¹Bądźcież tedy naśladowcami Bożymi, jako dzieci miłe;

¹¶ Na, kia rite ta koutou ki ta te Atua, kia pera me ta nga tamariki e arohaina ana;

²A chodźcie w miłości, jako i Chrystus umiłował nas i wydał samego siebie na ofiarę i na zabicie Bogu ku wdzięcznej wonności.

²Haere hoki i runga i te aroha, kia pera me te Karaiti i aroha ki a tatou, i tuku i a ia ano mo tatou hei whakahere, hei patunga tapu ki te Atua, hei kakara pai.

³A wszeteczeóstwo i wszelka nieczystość albo łakomstwo niechaj nie będzie ani mianowane między wami, jako przystoi na świętych.

³¶ Ko te moepuku ia, me nga mahi poke katoa, me te apo, kaua ena e whakahuatia i roto i a koutou, kia rite ki ta te hunga tapu tikanga;

⁴Także sprośność i błazeóskie mowy, i żarty, które nie przystoją, ale raczej dziękowanie.

⁴Kaua hoki te mea paruparu, te korero wairangi, te korero maminga, kahore nei i tika, erangi ia te whakawhetai.

⁵Bo to wiecie, iż żaden wszetecznik, albo nieczysty, albo łakomca, (który jest bałwochwalcą), nie ma dziedzictwa w królestwie Chrystusowem i Bożem.

⁵E tino matau ana hoki koutou ki tenei, e kore tetahi tangata moepuku, poke ranei, apo ranei, he kaikarakia nei hoki ia ki te whakapakoko, e whai wahi ki te rangatiratanga o te Karaiti, a o te Atua.

⁶Niechaj was nikt nie zwodzi próżnemi mowami; albowiem dla tych rzeczy przychodzi gniew Boży na synów upornych;

⁶Kei tinihangatia koutou e te tangata ki nga kupu tekateka noa: na enei mea hoki te riri o te Atua e puta nei ki nga tamariki a te tutu.

⁷Nie bądźcież tedy uczestnikami ich.

⁷Na, kaua koutou e uru ki ta ratou.

⁸Albowiemeście byli niekiedy ciemnością; aleście teraz światłością w Panu; chodźcież jako dziatki światłości,

⁸He pouri hoki koutou i mua, tena ko tenei, he marama i roto i te Ariki: kia rite ta koutou haere ki ta nga tamariki o te marama:

⁹(Bo owoc Ducha zależy we wszelakiej dobrotliwości i w sprawiedliwości i w prawdzie.)

⁹Kei runga hoki te hua o te marama i te pai katoa, i te tika, i te pono.

¹⁰Obierając to, co by się podobało Panu;

¹⁰Me whakamatau ano e koutou ta te Ariki e pai ai.

¹¹A nie spółkujcie z uczynkami niepożytecznemi ciemności, ale je raczej strofujcie.

¹¹Kei uru koutou ki nga mahi huakore o te pouri, engari whakahengia.

¹²Albowiem co się potajemnie od nich dzieje, sromota i mówić.

¹²He mea whakama hoki te whakahua kau, i nga mea e meinga ngarotia nei e ratou.

¹³Lecz to wszystko, gdy bywa od światłości strofowane, bywa objawione; albowiem to wszystko, co bywa objawione, jest światłością;

¹³Ko nga mea katoa hoki e whakahengia ana, ma te marama e whakakite: he marama hoki nga mea katoa e whakakitea ana.

¹⁴Dlatego mówi Pismo: Ocuć się, który śpisz i powstaó od umarłych, a oświeci cię Chrystus.

¹⁴Koia hoki tana kupu nei, Maranga, e tenei e moe nei, ara ake i roto i te hunga mate, a ka whiti a te Karaiti ki runga ki a koe.

¹⁵Patrzajcie tedy, jakobyście ostrożnie chodzili, nie jako niemądrzy, ale jako mądrzy.

¹⁵Na reira kia ata tirotiro i ta koutou haere, kei rite ki ta nga whakaarokore, engari ki ta nga whakaaro nui;

¹⁶Czas odkupując; bo dni złe są.

¹⁶Hokona te taima ma koutou, he kino hoki nga ra.

¹⁷Przetoż nie bądźcie nierozumnymi, ale zrozumiewającymi, która jest wola Paóska.

¹⁷Mo konei ra kei whakaarokore koutou, engari kia matau ki ta te Ariki e pai ai.

