¹A odpowiadając Jezus, zasię im rzekł w podobieóstwach, mówiąc:

¹Ja Jeesus hakkas taas neile mõistu kõnelema:

²Podobne jest królestwo niebieskie człowiekowi królowi, który sprawił wesele synowi swemu;

²'Taevariik on kuninga sarnane, kes tegi oma pojale pulmad.

³I posłał sługi swe, aby wezwali zaproszonych na wesele; ale nie chcieli przyjść.

³Ja ta läkitas oma sulased kutsutuid pulmapeole paluma, aga need ei tahtnud tulla.

⁴Znowu posłał insze sługi, mówiąc: Powiedzcie zaproszonym: Otom obiad mój nagotował, woły moje i co było karmnego, pobito, i wszystko gotowe, pójdźcież na wesele.

⁴Taas ta läkitas teisi sulaseid: 'Öelge kutsutuile: Vaata, mu söömaaeg on valmis, mu härjad ja nuumveised on tapetud ja kõik on valmis, tulge pulma!'

⁵Ale oni zaniedbawszy odeszli, jeden do roli swojej, a drugi do kupiectwa swego;

⁵Aga kutsutud ei hoolinud sellest ja läksid ära, kes oma põllule, kes oma kaubale,

⁶A drudzy pojmawszy sługi jego, zelżyli i pobili je.

⁶mõned aga võtsid sulased kinni, teotasid neid ja tapsid nad ära.

⁷Co gdy król usłyszał, rozgniewał się, a posławszy wojska swoje, wytracił one morderce, i miasto ich zapalił.

⁷Kuningas vihastas ja saatis oma sõjaväed, hukkas need mõrtsukad ja süütas põlema nende linna.

⁸Tedy rzekł sługom swoim: Weseleć wprawdzie jest gotowe; lecz zaproszeni nie byli godni.

⁸Siis ta ütles oma sulastele: 'Pulmad on küll valmis, aga kutsutud ei olnud seda väärt.

⁹Przetoż idźcie na rozstania dróg, kogokolwiek znajdziecie, wezwijcie na wesele.

⁹Minge nüüd teelahkmetele ja kutsuge pulma, keda te iganes leiate!'

¹⁰Tedy wyszedłszy oni słudzy na drogi, zgromadzili wszystkie, którekolwiek znaleźli, złe i dobre, i napełnione jest wesele gośćmi.

¹⁰Ja sulased läksid välja teedele ja kogusid kokku kõik, keda leidsid, nii halbu kui häid, ning pulmakoda sai täis pidulisi.

¹¹A wszedłszy król, aby oglądał goście, obaczył tam człowieka nie odzianego szatą weselną;

¹¹Aga kui kuningas astus sisse pidulisi vaatama, nägi ta seal inimest, kellel ei olnud pulmarõivast seljas.

¹²I rzekł mu: Przyjacielu! jakoś tu wszedł, nie mając szaty weselnej? A on zamilknął.

¹²Ja ta ütles talle: 'Sõber, kuidas sina oled tulnud siia ilma pulmarõivata?' Aga see ei saanud sõnagi suust.

¹³Tedy rzekł król sługom: Związawszy nogi i ręce jego, weźmijcie go, a wrzućcie do ciemności zewnętrznych, tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

¹³Siis kuningas ütles teenijatele: 'Siduge tema jalad ja käed ning visake ta välja pimedusse!' Seal on ulgumine ja hammaste kiristamine.

¹⁴Albowiem wiele jest wezwanych, ale mało wybranych.

¹⁴Sest paljud on kutsutud, aga vähesed valitud.'

¹⁵Tedy odszedłszy Faryzeuszowie uczynili radę, jako by go usidlili w mowie.

¹⁵Siis variserid läksid ja võtsid nõuks Jeesus ta sõnadest lõksu püüda.

¹⁶I posłali do niego ucznie swoje z Herodyjany, mówiąc: Nauczycielu! wiemy, żeś jest prawdziwy, i drogi Bożej w prawdzie uczysz, a nie dbasz na nikogo; albowiem nie patrzysz na osobę ludzką.

¹⁶Ja nad läkitasid tema juurde oma jüngreid koos heroodeslastega ütlema: 'Õpetaja, me teame, et sa oled tõemeelne ja õpetad Jumala teed tões ja sa ei hooli kellestki, sest sa ei vaata inimese isikule.

¹⁷Przetoż powiedz nam, co ci się zda? Godzili się dać czynsz cesarzowi, czyli nie?

¹⁷Ütle nüüd meile, mis sa arvad, kas keisrile peab andma pearaha või ei?'

¹⁸Ale Jezus poznawszy złość ich, rzekł im: Czemuż mię kusicie, obłudnicy?

¹⁸Aga Jeesus ütles nende kurjust ära tundes: 'Mis te mind kiusate, silmakirjatsejad?

¹⁹Pokażcie mi monetę czynszową; a oni mu podali grosz.

¹⁹Näidake mulle maksuraha!' Nemad tõidki ta kätte teenari.

²⁰I rzekł im: Czyjże to obraz i napis?

²⁰Ja ta küsis neilt: 'Kelle pilt ja kiri sellel on?'

²¹Rzekli mu: Cesarski. Tedy im rzekł: Oddawajcież tedy, co jest cesarskiego, cesarzowi, a co jest Bożego, Bogu.

²¹Nad ütlesid temale: 'Keisri.' Siis ta ütles neile: 'Andke nüüd keisrile keisri oma tagasi ja Jumalale Jumala oma!'

²²To usłyszawszy, zadziwili się, a opuściwszy go, odeszli.

²²Seda kuuldes nad hämmastusid ja lahkusid, jättes ta sinnapaika.

