co ci się zda? Godzili się dać czynsz cesarzowi, czyli nie?

¹⁷Sig os derfor: Hvad tykkes dig? Er det tilladt at give Kejseren Skat eller ej?"

¹⁸Ale Jezus poznawszy złość ich, rzekł im: Czemuż mię kusicie, obłudnicy?

¹⁸Men da Jesus mærkede deres Ondskab, sagde han: "I Hyklere, hvorfor friste I mig?

¹⁹Pokażcie mi monetę czynszową; a oni mu podali grosz.

¹⁹Viser mig Skattens Mønt!" Og de bragte ham en Denar".

²⁰I rzekł im: Czyjże to obraz i napis?

²⁰Og han siger til dem: "Hvis Billede og Overskrift er dette?"

²¹Rzekli mu: Cesarski. Tedy im rzekł: Oddawajcież tedy, co jest cesarskiego, cesarzowi, a co jest Bożego, Bogu.

²¹De sige til ham: "Kejserens." Da siger han til dem: "Så giver Kejseren, hvad Kejserens er, og Gud, hvad Guds er!"

²²To usłyszawszy, zadziwili się, a opuściwszy go, odeszli.

²²Og da de hørte det,undrede de sig, og de forlode ham og gik bort.

²³Dnia onego przyszli do niego Saduceuszowie, którzy mówią, iż nie masz zmartwychwstania, i pytali go,

²³Samme Dag kom der Saddukæere til ham, hvilke sige, at der ingen Opstandelse er, og de spurgte ham og, sagde:

²⁴Mówiąc: Nauczycielu! Mojżesz powiedział: Jeźliby kto umarł, nie mając dzieci, aby brat jego prawem powinowactwa pojął żonę jego, i wzbudził nasienie bratu swemu.

²⁴"Mester! Moses har sagt: Når nogen dør og ikke har Børn, skal hans Broder for Svogerskabets Skyld tage hans Hustru til Ægte og oprejse sin Broder Afkom.

²⁵Było tedy u nas siedm braci; a pierwszy pojąwszy żonę, umarł, a nie mając nasienia, zostawił żonę swoję bratu swemu.

²⁵Men nu var der hos os syv Brødre; og den første giftede sig og døde; og efterdi han ikke havde Afkom, efterlod han sin Hustru til sin Broder.

²⁶Także też wtóry i trzeci, aż do siódmego.

²⁶Ligeså også den anden og den tredje, indtil den syvende;

²⁷A na ostatek po wszystkich umarła i ona niewiasta.

²⁷men sidst af alle døde Hustruen.

²⁸Przetoż przy zmartwychwstaniu, któregoż z tych siedmiu będzie żoną, gdyż ją wszyscy mieli?

²⁸Hvem af disse syv skal nu have hende til Hustru i Opstandelsen? thi de have alle haft hende."

²⁹A odpowiadając Jezus rzekł im: Błądzicie, nie będąc powiadomieni Pisma, ani mocy Bożej.

²⁹Men Jesus svarede og sagde til dem: "I fare vild, idet I ikke kende Skrifterne, ej heller Guds Kraft.

³⁰Albowiem przy zmartwychwstaniu ani się żenić, ani za mąż chodzić nie będą, ale będą jako Aniołowie Boży w niebie.

³⁰Thi i Opstandelsen tage de hverken til Ægte eller bortgiftes, men de ere ligesom Guds Engle i Himmelen.

³¹A o powstaniu umarłych nie czytaliście, co wam powiedziano od Boga mówiącego:

³¹Men hvad de dødes Opstandelse angår, have I da ikke læst, hvad der er talt til eder af Gud, når han siger:

³²Jam jest Bóg Abrahama, i Bóg Izaaka, i Bóg Jakóba? Bóg nie jestci Bogiem umarłych, ale żywych.

³²Jeg er Abrahams Gud og Isaks Gud og Jakobs Gud. Han er ikke dødes, men levendes Gud."

³³A usłyszawszy to lud, zdumiał się nad nauką jego.

³³Og da Skarerne hørte dette, bleve de slagne af Forundring over hans Lære.

³⁴Lecz gdy usłyszeli Faryzeuszowie, że zawarł usta Saduceuszom, zeszli się wespół.

³⁴Men da Farisæerne hørte, at han havde stoppet Munden på Saddukæerne, forsamlede de sig.

³⁵I spytał go jeden z nich, zakonnik, kusząc go i mówiąc:

³⁵Og en af dem, en lovkyndig, spurgte og fristede ham og sagde:

³⁶Nauczycielu! które jest największe przykazanie w zakonie?

³⁶"Mester, hvilket er det store Bud i Loven?"

³⁷A Jezus mu rzekł: Będziesz miłował Pana, Boga twego, ze wszystkiego serca twego, i ze wszystkiej duszy twojej i ze wszystkiej myśli twojej.

³⁷Men han sagde til ham: "Du skal elske Herren din Gud med hele dit Hjerte og med hele din Sjæl og med hele dit Sind.

³⁸To jest pierwsze i największe przykazanie.

³⁸Dette er det store og første Bud.

³⁹A wtóre podobne jest temuż: Będziesz miłował bliźniego twego, jako samego siebie.

³⁹Men et andet er dette ligt: Du skal elske din Næste som dig selv.

⁴⁰Na tych dwóch przykazaniach wszystek zakon i prorocy zawisnęli.

⁴⁰Af disse to Bud afhænger hele Loven og Profeterne."

⁴¹A gdy się Faryzeuszowie zebrali, spytał ich Jezus,

⁴¹Men da Farisæerne vare forsamlede, spurgte Jesus dem og sagde:

⁴²Mówiąc: Co się wam zda o Chrystusie? Czyim jest synem? Rzekli mu: Dawidowym.

⁴²"Hvad tykkes eder om Kristus? Hvis Søn er han?" De sige til ham: "Davids."

⁴³I rzekł im: Jakoż tedy Dawid w duchu nazywa go Panem? mówiąc:

⁴³Han siger til dem: "Hvorledes kan da David i Ånden kalde ham Herre, idet han siger:

⁴⁴Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjacioły twoje podnóżkiem nóg twoich.

⁴⁴Herren sagde til min Herre: Sæt dig ved min højre Hånd, indtil jeg får lagt dine Fjender under dine Fødder.

⁴⁵Ponieważ go tedy Dawid nazywa Panem, jakoż jest synem jego?

⁴⁵Når nu David kalder ham Herre, hvorledes er han da hans Søn?"

⁴⁶A żaden mu nie mógł odpowiedzieć i słowa, i nie śmiał go nikt więcej od onego dnia pytać.

⁴⁶Og ingen kunde svare ham et Ord, og ingen vovede mere at rette Spørgsmål til ham efter den Dag.