¹A odpowiadając Elifas Temaóczyk rzekł:

¹¶ Ano ra ko Eripata Temani; i mea ia,

²Izali Bogu człowiek może być pożytecznym? raczej pożyteczny jest sam sobie, mądrze się sprawując.

²E whai pai ano ranei te Atua i te tangata? He pono e whai pai te tangata i a ia ano ki te mea he ngakau mohio tona.

³Izali się kocha Wszechmogący w tem, że się ty usprawiedliwiasz? albo co za zysk ma, gdy doskonałe pokazujesz drogi twoje?

³He oranga ngakau ranei ki te Kaha Rawa tou tika? Hei taonga ranei ki a ia, ki te meinga e koe ou ara kia tino tika?

⁴Aza cię będzie karał bojąc się ciebie? albo z tobą pójdzie do sądu?

⁴He wehi ranei nou i a ia i whakahe ai ia i a koe, i whakawa ai i a koe?

⁵Azaż złość twoja nie jest wielka, i niemasz koóca nieprawościom twoim?

⁵¶ He teka ianei he nui tou he? Kahore hoki he pito whakamutunga o ou kino.

⁶Albowiemeś pobierał zastaw od braci twoich bez przyczyny, a z szat odzierałeś nagich.

⁶I tangohia noatia hoki e koe nga mea a tou teina hei taunaha, huia ana e koe nga kakahu o te hunga e noho tahanga ana.

⁷Wodyś spracowanemu nie podał, a głodnemu odmówiłeś chleba.

⁷Kihai i whakainumia e koe ki te wai te hunga ngenge; kaiponuhia ana e koe he taro ki te hunga e matekai ana.

⁸Ale człowiekowi możnemu dałeś ziemię, a ten, który był w powadze, mieszkał w niej.

⁸Ko te tangata marohirohi, i a ia te whenua; ko te tangata honore, noho ana ia i reira.

⁹Wdowy puszczałeś próżne, a sierót ramiona potarłeś.

⁹Ko nga pouaru, unga rawakoretia atu ana e koe, whatiwhatiia ana nga ringa o nga pani.

¹⁰A przetoż ogarnęły cię sidła, a trwoży cię strach nagły.

¹⁰Na reira karapotia putia ana koe e nga mahanga, raruraru ana koe i te wehi pa whakarere;

¹¹Albo cię ogarnęły ciemności, iż nie widzisz? a wielkości wód okryły cię.

¹¹I te pouri ranei, e kore ai koe e kite; a nui atu te wai e taupoki na i a koe.

¹²Mówisz: Izali Bóg nie jest na wysokości niebios? Spojrzyj proszę na wierzch gwiazd, jako są wysokie.

¹²He teka ianei kei te wahi tiketike o te rangi te Atua? Tirohia atu ano hoki a runga o nga whetu, to ratou teitei!

¹³Przetoż mówisz: A cóż wie Bóg? izaż przez chmury sądzić będzie?

¹³A e mea na koe, He aha ta te Atua e mohio ai? E puta mai ranei tana whakawa i roto i te kapua pouri?

¹⁴Obłoki są skrytością jego, iż nie widzi, a po okręgu niebieskim przechadza się.

¹⁴Ko tona wahi ngaro ko nga kapua matotoru, te kite ia; kei te taiawhio ano ia i nga rangi.

¹⁵Izaż ścieszki wieku przeszłego nie baczysz, którą deptali ludzie złośliwi?

¹⁵¶ Ka mau tonu ranei koe ki te ara o mua, i haerea ra e nga tangata kikino?

¹⁶Którzy są wykorzenieni przed czasem, a powodzią zalały się grunty ich.

¹⁶I kapohia atu nei i te mea kahore ano i rite o ratou ra; tahoroa ana to ratou turanga ano he awa:

¹⁷Którzy mawiali Bogu: Odejdź od nas; cóżby im uczynił Wszechmogący?

¹⁷I mea nei ki te Atua, Mawehe atu i a matou; a, He aha e taea e te Kaha Rawa mo matou?

¹⁸Gdyż on był napełnił dobrem domy ich; (ale rada niepobożnych daleka jest odemnie.)

¹⁸Heoi i whakakiia e ia o ratou whare ki nga mea papai: ko te whakaaro ia o te hunga kino e matara atu ana i ahau.

¹⁹Co widząc sprawiedliwi, weselili się, a niewinny naśmiewał się z nich.

¹⁹E kite ana te hunga tika, a koa ana: kataina iho ratou e te hunga harakore:

²⁰Zwłaszcza, iż nie była wycięta majętność nasza, lecz ostatki ich ogieó pożarł.

²⁰Me te ki, He pono kua haukotia te hunga i tahuri mai ki a tatou, pau ake i te ahi te toenga o ratou.

²¹Przyuczaj się, proszę, z nim przestawać, a uczyó sobie z nim pokój: boć się tak będzie szczęściło.

²¹¶ Waiho ia hei hoa mou, katahi koe ka ata noho; ma reira ka tae mai ai te pai ki a koe.

²²Przyjmij, proszę, z ust jego zakon, a złóż wyroki jego w sercu twojem.

²²Tahuri mai ra ki te ture a tona mangai, rongoatia hoki ana kupu ki roto ki tou ngakau.

²³Jeźli się nawrócisz do Wszechmocnego, zbudowany będziesz, a oddalisz nieprawość od przybytku twego:

²³Ki te hoki koe ki te Kaha Rawa, tera koe e hanga; ki te nekehia atu e koe te kino kia mamao i ou teneti.

²⁴Tedy nakładziesz po ziemi wybornego złota; a złota z Ofir, jako kamienia z potoku.

²⁴A ka whakapuranga koe i tau taonga ki te puehu, te koura o Opira ki waenga i nga kohatu o nga awa;

²⁵I będzie Wszechmocny wybornem złotem twojem, i srebrem, i siłą twoją.

²⁵A ko te Kaha Rawa hei taonga mou, hei hiriwa utu nui ki a koe.

²⁶Tedy się w Wszechmocnym rozkochasz, a podniesiesz ku Bogu oblicze twoje.

²⁶Ko reira hoki koe ahuareka ai ki te Kaha Rawa, a ka ara ake tou mata ki te Atua.

²⁷Będziesz mu się modlił, a wysłucha cię, i śluby twoje oddasz mu.

²⁷Ka inoi ano koe ki a ia, a ka whakarongo mai ia ki a koe; ka whakamana ano e koe au kupu taurangi.

²⁸Bo cokolwiek postanowisz, będzieć się darzyło, a na drogach twoich rozjaśni się światłość.

²⁸Ka whakatakotoria hoki e koe he tikanga, a ka whakapumautia ki a koe; ka whiti ano te marama ki runga ki ou ara.

²⁹Gdy inni zniżeni będą, ty rzeczesz: Jam jest wywyższon; bo tego, co jest uniżonych oczów, Bóg zbawia.

²⁹Ki te maka koe e ratou ki raro, ka ki koe, Tenei ano he whakaarahanga ake; ka whakaorangia ano e ia te ngakau whakaiti.

³⁰Wybawi i tego, który nie jest niewinny, i wybawion będzie w czystości rąk twoich.

³⁰Ka whakaorangia e ia te tangata ahakoa ehara i te harakore: ae ra, ka whakaorangia ia e te ma o ou ringa.