²³Dnia onego przyszli do niego Saduceuszowie, którzy mówią, iż nie masz zmartwychwstania, i pytali go,

²³Tolsamal päeval astusid Jeesuse juurde saduserid, kes ütlesid, et surnuist ülestõusmist ei ole olemas, ja küsisid temalt:

²⁴Mówiąc: Nauczycielu! Mojżesz powiedział: Jeźliby kto umarł, nie mając dzieci, aby brat jego prawem powinowactwa pojął żonę jego, i wzbudził nasienie bratu swemu.

²⁴'Õpetaja, Mooses ütles: Kui keegi sureb, ilma et tal oleks lapsi, siis ta vend peab abielluma oma surnud venna naisega ja soetama sugu vennale.

²⁵Było tedy u nas siedm braci; a pierwszy pojąwszy żonę, umarł, a nie mając nasienia, zostawił żonę swoję bratu swemu.

²⁵Meie pool oli seitse venda. Esimene võttis naise, kuid suri. Ja et tal ei olnud järglast, siis jättis ta naise oma vennale.

²⁶Także też wtóry i trzeci, aż do siódmego.

²⁶Nõndasamuti ka teine ja kolmas kuni seitsmendani.

²⁷A na ostatek po wszystkich umarła i ona niewiasta.

²⁷Pärast kõiki suri see naine.

²⁸Przetoż przy zmartwychwstaniu, któregoż z tych siedmiu będzie żoną, gdyż ją wszyscy mieli?

²⁸Ülestõusmisel nüüd: kelle naine nendest seitsmest peab ta olema? Ta on ju olnud nende kõikide oma.'

²⁹A odpowiadając Jezus rzekł im: Błądzicie, nie będąc powiadomieni Pisma, ani mocy Bożej.

²⁹Jeesus aga vastas neile: 'Te eksite, kuna ei tunne pühi kirju ega Jumala väge.

³⁰Albowiem przy zmartwychwstaniu ani się żenić, ani za mąż chodzić nie będą, ale będą jako Aniołowie Boży w niebie.

³⁰Ülestõusmisel ju ei võeta naisi ega minda mehele, vaid ollakse nagu inglid taevas.

³¹A o powstaniu umarłych nie czytaliście, co wam powiedziano od Boga mówiącego:

³¹Aga surnute ülestõusmisest - kas te ei ole lugenud, mida Jumal teile on rääkinud:

³²Jam jest Bóg Abrahama, i Bóg Izaaka, i Bóg Jakóba? Bóg nie jestci Bogiem umarłych, ale żywych.

³²Mina olen Aabrahami Jumal ja Iisaki Jumal ja Jaakobi Jumal. Jumal ei ole surnute, vaid elavate Jumal.'

³³A usłyszawszy to lud, zdumiał się nad nauką jego.

³³Seda kuuldes rahvas hämmastus tema õpetusest.

³⁴Lecz gdy usłyszeli Faryzeuszowie, że zawarł usta Saduceuszom, zeszli się wespół.

³⁴Aga kui variserid said kuulda, et Jeesus oli sulgenud saduseride suu, kogunesid nad sinna.

³⁵I spytał go jeden z nich, zakonnik, kusząc go i mówiąc:

³⁵Ja üks seadusetundja nende seast küsis teda kiusates:

³⁶Nauczycielu! które jest największe przykazanie w zakonie?

³⁶'Õpetaja, milline käsk Seaduses on suurim?'

³⁷A Jezus mu rzekł: Będziesz miłował Pana, Boga twego, ze wszystkiego serca twego, i ze wszystkiej duszy twojej i ze wszystkiej myśli twojej.

³⁷Jeesus vastas talle: 'Armasta Issandat, oma Jumalat, kogu oma südamega ja kogu oma hingega ja kogu oma mõistusega!

³⁸To jest pierwsze i największe przykazanie.

³⁸See ongi suurim ja esimene käsk.

³⁹A wtóre podobne jest temuż: Będziesz miłował bliźniego twego, jako samego siebie.

³⁹Teine on selle sarnane: Armasta oma ligimest nagu iseennast!

⁴⁰Na tych dwóch przykazaniach wszystek zakon i prorocy zawisnęli.

⁴⁰Neis kahes käsus on koos kogu Seadus ja Prohvetid.'

⁴¹A gdy się Faryzeuszowie zebrali, spytał ich Jezus,

⁴¹Aga kui variserid olid koos, küsis Jeesus neilt:

⁴²Mówiąc: Co się wam zda o Chrystusie? Czyim jest synem? Rzekli mu: Dawidowym.

⁴²'Mida te arvate Messia kohta: kelle poeg ta on?' Nad ütlesid talle: 'Taaveti.'

⁴³I rzekł im: Jakoż tedy Dawid w duchu nazywa go Panem? mówiąc:

⁴³Tema lausus neile: 'Kuidas siis Taavet vaimus hüüab teda Issandaks:

⁴⁴Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjacioły twoje podnóżkiem nóg twoich.

⁴⁴Issand ütles mu Issandale: Istu mu paremale käele, kuni ma panen su vaenlased sinu jalge alla!?

⁴⁵Ponieważ go tedy Dawid nazywa Panem, jakoż jest synem jego?

⁴⁵Kui nüüd Taavet hüüab teda Issandaks, kuidas ta siis on tema poeg?'

⁴⁶A żaden mu nie mógł odpowiedzieć i słowa, i nie śmiał go nikt więcej od onego dnia pytać.

⁴⁶Ja ükski ei suutnud talle vastata sõnagi ja keegi ei julgenud sellest päevast peale teda enam küsitleda.