¹Izali czas nie jest zamierzony człowiekowi na ziemi? a jako dni najemnicze nie są dni jego?

¹Difinita estas ja por la homo la limtempo sur la tero, Kaj liaj tagoj estas kiel la tagoj de dungito.

²Jako sługa pragnie cienia, a jako najemnik czeka koóca pracy swojej:

²Kiel sklavo, kiu sopiras al ombro, Kaj kiel dungito, kiu atendas sian pagon,

³Takiem ja prawem dziedzicznem wziął miesiące próżne, a nocy boleśne są mi naznaczone.

³Tiel mi ricevis sorte monatojn vantajn, Kaj noktoj turmentaj estas nombritaj al mi.

⁴Układęli się, tedy mówię: Kiedyż wstanę? a rychło pominie noc? i pełen bywam myślenia aż do świtania.

⁴Kiam mi kusxigxas, mi diras:Kiam mi levigxos? Sed la vespero farigxas longa, kaj mi satigxas de maltrankvileco gxis la tagigxo.

⁵Obleczone jest ciało moje w robaki i w plugastwo z prochu; skóra moja popadała się, i rozsiadła się.

⁵Mia korpo estas kovrita de vermoj kaj de pecoj da tero; Mia hauxto krevis kaj putras.

⁶Dni moje prędsze są, niż czółnek tkacki, i strawione są bez nadziei.

⁶Miaj tagoj forflugis pli facile, ol bobeno de teksisto, Kaj pasis, lasinte nenian esperon.

⁷Wspomnij, o Panie! iż wiatrem jest żywot mój, nie wróci się oko moje, aby widziało dobre rzeczy.

⁷Memoru, ke mia vivo estas bloveto, Ke miaj okuloj ne plu revidos bonon;

⁸Ani mię ogląda oko, które mię widywało; oczy twoje obrócone będą na mię, a mnie nie będzie.

⁸Ne plu revidos min okulo de vidanto; Vi volos ekrigardi min, sed mi jam ne ekzistos.

⁹Jako niszczeje obłok i przemija, tak zstępujący do grobu nie wynijdzie;

⁹Nubo pasas kaj foriras; Tiel ne plu revenas tiu, kiu iris en SXeolon;

¹⁰Nie wróci się więcej do domu swego, ani go więcej pozna miejsce jego.

¹⁰Li ne plu revenas en sian domon; Lia loko ne plu rekonos lin.

¹¹Przetoż ja nie mogę zawściągnąć ust moich; mówić będę w utrapieniu ducha mego, będę rozmawiał w gorzkości duszy mojej.

¹¹Tial mi ne detenos mian busxon; Mi parolos en la premiteco de mia spirito, Mi plendos en la maldolcxeco de mia animo.

¹²Izażem ja jest morze, albo wieloryb, zasię mię osadził strażą?

¹²CXu mi estas maro aux mara monstro, Ke Vi starigis gardon por mi?

¹³Gdym rzekł: Pocieszy mię łoże moje, i ulży mi narzekania mego pościel moja:

¹³Kiam mi pensas, ke mia lito min konsolos, Ke mia kusxejo plifaciligos mian suferadon,

¹⁴Tedy mię straszysz przez sny, i przez widzenia trwożysz mną.

¹⁴Tiam Vi teruras min per songxoj, Timigas min per vizioj;

¹⁵A przetoż obrała sobie powieszenie dusz moja, a śmierć raczej, niż zostać w kościach.

¹⁵Kaj mia animo deziras sufokigxon, Miaj ostoj la morton.

¹⁶Sprzykrzyłem sobie żywot, nie wiecznie będę żyw. Zaniechajże mię, bo marnością są dni moje.

¹⁶Tedis al mi; ne eterne mi vivu; Forlasu min, cxar miaj tagoj estas vantajxo.

¹⁷Cóż jest człowiek, że go tak wielce ważysz? a że przykładasz ku niemu serce twoje?

¹⁷Kio estas homo, ke Vi faras lin granda, Ke Vi zorgas pri li,

¹⁸A że go nawiedzasz na każdy zaranek? i na każdą chwilę doświadczasz go?

¹⁸Ke Vi rememoras lin cxiumatene, Elprovas lin cxiumomente?

¹⁹Pokądże się nie odwrócisz odemnie? a nie zaniechasz mię, ażbym przełknął ślinę moję?

¹⁹Kial Vi ne deturnas Vin de mi, Ne lasas min libera ecx tiom, ke mi povu engluti mian salivon?

²⁰Zgrzeszyłem, cóż mam czynić? o stróżu ludzki! czemuś mię sobie za cel położył, abym był sam sobie ciężarem?

²⁰Se mi pekis, kion mi per tio faris al Vi, ho gardanto de la homoj? Kial Vi faris min celo de Viaj atakoj, Ke mi farigxis sxargxo por mi mem?

²¹Przecz nie odejmiesz przestępstwa mego, i nie przepuścisz nieprawości mojej? Bo się teraz w prochu położę, a choćbyś mię szukał rano, nie będzie mię.

²¹Kaj kial Vi ne deprenas mian pekon, ne pardonas mian malbonagon? Jen mi ja baldaux kusxos en la tero; Kaj kiam Vi morgaux sercxos min, mi ne ekzistos.