¹⁸A nie upijajcie się winem, w którem jest rozpusta; ale bądźcie napełnieni duchem,

¹⁸Kaua hoki e haurangi i te waina, he toreretanga hoki tena ki te he; engari kia ki i te Wairua;

¹⁹Rozmawiając z sobą przez psalmy i hymny, i pieśni duchowne, śpiewając i grając w sercu swojem Panu,

¹⁹Ko ta koutou korero ki a koutou ano, hei te waiata tapu, hei te himene, hei te waiata wairua; waiata, himene atu, i roto i o koutou ngakau ki te Ariki;

²⁰Dzięki czyniąc zawsze za wszystko, w imieniu Pana naszego, Jezusa Chrystusa, Bogu i Ojcu.

²⁰Me te whakawhetai ki te Atua, ara ki te Matua i nga wa katoa, mo nga mea katoa, i runga i te ingoa o to tatou Ariki, o Ihu Karaiti;

²¹Będąc poddani jedni drugim w bojaźni Bożej.

²¹¶ Kia ngohengohe tetahi ki tetahi i runga i te wehi ki a te Karaiti.

²²Żony! bądźcie poddane mężom swoim, jako Panu;

²²E nga wahine, kia ngohengohe ki a koutou tane ake, hei mea ki te Ariki.

²³Albowiem mąż jest głową żony, jako i Chrystus głową kościoła; a on jest zbawicielem ciała.

²³No te mea ko te tane te o te wahine, e rite ana hoki ki a te Karaiti, ko te ia o te hahi: ko te kaiwhakaora ano ia o te tinana.

²⁴Jako tedy kościół poddany jest Chrystusowi, tak też żony mężom swoim we wszystkiem.

²⁴Otiia e ngohengohe ana te hahi ki ta te Karaiti, kia pera ano nga wahine ki a ratou tane i nga mea katoa.

²⁵Mężowie! miłujcie żony wasze, jako i Chrystus umiłował kościół i wydał samego siebie za niego,

²⁵E nga tane, arohaina a koutou wahine, kia pera hoki me te Karaiti i aroha nei ki te hahi, i hoatu hoki i a ia ano mo taua hahi;

²⁶Aby go poświęcił, oczyściwszy omyciem wody przez słowo;

²⁶Hei whakatapunga mana, ma rawa i a ia i te horoinga ki te wai, i runga i te kupu,

²⁷Aby go sobie wystawił chwalebnym kościołem, nie mającym zmazy albo zmarszczku, albo czego takiego, ale iżby był święty i bez nagany.

²⁷Hei hahi tapae mana ki a ia ano, he hahi kororia rawa, kahore he ira, kahore he korukoru, tetahi atu mea pera ranei, engari kia tapu, kia kohakore.

²⁸Tak powinni mężowie miłować żony swoje, jako swoje własne ciała; kto miłuje żonę swoję, samego siebie miłuje.

²⁸Me aroha e nga tane a ratou wahine me te mea ko o ratou tinana ake ano. Ko te tangata e aroha ana ki tana wahine ake, e aroha ana ki a ia ake ano.

²⁹Albowiem żaden nigdy ciała swego nie miał w nienawiści, ale je żywi i ogrzewa, jako i Pan kościół.

²⁹Kahore hoki tetahi kia kino noa ki tona kikokiko ake; engari e atawhai ana, e whakaahuru ana, e pera tonu ana me ta te Karaiti ki te hahi:

³⁰Gdyżeśmy członkami ciała jego, z ciała jego i z kości jego.

³⁰He wahi hoki tatou no tona tinana.

³¹Dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę, i przyłączy się do żony swojej, i będą dwoje jednem ciałem.

³¹Mo konei ra ka whakarerea ai e te tangata tona papa me tona whaea, a ka piri ki tana wahine, ka kikokiko kotahi to raua tokorua.

³²Tajemnica to wielka jest; lecz ja mówię o Chrystusie i o kościele.

³²He nui tenei mea ngaro; otiia mo te Karaiti raua ko te hahi taku korero.

³³A wszakże i każdy z was z osobna niechaj miłuje żonę swoję jako siebie samego, a żona niech się boi męża swego.

³³Engari kia rite ki tona aroha ki a ia ake ano to koutou aroha, to tenei, to tenei, ki tana wahine, ki tana wahine; me te wahine ano, kia hopohopo ia ki tana tane.