¹Lepsze jest imię dobre, niżeli maść wyborna; a dzieó śmierci, niż dzieó narodzenia.

¹Nama harum lebih baik daripada minyak bernilai tinggi; dan hari kematian lebih baik daripada hari jadi.

²Lepiej iść do domu żałoby, niż iść do domu biesiady, przeto, iż tam widzimy koniec każdego człowieka, a żyjący składa to do serca swego.

²Lebih baik pergi ke rumah duka daripada ke tempat pesta. Sebab kita harus selalu mengenang bahwa maut menunggu setiap orang.

³Lepszy jest smutek, niżeli śmiech; bo przez smutek twarzy naprawia się serce.

³Kesedihan lebih baik daripada tawa. Biar wajah murung, asal hati lega.

⁴Serce mądrych w domu żałoby; ale serce głupich w domu wesela.

⁴Orang bodoh terus mengejar kesenangan; orang arif selalu memikirkan kematian.

⁵Lepiej jest słuchać gromienia mądrego, niżeli słuchać pieśni głupich.

⁵Lebih baik ditegur oleh orang yang berbudi, daripada dipuji oleh orang yang sukar mengerti.

⁶Bo jaki jest trzask ciernia pod garncem, tak jest śmiech głupiego; i toć jest marność.

⁶Tawa orang bodoh tidak berarti, seperti bunyi duri dimakan api.

⁷Zaiste ucisk przywodzi mądrego do szaleóstwa, a dar zaślepia serce.

⁷Jika orang arif menipu, bodohlah tindakannya; jika orang menerima uang suap, rusaklah wataknya.

⁸Lepsze jest dokoóczenie rzeczy, niżeli początek jej; lepszy jest człowiek cierpliwego ducha, niż ducha wyniosłego.

⁸Lebih baik akhir suatu perkara daripada permulaannya; lebih baik bersabar daripada terlalu bangga.

⁹Nie bądź porywczy w duchu twym do gniewu; bo gniew w zanadrzyu głupich odpoczywa.

⁹Jangan buru-buru naik pitam; hanya orang bodoh menyimpan dendam.

¹⁰Nie mów: Cóż to jest, że dni pierwsze lepsze były, niż teraźniejsze? Bobyś się o tem nie mądrze pytał.

¹⁰Janganlah bertanya, "Mengapa zaman dulu lebih baik daripada zaman sekarang?" Hanya orang dungu yang bertanya begitu.

¹¹Dobra jest mądrość przy majętności, i jest pożteczna tym, którzy widzą słoóce.

¹¹Orang hidup seharusnya berhikmat; nilai hikmat sama dengan warisan;

¹²Albowiem pod cieniem mądrości, i pod cieniem srebra odpoczywa człowiek, a wszakże przedniejsza jest umiejętność mądrości; bo przynosi żywot tym, którzy ją mają.

¹²sama pula dengan uang pemberi rasa aman. Apalagi pengetahuan tentang hikmat! Siapa memilikinya akan selamat.

¹³Przypatrz się sprawie Bożej; bo któż może wyprostować, co on skrzywi?

¹³Perhatikanlah pekerjaan Allah. Sebab siapa dapat meluruskan apa yang dibengkokkan Allah?

¹⁴W dzieó dobry zażywaj dobra, w dzieó zły miej się na pieczy: boć ten uczynił Bóg przeciwko owemu, dlatego, aby nie doszedł człowiek tego, co nastanie po nim.

¹⁴Jadi, bergembiralah jika engkau sedang mujur. Tetapi kalau engkau ditimpa bencana, jangan lupa bahwa Allah memberikan kedua-duanya. Kita tak tahu apa yang terjadi selanjutnya.

¹⁵Tom wszystko widział za dni marności mojej: Bywa sprawiedliwy, który ginie z sprawiedliwością swoją; także bywa niezbożnik, który długo żyje we złości swojej.

¹⁵Hidupku tak ada gunanya, tetapi selama hidupku itu kulihat yang berikut ini: Ada kalanya orang yang baik binasa, walaupun dia saleh. Adakalanya orang yang jahat panjang umurnya, walaupun dia terus berdosa.

¹⁶Nie bądź nazbyt sprawiedliwym, ani nazbyt mądrym; przeczżebyś miał do zguby przychodzić?

