1(Przedniejszemu śpiewakowi pieśó Dawida, sługi Paóskiego, który mówił do Pana słowa tej pieśni onego dnia, gdy go Pan wyrwał z rąk wszystkich nieprzyjaciół jego, i z ręki Saulowej; i rzekł:)
1Laulujuhatajale: Issanda sulase Taaveti laul. Taavet rääkis selle laulu sõnad Issandale sel ajal, kui Issand oli ta päästnud kõigi ta vaenlaste käest ja Sauli käest.
2Rozmiłuję się ciebie, Panie, mocy moja!
2Siis ta ütles: 'Sind ma armastan südamest, Issand, mu vägi!
3Pan opoką moją, twierdzą moją, i wybawicielem moim; Bóg mój skała moja, w nim będę ufał; tarcza moja, i róg zbawienia mego, ucieczka moja.
3Issand on mu kalju, mu mäelinnus ja mu päästja; mu Jumal on mu kalju, kus ma pelgupaika otsin, mu kilp ja abisarv, mu kõrge varjupaik!
4Wzywałem Pana chwalebnego, a od nieprzyjaciół moich byłem wybawiony.
4'Kiidetud olgu Issand!' nõnda ma hüüan, ja ma pääsen oma vaenlaste käest.
5Ogarnęły mię były boleści śmierci, a potoki niepobożnych zatrwożyły mię.
5Surma köidikud piirasid mind ja nurjatuse jõed tegid mulle hirmu.
6Boleści grobu ogarnęły mię były, zachwyciły mię sidła śmierci.
6Surmavalla köied ümbritsesid mind, surma võrgud sattusid mu ette.
7W utrapieniu mojem wzywałem Pana, i wołałem do Boga mego; wysłuchał z kościoła swego głos mój, a wołanie moje przed oblicznością jego przyszło do uszów jego.
7Oma kitsikuses ma hüüdsin Issandat ja kisendasin oma Jumala poole. Ta kuulis mu häält oma templist ja mu appihüüd jõudis ta palge ette, ta kõrvu.
8Tedy się ziemia wzruszyła i zadrżała, a fundamenty gór zatrząsnęły się, i wzruszyły się od gniewu jego.
8Siis värises ja vabises maa, mägede alused kõikusid ja põrusid üksteise vastu, sest ta viha süttis.
9Występował dym z nozdrzy jego, węgle się rozpaliły od niego.
9Suits tõusis ta sõõrmeist ja tuli ta suust oli neelamas, tulised söed lõõmasid tema seest.
10Nakłonił niebios, i zstąpił, a ciemność była pod nogami jego.
10Ta vajutas taeva ja tuli maha, ja ta jalge all oli tume pilv.
11A wsiadłszy na Cheruba, latał; latał na skrzydłach wiatrowych.
11Ta sõitis keerubi peal ja lendas ning ta hõljus tuule tiibadel.
12Uczynił sobie z ciemności ukrycie, około siebie namiot swój z ciemnych wód, i z gęstych obłoków.
12Ta pani enesele katteks pimeduse, majaks enda ümber mustavad veed, paksud pilved.
13Od blasku przed nim rozeszły się obłoki jego, grad i węgle ogniste.
13Kumast lõhkesid pilved ta ees, sadas rahet ja tuliseid süsi.
14I zagrzmiał na niebie Pan, a Najwyższy wydał głos swój, grad i węgle ogniste.
14Issand müristas taevast ja Kõigekõrgem andis kuulda oma häält rahe ja tuliste sütega.
15Wypuścił strzały swe, i rozproszył ich, a błyskawicami gęstemi rozgromił ich.
15Ta heitis oma nooli ja pillutas neid, lõi kangesti välku, ja pani need sähvima.
16I okazały się głębokości wód, a odkryte są grunty świata na fukanie twoje, Panie! i na tchnienie wiatru nozdrzy twoich.
