¹A przetoż, Ijobie! słuchaj proszę mów moich, a wszystkie słowa moje przyjmij w uszy.

¹¶ Tena ra, whakarongo, e Hopa, ki aku korero, kia whai taringa ki aku kupu katoa.

²Oto teraz otworzę usta moje, a język mój będzie mówił w podniebieniu mojem.

²Nana, kua puaki nei toku mangai, kei te korero toku arero i roto i toku mangai.

³Szczerością serca mego będą słowa moje, a czyste zdania wargi moje mówić będą.

³Ma aku kupu e whakapuaki te tika o toku ngakau; ka korero pono oku ngutu i ta ratou e matau ana.

⁴Duch Boży uczynił mię, a tchnienie Wszechmocnego ożywiło mię.

⁴He mea hanga ahau na te Wairua o te Atua, a na te manawa o te Kaha Rawa ahau i whai ora ai.

⁵Możeszli, odpowiedz mi; sporządź się, a staó przeciwko mnie.

⁵Ki te taea e koe, whakahokia mai e koe he kupu ki ahau; whakatikaia au korero ki toku aroaro, e tu ki runga.

⁶Oto ja według słów twoich odpowiem ci za Boga, chociażem ja też z błota utworzony.

⁶Nana, ko toku anga ki te Atua he pena hoki i tau; he mea hanga nei ano hoki ahau ki te paru.

⁷Oto strach mój nie zatrwoży cię, a ręka moja nie obciąży cię.

⁷Nana, e kore te wehi ki ahau e whakawehi i a koe; e kore ano hoki toku ringa e taimaha iho ki a koe.

⁸A wszakżeś rzekł w uszy moje, i słyszałem głos słów moich.

⁸¶ He pono kua hakiri oku taringa ki au kupu, a kua rongo atu ahau i te reo o au kupu, e mea ana,

⁹Czystym ja bez przestępstwa; niewinnym ja, i nie masz we mnie nieprawości.

⁹He ma ahau, kahore oku he; he harakore ahau, kahore hoki he kino i roto i ahau:

¹⁰Oto znajduje Bóg przyczyny przeciwko mnie, a poczytuje mię za nieprzyjaciela swego.

¹⁰Na e rapu ana ia i te take riri ki ahau, e kiia ana ahau e ia he hoariri nona;

¹¹Podaje w okowy nogi moje, a podstrzega wszystkich ścieżek moich.

¹¹E karapitia ana e ia oku waewae ki te rakau, e ata titiro ana ia ki oku hikoinga katoa.

¹²Otości na to tak odpowiadam: W tem nie jesteś sprawiedliwy; bo większy jest Bóg, niż człowiek.

¹²Nana, maku e whawhati tau kupu, ehara tenei mea au i te mea tika; nui atu hoki te Atua i te tangata.

¹³Przeczże się z nim spierasz, żeć wszystkich spraw swoich nie objawia?

¹³He aha koe i totohe ai ki a ia? E kore hoki e korerotia e ia te tikanga o tetahi o ana mea.

¹⁴Wszak Bóg mówi i raz i drugi, a człowiek tego nie uważa.

¹⁴¶ Kotahi hoki, ae ra, e rua korerotanga a te Atua, otiia kahore e maharatia e te tangata.

¹⁵We śnie w widzeniu nocnem, gdy twardy sen przypada na ludzie gdy śpią na łożu:

¹⁵I te moe, i te putanga moemoea mai o te po, ina au iho te moe o te tangata, i nga moenga i runga i te takotoranga;

¹⁶Tedy otwiera ucho ludzkie, a to, czem ich ćwiczy, pieczętuje,

¹⁶Ko reira ia whakapuare ai i nga taringa o nga tangata, hiri ai hoki i te ako mo ratou;

¹⁷Aby człowieka odwiódł od złej sprawy jego, i pychę od męża aby odjął;

¹⁷Kia whakanekehia ai te tangata i tana whakaaro, kia hipokina ai hoki te whakapehapeha o te tangata;

¹⁸Aby zahamował duszę jego od dołu, a żywot jego aby na miecz nie trafił.

