1Wspomnij, Panie! na to, co się nam przydało; wejrzyj a obacz pohaóbienie nasze.
1¶ Kia mahara, e Ihowa, ki te mea kua pa nei ki a matou: tirohia mai, kia kite ai koe i to matou ingoa kino.
2Dziedzictwo nasze obrócone jest do obcych, a domy nasze do cudzoziemców.
2Kua riro to matou wahi tupu i nga tangata ke, o matou whare i nga tautangata.
3Sierotamiśmy a bez ojca; matki nasze są jako wdowy.
3He pani matou, kahore he matua, ko o matou whaea ano he pouaru.
4Wody nasze za pieniądze pijemy, drwa nasze za pieniądze kupujemy.
4Na te moni i inu wai ai matou; ko a matou wahie he mea hoko.
5Na szyi swej prześladowanie cierpiemy, pracujemy, a nie dadzą nam odpocząć.
5Kei runga kei o matou kaki o matou kaiwhai: e mauiui ana matou, kahore he tanga manawa mo matou.
6Egipczykom podajemy rękę i Assyryjczykom, żebyśmy się nasycili chleba.
6Kua hoatu e matou te ringa ki nga Ihipiana, ki nga Ahiriana, kia makona ai matou i te taro.
7Ojcowie nasi zgrzeszyli, niemasz ich, a my nieprawość ich ponosimy.
7I hara o matou matua, a kua kore; a kua whakawaha e matou o ratou he.
8Niewolnicy panują nad nami, niemasz, ktoby nas wybawił z ręki ich.
8Ko nga pononga o matou rangatira: kahore he kaiwhakaora mo matou i o ratou ringa.
9Z odwagą duszy naszej szukamy chleba swego dla strachu miecza i na puszczy.
9E tata mate matou ka whiwhi ai i te taro, i te hoari hoki o te koraha.
10Skóra nasza jako piec zczerniała od srogości głodu.
10Mangu ana o matou kiri ano he oumu, i te wera ngau kino o te hemokai.
11Niewiasty w Syonie pogwałcono; i panny w miastach Judzkich.
11Taea ana e ratou nga wahine o Hiona, nga wahine i nga pa o Hura.
12Książęta ręką ich powieszeni są, a osoby starszych nie mają w uczciwości.
12Ko nga rangatira, taronatia ake e to ratou ringa; kihai nga kanohi o nga kaumatua i whakahonoretia.
13Młodzięców do żarn biorą, a młodzieniaszkowie po drwami padają.
13Ko nga taitama kei te waha i te huri, hinga ana nga tamariki i te pikaunga wahie.
14Starcy w bramach więcej nie siadają, a młodzieócy przestali pieśni swoje.
14Ko nga kaumatua i nga kuwaha kua kore, me te waiata hoki a nga taitama.
15Ustało wesele serca naszego, pląsanie nasze w kwilenie się obróciło.
15Kua mutu te koa o o matou ngakau, kua puta ke ta matou kanikani hei uhunga.
16Spadła korona z głowy naszej; biada nam, żeśmy zgrzeszyli!
16Kua taka te karauna o to matou mahunga; aue, te mate mo matou! kua hara hoki matou.
17Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;
17¶ Na reira whakaruhi noa iho o matou ngakau; na enei mea pouriuri ana o matou kanohi.
18Dla góry Syoóskiej, że jest spustoszona, liszki chodzą po niej.
18Na te maunga hoki o Hiona kua ururuatia nei, e haereerea nei e nga pokiha.
19Ty, Panie! trwasz na wieki, a stolica twoja od narodu do narodu.
19Pumau tonu koe, ake ake, e Ihowa; ko tou torona kei tera whakatupuranga, kei tera whakatupuranga.
20Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?
20He aha koe i wareware tonu ai ki a matou? he aha koe i whakarere ai i a matou, a roa noa iho nga ra?
21Nawróć nas do siebie, o Panie! a nawróceni będziemy; odnów dni nasze, jako z dawna były.
21Whakatahuritia atu matou ki a koe, e Ihowa, a ka tahuri matou: whakahoutia o matou ra, kia rite ki o mua.
22Bo izali nas cale odrzucisz, a gniewać się będziesz na nas tak bardzo?
22Otiia kua tino whakakahore rawa koe ki a matou, e tino nui ana tou riri ki a matou.