16Siis said nähtavaks vete sügavused ja maailma alused paljastusid sinu sõitluse läbi, Issand, sinu sõõrmete tuule puhangust.
17Posławszy z wysokości zachwycił mię; wyciągnął mię z wód wielkich.
17Ta ulatas kõrgusest käe, ta võttis minu, ta tõmbas mu välja suurest veest.
18Wyrwał mię od mocnego nieprzyjaciela mego, i od tych, którzy mię mieli w nienawiści, choć byli mocniejszymi nad mię.
18Ta päästis minu mu tugeva vaenlase käest, mu vihkajate käest, sest nad olid vägevamad minust.
19Uprzedzili mię byli w dzieó utrapienia mego; ale Pan był podporą moją.
19Nad tulid mu kallale mu õnnetuse päeval, aga Issand oli mulle toeks.
20Wywiódł mię na przestrzeóstwo; wyrwał mię, iż mię umiłował.
20Ta tõi mu välja lagedale, ta päästis minu, sest tal oli minust hea meel.
21Nagrodził mi Pan według sprawiedliwości mojej; według czystości rąk moich oddał mi.
21Issand teeb mulle head mu õigust mööda, ta tasub mulle mu käte puhtust mööda.
22Bom strzegł dróg Paóskich, anim odstąpił niezbożnie od Boga mego.
22Sest ma hoidsin Issanda teid ega taganenud õelasti Jumalast.
23Bom miał wszystkie sądy jego przed oczyma memi, a ustaw jego nie odrzucałem od siebie.
23Sest kõik ta määrused on mu ees, ma ei ole hüljanud tema seadlusi.
24Owszem, byłem szczerym przed nim, a strzegłem się od nieprawości mojej.
24Ma olin laitmatu tema ees ja hoidusin pahateost.
25Przetoż oddał mi Pan według sprawiedliwości mojej, według czystości rąk moich, która była przed oczyma jego.
25Seepärast Issand tasus mulle mu õigust mööda, mu käte puhtust mööda tema silma ees.
26Ty, Panie! z miłosiernym miłosiernie się obejdziesz, a z mężem szczerym szczerze sobie postąpisz.
26Heldele sa osutad heldust, laitmatu mehe vastu sa oled laitmatu;
27Z uprzejmym uprzejmie się obejdziesz, a z przewrotnym przewrotnie sobie postąpisz;
27puhta vastu sa oled puhas ja kõvera vastu sa osutud keeruliseks.
28Albowiem ty lud utrapiony wybawisz, a oczy wyniosłe poniżysz.
28Sest sina päästad viletsa rahva, aga alandad suurelised silmad.
29Ty zaiste rozświecisz pochodnię moję; Pan, Bóg mój, oświeci ciemności moje.
29Sest sina süütad mu lambi; Issand, mu Jumal, valgustab mu pimedust.
30Gdyż z tobą przebiłem się przez wojsko, a z Bogiem moim przeskoczyłem mur.
30Sest sinuga ma jooksen väehulga kallale, oma Jumalaga ma hüppan üle müüri.
31Droga Boża doskonała jest; słowo Paóskie jest ogniem wypławione. Tarczą jest wszystkich, którzy w nim ufają.
31Jumala tee on laitmatu, Issanda kõne on sulatatud puhtaks; tema on kilbiks kõigile, kes tema juures pelgupaika otsivad.
32Bo któż jest Bóg, oprócz Pana? a kto opoką, oprócz Boga naszego?
32Sest kes on Jumal peale Issanda? Ja kes muu on kalju, kui mitte meie Jumal?
33On jest Bogiem, który mię opasuje mocą, a czyni prostą drogę moję.
33See on Jumal, kes paneb rammu mu vööle ja teeb laitmatuks mu tee.
34Krzepi nogi moje jako jelenie, a na wysokich miejscach moich stawia mię.
34Ta teeb mu jalad emahirve jalgade sarnaseks ja paneb mind seisma mu kõrgustikele.
