1Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.
1¶ Ko ahau te tangata kua kite i te pouri, he mea na te rakau o tona riri.
2Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;
2I arahina e ia, i meinga kia haere i te pouri, kahore i te marama.
3Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzieó.
3He pono kua tahuri mai ia ki ahau, kua anga mai tona ringa ki ahau, a pau noa te ra.
4Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.
4Kua meinga nei e ia oku kikokiko me toku kiri kia rite ki o te koroheke, mangungu kau i a ia oku wheua.
5Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;
5Kua hanga e ia he patu moku; karapotia ana ahau ki te wai kawa, ki te raruraru.
6W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.
6Kua meinga ahau e ia kia noho ki nga wahi pouri, kia pera me te hunga kua mate noa ake.
7Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;
7Kua oti ahau te taiepa mai e ia, te puta atu ahau; kua meinga e ia toku mekameka kia taimaha.
8A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.
8Ae ra, i ahau e karanga ana, e hamama ana kia awhinatia, ka araia mai e ia taku inoi.
9Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.
9Kua oti ano oku ara te taiepa mai e ia ki te kohatu tarai, whakakopikopikoa ake e ia oku ara.
10Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.
10Ko tona rite ki ahau kei te pea e whanga ana, kei te raiona i nga wahi ngaro.
11Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.
11Whakangaua ketia ana e ia oku ara, haehaea putia iho ahau; meinga ana ahau e ia kia noho kau noa iho.
12Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.
12Kua whakapikoa e ia tana kopere, a whakaturia ake ahau e ia hei koperenga pere.
13Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.
13Kua meinga e ia nga pere o tana papa pere kia ngoto ki oku whatumanawa.
14Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzieó.
14Kua waiho ahau hei katanga ma toku iwi katoa; hei waiata ma ratou a pau noa te ra.
15Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.
15Kua whakakiia ahau e ia ki nga mea kawa, whakainumia rawatia ana ahau e ia ki te taru kawa.
16Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.
16Kua whatiwhatiia ano hoki e ia oku niho ki te kirikiri, hipokina ana ahau e ia ki te pungarehu.
17Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.
17Kua nekehia atu e koe toku wairua kei tata ki te rangimarie; i wareware ahau ki te pai.
18I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.
18Ki tonu ake ahau, kua pirau toku kaha, kahore he tumanakohanga maku ki a Ihowa.
19Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
19Mahara ki toku ngakau mamae, ki toku pouri, ki te taru kawa, ki te wai kawa.
20Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
20Maharahara tonu toku wairua ki a ratou, piko tonu iho i roto i ahau.
21Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
21¶ E whakahokia ake ana tenei e ahau ki toku ngakau, koia i tumanako ai ahau.
22Wielkie jest miłosierdzie Paóskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.
22He mahi tohu na Ihowa te poto ai tatou, he kore no ana mahi aroha e mutu.
23Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.
23E hou tonu ana ratou i tenei ata, i tenei ata; he nui tou pono.
24Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.
24Ko Ihowa te wahi moku, e ai ta toku wairua; no reira ka tumanako ahau ki a ia.
25Dobry jest Pan tym, którzy naó oczekują, duszy takowej, która go szuka.
25He pai a Ihowa ki te hunga e tumanako ana ki a ia, ki te wairua e rapu ana i a ia.
26Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Paóskie.
26He pai ano kia tumanako te tangata, kia tatari marie hoki ki ta Ihowa whakaora.
27Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dziecióstwa swego;
27He pai ano mo te tangata kia amohia e ia te ioka i tona tamarikitanga.
28Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co naó włożono;
28Me noho ia, tona kotahi, me whakarongo puku hoki, no te mea nana i uta ki a ia.
29Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;
29Me tuku e ia tona mangai ki te puehu; mehemea pea tera he tumanakohanga.
30Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.
30Me hoatu e ia tona paparinga ki te tangata e papaki ana i a ia: kia ki tonu ia i te tawai.
31Bo Pan na wieki nie odrzuca;
31E kore hoki e mau tonu ta Ihowa panga:
32Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.
32Ahakoa whakapouri ia, ka aroha ano ia, ka rite ki te nui o tana mahi tohu.
33Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.
33Kahore hoki ona ngakau whiu, whakapouri ranei, i nga tama a te tangata.
34Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;
34Ko te kuru i nga herehere katoa o te whenua ki raro i ona waewae;
35Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;
35Ko te whakapeau ke i te tika o te tangata ina whakawakia i te aroaro o te Runga Rawa;
36Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.
36Ko te whakariro ke i ta te tangata ina totohe, e kore tena e whakapaingia e te Ariki.
37Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?
37¶ Ko wai tenei hei ki mai, a ka oti, i te mea kihai i whakahaua e te Ariki?
38Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?
38He teka ianei e puta mai ana te kino me te pai i roto i te mangai o te Runga Rawa?
39Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.
39He aha te tangata ora i amuamu ai, te tangata ina whiua mo ona hara?
40Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;
40E rapu tatou, e kimi i o tatou ara, a ka tahuri ano ki a Ihowa.
41Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.
41Kia ara atu o tatou ngakau me o tatou ringa ki te Atua i te rangi.
42Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.
42¶ I he matou, i whakakeke; kihai ano koe i muru i to matou he.
43Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.
43Kua hipokina nei e koe ki te riri, tukinotia ana matou e koe: tukitukia ana e koe, kihai ano i tohungia e koe.
44Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.
44Hipokina ana e koe he kapua ki a koe, kei puta atu ta matou inoi.
45Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.
45Kua meinga matou e koe hei paru tahinga, hei mea akiri i waenga i nga iwi.
46Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.
46Kua hamama mai nga mangai o o matou hoariri katoa ki a matou.
47Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.
47Ko te wehi, ko te rua, kua tae mai kei a matou, te whakamoti me te wawahi.
48Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.
48Kei te tarere nei nga awa wai i toku kanohi, mo te wawahanga o te tamahine a toku iwi.
49Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,
49Maturuturu ana te wai i toku kanohi, kahore hoki e mutu, te ai he pariratanga,
50Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.
50Kia titiro mai ra ano a Ihowa, kia kite mai ra ano ia i runga i te rangi.
51Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.
51E meatia iho ana toku ngakau e toku kanohi, mo nga tamahine katoa o toku pa.
52Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.
52Kua whaia kinotia ahau ano he manu e ratou, e te hunga e hoariri ana ki ahau, kahore he take.
53Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.
53Ngaro iho i a ratou toku ara i roto i te poka, kua maka e ratou he kohatu ki runga ki ahau.
54Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!
54I rere nga wai i runga i toku mahunga: i mea ahau, kua motuhia ketia ahau.
55Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.
55¶ I karanga ahau ki tou ingoa, e Ihowa, i roto i te poka i raro rawa.
56Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.
56I rongo koe ki toku reo; kaua e huna tou taringa ki te tanga o toku manawa, ki taku karanga.
57Przybliżając się do mnie w dzieó, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.
57I whakatata mai koe i te ra i karanga ai ahau ki a koe; i ki mai koe, Kaua e wehi.
58Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.
58Kua tohea e koe, e te Ariki, nga tohe a toku wairua; kua hokona e koe toku ora.
59Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.
59Kua kite koe, e Ihowa, i te he i mahia ki ahau: mau e whakarite taku whakawa.
60Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
60Kua kite koe i to ratou mauahara katoa, i o ratou whakaaro katoa moku.
61Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
61Kua rongo koe ki ta ratou tawai, e Ihowa, ki o ratou whakaaro katoa moku;
62Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzieó.
62Ki nga ngutu o te hunga i whakatika mai ki ahau, ki ta ratou tikanga moku, a pau noa te ra.
63Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.
63Tirohia mai to ratou nohoanga iho, to ratou whakatikanga ake; ko ahau te waiatatia nei e ratou.
64Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;
64Hoatu he utu ki a ratou, e Ihowa, kia rite ki te mahi a o ratou ringa.
65Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;
65Hoatu ki a ratou he ngakau pakeke, tau kanga ki a ratou.
66Goó ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!
66Whaia ratou i runga i te riri, whakangaromia atu ratou i raro i nga rangi o Ihowa.