¹Słuchajcie słowa Paóskiego, o synowie Izraelscy! bo się Pan rozpiera z obywatelami tej ziemi, gdyż niemasz prawdy, ani żadnego miłosierdzia, ani znajomości Bożej w tej ziemi.

¹TUHAN berkata kepadaku, "Pergilah lagi dan cintailah seorang wanita yang suka berzinah. Cintailah dia seperti Aku juga mencintai orang Israel sekalipun mereka meninggalkan Aku dan menyembah ilah-ilah lain serta suka mempersembahkan kue kismis kepada berhala."

²Krzywoprzysięstwem, i kłamstwem, i mężobójstwem, i złodziejstwem, i cudzołóstwem wylewali z brzegów, a mężobójstwo mężobójstwa ścigało.

²Maka aku membayar lima belas uang perak dan 150 kilogram gandum untuk mendapat wanita itu.

³Dlatego ziemia kwilić będzie, a zemdleje wszystko, co na niej mieszka; zwierz polny i ptastwo niebieskie, nawet i ryby morskie zginą.

³Aku berkata kepadanya bahwa ia harus menunggu aku untuk waktu yang lama. Selama waktu itu ia tak boleh melacur atau berzinah, dan aku pun tak akan mendekati dia.

⁴A wszakże niech się nikt z nimi nie spiera, ani ich kto strofuje; bo lud twój jest jako ci, którzy się z kapłanem wadzą.

⁴Begitulah halnya dengan bangsa Israel; lama sekali mereka harus hidup tanpa raja atau pemimpin, tanpa kurban atau tugu-tugu keramat, tanpa berhala-berhala atau jimat-jimat yang memberitahukan rahasia masa depan.

⁵Przetoż upadniesz we dnie, upadnie też i prorok z tobą w nocy; zagładzę i matkę twoję.

⁵Tapi akan datang masanya bangsa Israel kembali kepada TUHAN Allah mereka, dan kepada raja mereka dari keturunan Daud. Lalu mereka akan takut dan hormat kepada TUHAN, serta menerima berkat-berkat-Nya.

⁶Lud mój wygładzony będzie dla nieumiejętności; a ponieważeś ty odrzucił umiejętność, i Ja też ciebie odrzucę, abyś mi kapłaóskiego urzędu nie odprawował; a iżeś zapomniał zakonu Boga twego, Ja też zapomnę na synów twoich.

⁷Czem się więcej rozmnożyli, tem więcej grzeszyli przeciwko mnie; dlatego sławę ich odmienię w haóbę.

⁸Ofiary za grzech ludu mego jedzą: przetoż do nieprawości ich podnoszą duszę swoję.

⁹Przetoż stanie się jako ludowie, tak i kapłanowi; bo nawiedzę na nim drogi jego, a uczynki jego oddam mu.

¹⁰I będą jeść, wszakże się nie nasycą, nierząd płodzić będą, ale się nie rozrodzą; bo nie chcą mieć względu na Pana.

¹¹Wszeteczóstwo, i wino, i moszcz odejmuje serce.

¹²Lud mój drewna swego się pyta, a kij jego odpowiada mu; bo ich duch wszeteczeóstwa w błąd prowadzi, aby nierząd płodzili, odstępując od Boga swego.

¹³Na wierzchach gór ofiarują, a na pagórkach kadzą pod dębiną i pod topoliną, i pod więziną, bo dobry jest cieó ich; dlatego wszeteczeóstwo płodzą córki wasze, a niewiasty wasze cudzołożą.

¹⁴Nie miałżebym nawiedzić córek waszych, gdy nierząd płodzą? i niewiast waszych, gdy cudzołożą? Albo gdy się i oni sami z nierządnicami odłączają, i z wszetecznicami ofiarują? Owszem, lud, który sobie tego w rozum nie bierze, upadnie.

¹⁵Jeźli nierząd płodzisz, ty Izraelu! niechże wżdy nie występuje Juda; przetoż nie chodźcie do Galgal, ani wstępujcie do Bet Awen, ani przysięgajcie mówiąc: Jako żyje Pan!

¹⁶Bo Izrael jest nieokrócony jako jałowica nieokrócona: zaprawdę Pan ich paść będzie, jako baranki na przestrzeóstwie.

¹⁷Stowarzyszył się Efraim z bałwanami; zaniechaj go.

¹⁸Odpornymi ich czyni napój ich, nierząd ustawicznie płodzą; obroócy jego z haóbą miłują dary.

¹⁹Zachwyci ich wiatr skrzydłami swemi, i będą zawstydzeni dla ofiar swoich.