35Çwiczy ręce moje do boju, tak, iż kruszę łuk miedziany ramionami swemi.
35Ta õpetab mu käsi sõdima ja mu käsivart vaskambu vinnastama.
36Dałeś mi też tarcz zbawienia twego, a prawica twoja podpierała mię, i dobrotliwość twoja uwielmożyła mię.
36Sa annad mulle oma päästekilbi, su parem käsi toetab mind, su abi teeb mind suureks.
37Rozszerzyłeś kroki moje podemną, tak, że się nie zachwiały golenie moje.
37Sa teed maa avaraks mu sammule, et mu luupeksed ei libiseks.
38Goniłem nieprzyjaciół moich, a doścignąłem ich: i nie wróciłem się, ażem ich wytracił.
38Ma tahan jälitada oma vaenlasi ja nad kätte saada ega taha tulla tagasi enne, kui olen teinud neile lõpu.
39Poraziłem ich tak, iż nie mogli powstać; upadli pod nogi moje.
39Ma tahan nad purustada, nõnda et nad ei saa tõusta, vaid langevad mu jalge alla.
40Tyś mię opasał mocą ku bitwie; powstawających przeciwko mnie obaliłeś pod mię.
40Sa vöötad mind rammuga sõja jaoks, sa surud maha mu alla need, kes tõusevad mu vastu.
41Podałeś mi tył nieprzyjaciół moich, abym tych, którzy mię nienawidzą, wykorzenił.
41Sa pöörad minu poole mu vaenlaste selja, ma hävitan oma vihamehed.
42Wołalić, ale nie był, ktoby ich wybawił; do Pana, ale ich nie wysłuchał.
42Nad hüüavad appi, aga päästjat ei ole; nad hüüavad Issanda poole, aga tema ei vasta neile.
43I potarłem ich, jako proch od wiatru; jako błoto na ulicach podeptałem ich.
43Nüüd ma hõõrun nad pihuks nagu tolmu tuule ees; ma põrmustan nad nagu tänavate pori.
44Wyrwałeś mię od zwad ludzkich, a postawiłeś mię głową narodom; lud, któregom nie znał, służył mi.
44Sina päästad mind rahva riidlemistest; sa sead mind rahvaste peaks. Hõimud, keda ma ei tunne, hakkavad mind orjama.
45Skoro usłyszeli, byli mi posłuszni; cudzoziemcy obłudnie mi się poddawali.
45Kuuldes minust nad kuulevad mu sõna, võõra rahva lapsed meelitavad mind.
46Cudzoziemcy opadli, a drżeli w zamknieniach swoich.
46Võõra rahva lapsed nõrkevad ja väljuvad värisedes oma linnustest.
47Żyje Pan, błogosławiona opoka moja; przetoż niech będzie wywyższony Bóg zbawienia mego.
47Issand elab, kiidetud olgu mu kalju! Ülistatud olgu mu päästmise Jumal,
48Bóg jest, który mi zleca pomsty, i podbija mi narody.
48Jumal, kes mulle annab kättemaksu ja alistab mulle rahvad!
49Tyś wybawiciel mój od nieprzyjaciół moich; tyś mię nad powstawających przeciwko mnie wywyższył; od męża drapieżnego wyrwałeś mię.
49Sina, kes mind päästad mu vaenlaste käest, sa ülendad mu mulle vastuhakkajate üle ja vabastad mu vägivallameeste käest.
50Przetoż cię, Panie! będę wyznawał między narodami, a będę śpiewał imieniowi twemu.
50Sellepärast ma tahan, Issand, sind tänada rahvaste seas ja laulda kiitust su nimele.
51Boś zacnie wybawił króla swego, a czynisz miłosierdzie pomazaócowi swemu Dawidowi, i nasieniu jego, aż na wieki.
51Sina teed suureks oma kuninga võidud ning osutad heldust oma võitule, Taavetile ja tema soole igavesti!'