¹Panie! przeczże stoisz z daleka? przeczże się ukrywasz czasu ucisku?

¹Mengapa Engkau jauh, ya TUHAN dan bersembunyi waktu kami kesesakan?

²Złośnik z hardości prześladuje ubogiego; niechajże będą uchwyceni w chytrych zamysłach, które zamyślają.

²Dengan angkuh orang jahat menindas orang miskin; biarlah mereka terjerat oleh jaringnya sendiri.

³Bo się chlubi niezbożnik w pożądliwościach duszy swojej, a łakomy błogosławi sobie a draźni Pana.

³Orang jahat membual tentang keinginannya yang jahat, orang serakah mengutuk dan menolak TUHAN.

⁴Niepobożny dla pychy, którą po sobie pokazuje, nie pyta się o Boga; wszystka myśl jego, że niemasz Boga.

⁴Orang berdosa tidak peduli akan TUHAN, karena angkuhnya ia berpikir Allah tak ada.

⁵Darzą mu się drogi jego na każdy czas; dalekie są sądy twoje od niego; sapa przeciwko wszystkim nieprzyjaciołom swym.

⁵Orang jahat berhasil dalam segala usahanya; ia tidak mengenal atau mengerti hukum TUHAN dan meremehkan semua lawannya.

⁶Mówi w sercu swem: Nie będę wzruszony od narodu do narodu; bo się nie boję złego.

⁶Katanya dalam hati, "Aku tak akan gagal, dan turun-temurun seperti orang yang tidak hidup jahat."

⁷Usta jego pełne są złorzeczeóstwa, i chytrości, i zdrady; pod językiem jego uprzykrzenie i nieprawość.

⁷Ia terus mengutuk, mengancam dan menipu, kata-katanya penuh kebencian dan kejahatan.

⁸Siedzi, czyhając we wsiach, w skrytościach zabija niewinnego; oczy jego upatrują ubogiego.

⁸Ia bersembunyi di desa-desa hendak membunuh orang yang tidak bersalah. Seperti singa ia menunggu di balik semak memata-matai orang yang tidak berdaya. Ia menghadang orang miskin di tempat yang sunyi, menyergapnya dan menyeretnya pergi.

⁹Czyha w skrytem miejscu, jako lew w jamie swojej; dybie jakoby uchwycił ubogiego, ułapiwszy go ciągnie do sieci swojej.

⁹(10:8)

¹⁰Przypada, przytula się, i rzuca się mocą swoją na wiele ubogich.

¹⁰Ia membungkuk, siap hendak menerkam; ia menjatuhkan orang dengan kekerasan.

¹¹Mówi w sercu swem: Zapomnałci tego Bóg; zakrył oblicze swoje, nie ujrzy na wieki.

¹¹Pikirnya, "Allah sudah lupa dan tidak memperhatikan; untuk seterusnya Ia tidak melihat aku!"

¹²Powstaóże, Panie Boże! podnieś rękę twoję; nie zapominajże ubogich.

¹²Bangkitlah, TUHAN, hukumlah orang jahat! Ingatlah orang yang tertindas!

¹³Przeczże niezbożnik draźni Boga, mówiąc w sercu swem: Nie będziesz się o tem pytał?

¹³Mengapa orang jahat terus menghina Allah dan berpikir Allah tak akan menghukumnya?

¹⁴Ale ty widzisz ucisk, i krzywdę upatrujesz, abyś im odpłacił ręką twą; na ciebieć się spuścił ubogi, tyś jest pomocnikiem sierocie.

¹⁴Tetapi Engkau melihatnya; Kauperhatikan kesusahan dan sengsara, dan selalu siap untuk menolong. Orang yang tak berdaya menyerahkan diri kepada-Mu, Engkau selalu menolong orang yang miskin.

¹⁵Potrzyj ramię niepobożnego i złośnika, dowiaduj się o jego niezbożności, aż go nie stanie.

¹⁵Patahkanlah kekuasaan orang jahat dan durhaka; hukumlah mereka karena perbuatannya sampai mereka jera.

¹⁶Pan jest królem na wieki wieczne; ale narody zginą z ziemi jego.

¹⁶TUHAN memerintah untuk selama-lamanya; bangsa-bangsa yang tidak mengenal Dia akan lenyap dari tanah-Nya.

¹⁷Żądości pokornych wysłuchiwasz, Panie! utwierdzasz serca ich, nachylasz ku nim ucha twojego.

¹⁷TUHAN, Engkau mendengar doa orang hina dan menguatkan hati mereka.

¹⁸Abyś sąd uczynił sierocie i chudzinie, aby go więcej nie trapił człowiek śmiertelny na ziemi.

¹⁸Anak yatim dan orang tertindas Kaubela perkaranya, supaya tak ada orang yang menakutkan mereka.