1Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohaóbienie nasze.
1Mõtle, Issand, sellele, mis on meiega juhtunud, vaata ja näe meie teotust!
2Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.
2Meie pärisosa on läinud võõraste, meie kojad muulaste kätte.
3Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.
3Me oleme jäänud orbudeks, isatuiks, meie emad on lesed.
4Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.
4Vett me joome raha eest, puid me saame ostes.
5Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.
5Jälitajad on meil kaela peal, me väsime, meile ei anta asu.
6Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.
6Egiptusele ja Assurile me andsime käe, et saada kõhutäit leiba.
7Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.
7Meie vanemad tegid pattu: neid ei ole enam. Meie kanname nende süüd.
8Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.
8Orjad valitsevad meie üle, ei ole nende käest lahtikiskujat.
9Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.
9Elu ohustades toome enestele leiba, sest kõrbes on mõõk.
10Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.
10Meie nahk hõõgub nagu ahi näljakõrvetuste pärast.
11Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.
11Siionis on naised raisatud ja Juuda linnades neitsid.
12Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.
12Vürstid on poodud nende käe läbi, vanade vastu ei ole olnud austust.
13Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.
13Noored mehed peavad ajama käsikivi ja poisid komistavad puukoorma all.
14Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieócy przestali pieśni swoje.
14Vanemad on kadunud väravast, noorukid pillimängude juurest.
15Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.
15On lõppenud meie südame rõõm, meie tants on muutunud leinaks.
16Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!
16Kroon on langenud meie peast. Häda meile, et oleme pattu teinud!
17Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;
17Seepärast on meie süda haige, nende asjade pärast on meie silmad jäänud pimedaks,
18Dla góry Syoóskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.
18Siioni mäe pärast, mis on nii laastatud, et seal luusivad rebased.
19Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.
19Sina, Issand, valitsed igavesti, sinu aujärg jääb põlvest põlve.
20Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?
20Mispärast sa tahad meid unustada alatiseks, meid maha jätta pikaks ajaks?
21Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.
21Too meid, Issand, tagasi enese juurde, siis me pöördume! Uuenda meie päevi nagu muiste!
22Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?
22Või oled sa meid tõuganud hoopis ära, vihastunud meie peale üliväga?