1Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohaóbienie nasze.
1Ingatlah, ya TUHAN, apa yang terjadi atas kami. Pandanglah kami, dan lihatlah kehinaan kami.
2Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.
2Harta warisan kami jatuh ke tangan orang lain, rumah-rumah kami didiami orang asing.
3Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.
3Ayah kami telah dibunuh musuh; kini ibu kami janda, dan kami piatu.
4Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.
4Air minum dan kayu api harus kami beli.
5Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.
5Seperti hewan, kami dipaksa bekerja berat, kami lelah, tetapi tak diberi waktu istirahat.
6Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.
6Kami pergi mengemis di Mesir, kami minta makanan di Asyur.
7Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.
7Leluhur kami berdosa, kini mereka sudah tiada; tapi kami harus menderita, karena dosa-dosa mereka.
8Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.
8Kami diperintah oleh orang-orang yang tak lebih dari hamba; tiada yang berkuasa melepaskan kami dari mereka.
9Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.
9Di luar kota, pembunuh berkeliaran; nyawa kami terancam ketika mencari makanan.
10Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.
10Kami menderita kelaparan, sehingga kulit kami membara seperti perapian.
11Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.
11Wanita-wanita di Sion diperkosa, gadis-gadis dinodai di desa-desa Yehuda.
12Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.
12Pemimpin-pemimpin kami ditangkap dan digantung, orang-orang tua kami tidak lagi disanjung.
13Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.
13Pemuda-pemuda kami dipaksa bekerja dipenggilingan, anak-anak lelaki tertindih pikulan kayu sampai pingsan.
14Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieócy przestali pieśni swoje.
14Orang tua-tua tak lagi berkumpul di pintu gerbang kota, musik tidak lagi terdengar di kalangan orang muda.
15Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.
15Kami telah kehilangan kebahagiaan; tarian-tarian telah berubah menjadi perkabungan.
16Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!
16Kebanggaan kami sudah tiada, kami celaka karena telah berdosa.
17Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;
17Gunung Sion sepi dan ditinggalkan; di sana anjing hutan berkeliaran. Karena itu hati kami remuk redam, kami menangis hingga penglihatan kami menjadi buram.
18Dla góry Syoóskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.
18(5:17)
19Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.
19Tetapi Engkau, ya TUHAN, tetap berkuasa, Engkau memerintah selama-lamanya.
20Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?
20Masakan Kautinggalkan kami begitu lama? Mungkinkah Kaulupakan kami sepanjang masa?
21Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.
21Ya TUHAN, bawalah kami kembali kepada-Mu; kami akan kembali kepada-Mu! Pulihkanlah keadaan kami seperti dahulu.
22Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?
22Ataukah telah Kaubuang kami sama sekali? Tak terbataskah kemarahan-Mu kepada kami?