¹Teć są przypowieści Salomonowe, które zebrali mężowie Ezechyjasza, króla Judzkiego.

¹¶ He whakatauki ano enei na Horomona, he mea tuhi e nga tangata a Hetekia kingi o Hura.

²Sława to Boża, taić sprawę; ale sława królów, wywiadywać się rzeczy.

²¶ Ko to te Atua whakakororia, he hunga mea; ko to nga kingi whakakororia he rapu mea.

³Wysokość niebios, i głębokość ziemi, i serce królów nie są doścignione.

³Ko te rangi mo te tiketike, ko te whenua mo te hohonu, a ko te ngakau o nga kingi, te taea te rapu.

⁴Odejm zużelicę od srebra, a wynijdzie odlewającemu naczynie kosztowne.

⁴¶ Tahia atu te para i te hiriwa, a ka puta mai he oko ma te kaitahi para:

⁵Odejm niezbożnika od oblicza królewskiego, a umocni się w sprawiedliwości stolica jego.

⁵Tangohia atu te tangata kino i te aroaro o te kingi, a ka u tona torona i runga i te tika.

⁶Nie udawaj się za zacnego przed królem, a na miejscu wielmożnych nie stawaj;

⁶¶ Kei whakaputa i a koe ki mua i te aroaro o te kingi, kei tu hoki ki te wahi o nga metararahi.

⁷Bo lepiej jest, iż ci rzeką: Postąp sam: a niżeliby cię zniżyć miano przed księciem; co widują oczy twoje.

⁷He pai he hoki kia kiia mai ki a koe, Haere mai ki runga nei; i te mea kia whakahokia iho koe ki raro i te aroaro o te rangatira i kitea nei e ou kanohi.

⁸Nie pokwapiaj się do swaru, byś snać na ostatek nie wiedział, co masz czynić, gdyby cię zawstydził bliźni twój.

⁸¶ Kei hohoro te haere ki te ngangare, kei kore e kitea e koe tau e mea ai i tona mutunga iho, ina meinga koe e tou hoa kia whakama.

⁹Prowadź do koóca sprawę swoję z przyjacielem twoim, a tajemnicy drugiego nie objawiaj;

⁹Tohea tau tohe ki tou hoa tonu, a kaua e whakina te mea hunga a tetahi:

¹⁰By cię snać nie zelżył ten, co cię słucha, a niesława twoja zostałaby na tobie.

¹⁰Kei kohukohutia koe e te tangata i rongo, a kore ake tou ingoa kino e tahuri atu.

¹¹Jakie jest jabłko złote z wyrzezaniem srebrnem, takieć jest słowo do rzeczy powiedziane.

¹¹¶ He kupu i tika te korero, ko tona rite kei nga a poro koura i roto i nga kete hiriwa.

¹²Ten, który mądrze napomina, jest u tego, co słucha, jako nausznica złota, i klejnot z szczerego złota.

¹²He pera i te whakakai koura, i te whakapaipai koura parakore koia ano te ako a te whakaaro nui ki te taringa rongo.

¹³Jako zimno śnieżne czasu żniwa: tak poseł wierny tym, którzy go posyłają; bo dusze panów swych ochładza.

¹³¶ Rite tonu ki te matao o te hukarere i te kotinga witi te karere pono ki ona kaingare; ka ora hoki i a ia te ngakau o ona ariki.

¹⁴Człowiek, który się chlubi darem zmyślonym, jest jako wiatr i obłoki bez deszczu.

¹⁴¶ He pera i nga kapua me te hau uakore, koia ano te rite o te tangata e whakamanamana ana ki ana hakari horihori.

¹⁵Książę cierpliwością bywa zmiękczony, a język łagodny kości łamie.

¹⁵¶ Ma te roa e whakamanawanui ana ka whakaae mai ai te kingi, a ma te arero ngawarika mangungu ai te wheua.

¹⁶Znajdzieszli miód, jedzże, ileć potrzeba, by snać objadłszy się go nie zwrócił.

¹⁶¶ Kua kitea e koe he honi? Kainga ko te wahi e makona ai koe; kei ki rawa koe i taua mea, ka ruakina e koe.

¹⁷Powściągnij nogę twoję od domu bliźniego twego, by snać będąc ciebie syt, nie miał cię w nienawiści.

¹⁷¶ Kia takitahi tou waewae ki te whare o tou hoa; kei hoha ia ki a koe, a ka kino ki a koe.

¹⁸Każdy, kto mówi fałszywe świadectwo przeciw bliźniemu swemu, jest jako młot, i miecz, i strzała ostra.

¹⁸¶ Ko te tangata e whakaatu teka ana mo tona hoa, he patu ia, he hoari, a he pere koi.

¹⁹Ufność w człowieku przewrotnym jest w dzieó ucisku jako ząb wyłamany i noga wywiniona.

¹⁹¶ Ko te whakawhirinaki ki te tangata tinihanga i te wa o te raru, e rite ana ki te niho whati, ki te waewae kua takoki.

²⁰Jako ten, który zewłoczy odzienie czasu zimy, albo leje ocet na saletrę, taki jest ten, który śpiewa pieśni sercu smutnemu.

²⁰¶ Ko te tangata e waiata ana ki te ngakau pouri, e rite ana ki te tangata e whakarere ana i te kakahu i te rangi maeke, ki te winika hoki i runga i te houra.

²¹Jeźliżeby łaknął ten, co cię nienawidzi, nakarm go chlebem; a jeźliby pragnął, daj mu się napić wody;

²¹¶ Ki te matekai tou hoariri whangaia ki te taro; ki te matewai whakainumia ki te wai;

²²Bo węgle rozpalone zgromadzisz na głowę jego, a Pan ci nagrodzi.

²²Ka purangatia hoki e koe he waro kapura ki tona mahunga, a ka utua tau e Ihowa.

²³Jako wiatr północny deszcz przynosi: tak przynosi twarz gniewliwą język uszczypliwy.

²³¶ E mauria ana mai e te hauraro he ua: e peratia ana hoki e te arero ngautuara, he kanohi pukuriri.

²⁴Lepiej mieszkać w kącie pod dachem, niżeli z żoną swarliwą w domu przestronnym.

²⁴¶ He pai ke te noho i te kokonga o te tuanui, i te noho tahi me te wahine ngangare i roto i te whare mahorahora.

²⁵Jako woda chłodna duszy pragnącej: tak wieść dobra z ziemi dalekiej.

²⁵¶ He rongo pai no te whenua tawhiti, tona rite kei nga wai matao ki te wairua matewai.

²⁶Jako źródło nogami pomącone, albo zdrój zepsuty: tak sprawiedliwy, który upada przed niezbożnym.

²⁶¶ Me te manawa whenua i takatakahia, me te puna i whakaparuparutia, koia ano te tangata tika e hinga ana i te aroaro o te tangata kino.

²⁷Jako jeść wiele miodu nie jest rzecz dobra: tak szukanie własnej sławy jest niesławne.

²⁷¶ Ehara i te mea pai te kai nui i te honi; waihoki ko a te tangata rapu i to ratou ake kororia ehara i te kororia.

²⁸Mąż, który nie ma mocy nad duchem swoim, jest jako miasto rozwalone bez muru.

²⁸¶ Ko te tangata e kore nei e pehi i tona wairua, e rite ana ki te pa kua pakaru, kahore ona taiepa.