¹⁶Janganlah terlalu baik dan jangan pula terlalu bijaksana. Apa gunanya bunuh diri?

¹⁷Nie bądź nader niepobożnym, ani nazbyt głupim; przeczżebyś miał umrzeć przed czasem swoim?

¹⁷Jangan juga terlalu jahat atau terlalu dungu. Untuk apa mati sebelum waktunya?

¹⁸Dobra jest, abyś się owego trzymał, a tego się nie puszczał; kto się boi Boga, uchodzi tego wszystkiego.

¹⁸Hindarilah kedua-duanya tadi. Jika kita takut kepada Allah, pastilah kita berhasil baik.

¹⁹Mądrość umacnia mądrego więcej, niżeli dziesięć książąt, którzy są w mieście.

¹⁹Hikmat membuat pemiliknya lebih perkasa daripada sepuluh penguasa di sebuah kota.

²⁰Zaiste niemasz człowieka sprawiedliwego na ziemi, któryby czynił dobrze, a nie grzeszył.

²⁰Di bumi ini tak ada orang yang sempurna; tak ada yang selalu berbuat baik dan tak pernah berdosa.

²¹Nie do wszystkich też słów, które mówią ludzie przykładaj serca twego; i niech cię to nie obchodzi, choćciby i sługa twój złorzeczył.

²¹Jangan suka mendengarkan omongan-omongan, siapa tahu kau sedang dikutuk seorang pelayan.

²²Boć wie serce twoje, żeś i ty częstokroć drugim złorzeczył.

²²Engkau sendiri pun menyadari bahwa orang lain pernah juga kaukutuki.

²³Wszystkiegom tego doświadczył mądrością, i rzekłem: Będę mądrym; aleć się mądrość oddaliła odemnie.

²³Semua itu kuuji dengan hikmatku. Namun semakin kucari hikmat itu, semakin jauh ia daripadaku.

²⁴A co dalekiego, i co bardzo głębokiego jest, któż to znajdzie?

²⁴Siapa dapat menemukan arti hidup ini? Terlalu dalam untuk dapat dimengerti!

²⁵Wszystkom ja przeszedł myślą swoją, abym poznał i wybadał się, i wynalazł mądrość i rozum, a żebym poznał niezbożność, głupstwo, i błąd, i szaleóstwo.

²⁵Namun aku tekun belajar dan mencari pengetahuan, supaya mendapat hikmat dan jawaban atas segala pertanyaan. Aku mencoba mengerti bahwa dosa itu kebodohan, dan kejahatan adalah kenekatan.

²⁶I znalazłem rzecz gorzciejszą nad śmierć, to jest, taką niewiastę, której serce jest jako sieci i sidło, a ręce jej jako pęta. Kto się Bogu podoba, wolny będzie od niej; ale grzesznik będzie od niej pojmany.

²⁶Aku mendapati bahwa wanita lebih pahit daripada maut. Cinta wanita seperti jala dan perangkap yang siap menangkap mangsanya. Pelukannya seperti belenggu yang mengikat erat. Orang yang melakukan kehendak Allah terhindar dari jeratnya, tapi orang berdosa pasti akan ditawannya.

²⁷Otom to znalazł, (mówi kaznodzieja,)stosując jedno z drugiem, abym doszedł umiejętności.

²⁷Lihat, kata Sang Pemikir: Semua itu kutemukan, ketika langkah demi langkah kucari jawaban.

²⁸Czego zaś nad to szukała dusza moja, tedym nie znalazł. Męża jednego z tysiąca znalazłem; alem niewiasty między temi wszystkiemi nie znalazł.

²⁸Masih juga aku mencari jawaban-jawaban lain, namun tidak berhasil. Di antara seribu orang, kudapati seorang laki-laki yang kuhormati. Tetapi di antara mereka tak ada wanita yang dapat kuhargai.

²⁹To tylko obacz, com znalazł, że stworzył Bóg człowieka dobrego; ale oni udali się za rozmaitemi myślami.

²⁹Hanya inilah yang kudapat: Allah membuat kita sederhana dan biasa. Tetapi kita sendirilah yang membuat diri kita rumit dan berbelit-belit.