¹Człowiek, który na częste karanie zatwardza kark swój, nagle zniszczeje, i nie wskóra.

¹¶ Ko te tangata he maha nei nga riringa i tona he, a ka whakapakeke i tona kaki, ka whatiia ohoreretia ia; te taea te rongoa.

²Gdy się rozmnażają sprawiedliwi, weseli się lud; ale gdy panuje bezbożnik, wzdycha lud.

²¶ Ka whakanuia te hunga tika, ka koa te iwi; ka kingi te tangata kino, ka aue te iwi.

³Mąż, który miłuje mądrość, uwesela ojca swego; ale kto chowa nierządnicę, traci majętność.

³¶ Ko te tangata e matenui ana ki te whakaaro nui e whakahari ana i tona papa; ko te tangata ia e piri ana ki nga wahine kairau, he maumau taonga tana.

⁴Król sądem ziemię utwierdza; ale mąż, który dary bierze, podwraca ją.

⁴¶ Ma te whakawa a te kingi e mau ai te whenua; ka whakataka ia e te tangata e tango ana i nga mea homai noa.

⁵Człowiek, który pochlebia przyjacielowi swemu, rozciąga sieć przed nogami jego.

⁵¶ Ko te tangata e whakapati ana ki tona hoa, e whakatakoto kupenga ana mo ona waewae.

⁶Występek złego jest mu sidłem; ale sprawiedliwy śpiewa i weseli się.

⁶¶ He rore kei roto i te he o te tangata kino; ko te tangata tika ia he waiata tana, he koa.

⁷Sprawiedliwy wyrozumiewa sprawę nędznych; ale niezbożnik nie ma na to rozumu i umiejętności.

⁷¶ E mahara ana te tangata tika ki te take a te rawakore: kahore o te tangata kino whakaaro kia mohiotia e ia.

⁸Mężowie naśmiewcy zawodzą miasto; ale mądrzy odwracają gniew.

⁸¶ Ma nga tangata whakahi e tahu te pa kia mura: ko ta te hunga whakaaro nui ia he whakatahuri atu i te riri.

⁹Mąż mądry, wiedzieli spór z mężem głupim, choćby się gniewał, choćby się też śmiał, nie będzie miał pokoju.

⁹¶ Ki te totohe te tangata whakaaro nui ki te tangata wairangi, ahakoa riri ia, kata ranei, kahore he tanga.

¹⁰Mężowie krwawi nienawidzą uprzejmego; ale uprzejmi staranie wiodą o duszę jego.

¹⁰¶ E mauahara ana te tangata whakaheke toto ki te tangata i te ngakau tapatahi: tena ko te hunga tika, ka whai ratou kia whakaorangia ia.

¹¹Wszystkiego ducha swego wywiera głupi, ale mądry na dalszy czas go zawściąga.

¹¹¶ E tuakina ana e te wairangi tona riri katoa ki waho: e puritia mai ana ia e te tangata whakaaro nui, e pehia ana.

¹²Pana, który rad słucha słów kłamliwych, wszyscy słudzy jego są niepobożni.

¹²¶ Ki te whakarongo te rangatira ki te teka, he kino katoa ana tangata.

¹³Ubogi i zdzierca spotkali się; a wszakże obydwóch oczy Pan oświeca.

¹³¶ E tutaki ana te rawakore raua ko te kaitukino ki a raua; ko Ihowa te kaiwhakamarama o nga kanohi o raua tokorua.

¹⁴Króla, który sądzi uciśnionych według prawdy, stolica jego na wieki utwierdzona będzie.

¹⁴¶ Ko te kingi e pono ana tana whakawa mo nga rawakore, ka whakapumautia tona torona ake ake.

¹⁵Rózga i karność mądrość daje; ale dziecię swawolne zawstydza matkę swoję.

¹⁵¶ Ko te whiu, ko te riri i te he, he mea homai era i te whakaaro nui: tena ko te tamaiti mahue noa, ka whakama i a ia tona whaea.

¹⁶Gdy się rozmnażają niezbożni, rozmnaża się i przestępstwo; ale sprawiedliwi upadek ich oglądają.

¹⁶¶ Ka tokomaha te hunga kino, ka nui te he: ka kite ia te hunga tika i to ratou hinganga.

¹⁷Karz syna twego, a sprawić odpocznienie, i sposobi rozkosz duszy twojej.

¹⁷¶ Pakia tau tama, a ka whai okiokinga koe i a ia; ae ra, he ahuareka tana e homai ai ki tou wairua.

¹⁸Gdy proroctwo ustaje, lud bywa rozproszony; ale kto strzeże zakonu, błogosławiony jest.

¹⁸¶ Ki te kahore he whakakitenga, ka kore te iwi e tupato: ko te kaipupuri ia i te ture, ka hari ia.

¹⁹Sługa nie bywa słowami naprawiony; bo choć rozumie, jednak nie odpowiada.

¹⁹¶ Ehara te kupu i te papaki mo te pononga: ahakoa hoki ia matau, e kore ia e rongo.

²⁰Ujrzysz człowieka skwapliwego w sprawach swoich; ale lepsza jest nadzieja o głupim, niż o nim.

²⁰¶ Ka kite ranei koe i te tangata kaika ki te korero? engari te wairangi ka totika ake i a ia.

²¹Kto w rozkoszy chowa z dziecióstwa sługę swego, na ostatek będzie chciał być za syna.

²¹¶ Ko te tangata e penapena ana i tana pononga mai o te tamarikitanga, ka waiho ia e ia i te mutunga hei tama tupu.

²²Człowiek gniewliwy wszczyna zwadę, a pierzchliwy wiele grzeszy.

²²¶ He whakaoho whawhai ta te tangata pukuriri: he nui rawa hoki te he o te tangata aritarite.

²³Pycha człowiecza poniża go; ale pokorny w duchu sławy dostępuje.

²³¶ Ka whakaititia iho te tangata e tona whakapehapeha: ka whai honore ia te tangata ngakau papaku.

²⁴Kto spółkuje ze złodziejem, ma w nienawiści duszę swoję; także też kto przeklęstwa słyszy, a nie objawia go.

²⁴¶ Ko te tangata e whakauru ana ki ta te tahae, e kino ana ki tona ake wairua: e rongo ana ia i te kanga, kahore e kiki.

²⁵Strach człowieczy stawia sobie sidło; ale kto ma nadzieję w Panu, wywyższony będzie.

²⁵¶ He rore e homai ana e te wehi ki te tangata: ko te tangata ia e whakawhirinaki ana ki a Ihowa ka mawhiti.

²⁶Wiele tych, co szukają twarzy panów; aleć od Pana jest sąd każdego.

²⁶¶ He tokomaha e whai ana kia paingia e te rangatira: otiia i ahu mai i a Ihowa te whakawa mo te tangata.

²⁷Sprawiedliwym jest mąż niezbożny obrzydliwością; a zasię kto w uprzejmości chodzi, jest niezbożnym obrzydliwością.

²⁷¶ He mea whakarihariha ki te hunga tika te tangata whakahaere he; a he mea whakarihariha hoki ki te tangata kino te tangata he tika tona ara.