1Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.
1Mina olen mees, kes nägi viletsust tema nuhtluse nuudi all.
2Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;
2Ta ajas mind ja pani mind käima pimeduses, mitte valguses.
3Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzieó.
3Tõesti, ta pööras oma käe minu vastu ja tõstab seda minu vastu iga päev.
4Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.
4Ta kulutas mu liha ja naha, ta murdis mu luud.
5Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;
5Ta ehitas mu vastu kindluse ja ümbritses mind kibeduse ning vaevaga.
6W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.
6Ta pani mu istuma pimedusse nagu need, kes on ammu surnud.
7Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;
7Ta tegi mu ümber müüri ja ma ei pääse välja, ta pani mind raskeisse ahelaisse.
8A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.
8Kuigi ma hüüan ja karjun appi, summutab tema mu palved.
9Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.
9Ta tegi mu teele tahutud kividest müüri, rikkus mu teerajad.
10Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.
10Ta on mulle varitsevaks karuks, peidus olevaks lõviks.
11Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.
11Ta paiskas segi mu teed, kiskus mind lõhki, tegi mu lagedaks.
12Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.
12Ta tõmbas oma ammu vinna ja pani mind oma nooltele märgiks.
13Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.
13Ta laskis oma nooled mu neerudesse.
14Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzieó.
14Ma olen kogu oma rahva naeruks, nende igapäevaseks pilkelauluks.
15Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.
15Ta toitis mind kibedate taimedega, jootis mind koirohuga.
16Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.
16Ta vajutas mu põrmu, laskis mu hambad kuluda sõmeras.
17Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.
17Jah, sina tõukasid mu hinge rahupõlvest välja, ma olen unustanud, mis on õnn.
18I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.
18Ma ütlen: Kadunud on mu jõud ja mu lootus Issanda peale.
19Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
19Mõtle mu viletsusele ja kodutusele, koirohule ja mürgile!
20Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
20Sina küll mõtled sellele, et mu hing on rõhutud.
21Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
21Seda võtan ma südamesse, sellepärast loodan ma veel:
22Wielkie jest miłosierdzie Paóskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.
22see on Issanda suur heldus, et me pole otsa saanud, sest tema halastused pole lõppenud:
23Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.
23need on igal hommikul uued - sinu ustavus on suur!
24Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.
24Issand on mu osa, ütleb mu hing, seepärast loodan ma tema peale.
25Dobry jest Pan tym, którzy naó oczekują, duszy takowej, która go szuka.
25Issand on hea neile, kes teda ootavad, hingele, kes teda otsib.
26Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Paóskie.
26Hea on oodata kannatlikult Issanda päästet.
27Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dziecióstwa swego;
27Hea on mehele, kui ta kannab iket oma nooruses.
28Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co naó włożono;
28Ta istugu üksi ja vakka, kui see on pandud ta peale!
29Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;
29Ta pistku oma suu põrmu - võib-olla on veel lootust!
30Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.
30Ta andku oma põsk sellele, kes teda lööb, et ta oleks küllalt teotatud!
31Bo Pan na wieki nie odrzuca;
31Sest Issand ei tõuka ära igaveseks.
32Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.
32Kui ta on kurvastanud, siis ta ka halastab oma suure helduse pärast.
33Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.
33Sest ta ei alanda ega kurvasta inimlapsi mitte südamest.
34Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;
34Kui jalge alla tallatakse kõik vangid maal,
35Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;
35kui väänatakse mehe õigust Kõigekõrgema palge ees,
36Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.
36kui inimesele tehakse ülekohut tema riiuasjas - kas Issand seda ei näe?
37Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?
37Kes ütleb, et midagi sünnib, ilma et Issand oleks seda käskinud?
38Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?
38Eks tule Kõigekõrgema suust niihästi kuri kui hea?
39Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.
39Miks inimesed elus nurisevad? Igaüks nurisegu omaenese patu pärast!
40Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;
40Uurigem ja proovigem oma teid ja pöördugem tagasi Issanda juurde!
41Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.
41Tõstkem oma südamed ja käed Jumala poole taevas!
42Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.
42Me oleme üleastujad ja vastuhakkajad, sina ei andnudki meile andeks.
43Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.
43Sa oled peitunud vihasse, oled meid jälitanud, armuta surmanud.
44Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.
44Sa oled peitunud pilvesse, et palved ei pääseks läbi.
45Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.
45Sa oled teinud meid pühkmeiks ja jätisteks rahvaste seas.
46Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.
46Kõik meie vaenlased ajavad oma suu ammuli meie vastu.
47Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.
47Meile on tulnud hirm ja haud, hävitus ja hukkumine.
48Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.
48Veeojad voolavad mu silmist mu rahva tütre hävingu pärast.
49Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,
49Mu silmad voolavad lakkamatult, pisaratel ei ole pidamist,
50Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.
50kuni Issand vaatab taevast alla ja näeb.
51Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.
51Mu silm teeb mu hingele valu kõigi mu linna tütarde pärast.
52Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.
52Tõesti, nagu lindu küttisid mind need, kes põhjuseta on mu vaenlased.
53Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.
53Nad tahtsid mu elu kustutada kaevus ja pildusid mu peale kive.
54Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!
54Vesi tõusis mul üle pea, ma ütlesin: 'Nüüd olen kadunud!'
55Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.
55Ma hüüdsin su nime, Issand, sügavaimast kaevust.
56Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.
56Sina kuulsid mu hüüdu: 'Ära peida oma kõrva mu appihüüde eest, et saaksin kergendust!'
57Przybliżając się do mnie w dzieó, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.
57Sa olid ligi, kui ma sind hüüdsin, sa ütlesid: 'Ära karda!'
58Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.
58Sina, Issand, seletad mu hinge riiuasja, sina lunastad mu elu.
59Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.
59Sina, Issand, näed mu rõhumist, mõista mulle õigust!
60Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
60Sina näed kogu nende kättemaksu, kõiki nende kavatsusi mu vastu.
61Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
61Sina kuuled nende laimamist, Issand, kõiki nende kavatsusi minu vastu.
62Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzieó.
62Mu vastaste huuled ja nende pomin on mu vastu iga päev.
63Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.
63Vaata, kas nad istuvad või tõusevad - mina olen nende pilkelaul.
64Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;
64Maksa neile kätte, Issand, nende kätetööd mööda!
65Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;
65Anna neile paadunud süda, tulgu su sajatus nende peale!
66Goó ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!
66Aja neid taga raevus ja hävita nad Issanda taeva alt!