¹⁸E puritia ana e ia tona wairua kei tae ki te rua, tona ora kei riro i te hoari.

¹⁹Każe go też boleścią na łożu jego, a we wszystkich kościach jego ciężką niemocą.

¹⁹¶ E whiua ana hoki ia ki te mamae i runga i tona moenga, ki te ngau tonu hoki o ona wheua;

²⁰Tak, że sobie żywot jego chleb obrzydzi, a dusza jego pokarm wdzięczny.

²⁰A whakarihariha ana tona ora ki te taro, tona wairua ki te kai whakaminamina.

²¹Zniszczeje znacznie ciało jego, i wysadzą się kości jego, których nie widać było;

²¹E honia ana ona kiko, a kore noa e kitea; a purero mai ana ona wheua kihai nei i kitea i mua.

²²I przybliża się do grobu dusza jego a żywot jego do rzeczy śmierć przynoszących.

²²Heoi e whakatata ana tona wairua ki te rua, tona ora ki nga kaiwhakamate.

²³Jeźli będzie u niego jaki Anioł wymowny, jeden z tysiąca, aby opowiedział człowiekowi powinność jego:

²³Ki te mea he karere tera kei a ia, he kaiwhakaatu tikanga tetahi i roto i te mano, hei whakaatu i tona tika ki te tangata:

²⁴Tedy się nad nim Bóg zmiłuje, a rzecze: Wybaw go, aby nie zstępował do grobu, bom znalazł ubłaganie.

²⁴Na ka tohu tera i a ia, a ka mea, Whakaorangia ia kei heke ki te rua, kua kitea hoki e ahau he utu.

²⁵I odmłodnieje ciało jego jako dziecięce, a nawróci się do dni młodości swojej.

²⁵Ko tona kiri ka ngawari atu i to te tamaiti; ka hoki iho ia ki nga ra o tona tamarikitanga:

²⁶Będzie się modlił Bogu, i przyjmie go łaskawie, i ogląda z weselem oblicze jego, i przywróci człowiekowi sprawiedliwość jego;

²⁶Ka inoi ia ki te Atua, a ka manako tera ki a ia; heoi ka kite ia i tona mata i runga i te koa: a ka utua e ia te tika o te tangata.

²⁷Który poglądając na ludzi, rzecze: Zgrzeszyłem był, i co było prawego, podwróciłem; ale mi to nie było pożyteczno.

²⁷E waiata ana ia i te aroaro o nga tangata, e mea ana, Kua hara ahau, whakaparoritia ake e ahau te tika, a kahore he pai ki ahau:

²⁸Lecz Bóg wybawił duszę moję, aby nie zstąpiła do dołu, a żywot mój aby oglądał światłość.

²⁸Kua whakaorangia e ia toku wairua kei riro ki te rua, a e kite toku wairua i te marama.

²⁹Oto wszystko to czyni Bóg po dwakroć i po trzykroć z człowiekiem,

²⁹¶ Nana, e meatia ana enei mea katoa e te Atua, e tuaruatia ana, ae, e tuatorutia ana, ki te tangata,

³⁰Aby odwrócił duszę jego od dołu, a żeby oświecon był światłością żyjących.

³⁰Hei whakahoki mai i tona wairua i roto i te rua, kia whakamaramatia ai ki te marama o te ora.

³¹Uważaj to, Ijobie, słuchaj mię; milcz, a ja będę mówił.

³¹Kia whai whakaaro mai, e Hopa, whakarongo mai ki ahau: kati tau, a ka korero ahau.

³²Wszakże maszli co mówić, a odpowiedzże mi; mów, bobym cię rad usprawiedliwił.

³²Ki te mea he kupu tau, utua mai taku: korero, ko taku hoki i pai ai kia whakatikaia tau.

³³A jeźli niemasz, słuchajże mię, a nauczę cię mądrości.

³³Ki te kahore, whakarongo ki ahau: noho puku koe, a maku koe e whakaako ki te whakaaro nui.