¹Mądrość zbudowała dom swój, i wyciosała siedm słupów swoich;

¹¶ Kua oti i te whakaaro nui tetahi whare mona te hanga, e whitu nga pou kua oti te tarai e ia:

²Pobiła bydło swoje, roztworzyła wino swoje, i stół swój przygotowała;

²Kua oti ana kararehe te patu e ia; whakananu rawa tana waina; kua oti ano tana tepu te whakapai.

³A rozesłała dzieweczki swoje, woła na wierzchach najwyższych miejsc w mieście, mówiąc:

³Kua unga e ia ana kotiro, e karanga ana ia i runga i nga wahi tiketike rawa o te pa.

⁴Ktokolwiek jest prostakiem, wstąp sam; a do głupich mówi:

⁴Ki te mea he kuware tetahi, me peka mai ia ki konei: ko te tangata maharakore, ko tana kupu tenei ki a ia,

⁵Pójdźcie, jedzcie chleb mój, i pijcie wino, którem roztworzyła.

⁵Haere mai, kainga taku taro, inumia hoki te waina kua oti nei te whakananu e ahau.

⁶Opuśćcie prostotę, a będziecie żyli, a chodźcie drogą roztropności.

⁶Kati ra, e te hunga kuware, kia ora ai koutou; haere hoki i te ara o te matauranga.

⁷Kto strofuje naśmiewcę, odnosi haóbę; a kto strofuje niezbożnika, odnosi zelżywość.

⁷Ko ia e papaki ana i te tangata whakahihi, ka whakama; a ko ia e riri ana i te tangata kino, ka piri mai he he ki a ia.

⁸Nie strofuj naśmiewcy, aby cię nie miał w nienawiści; strofuj mądrego, a będzie cię miłował.

⁸Kaua e riria te tangata whakahi, kei kino ia ki a koe: riria ko te tangata whakaaro nui, a ka aroha ia ki a koe.

⁹Uczyó to mądremu, a mędrszym będzie; naucz sprawiedliwego, a będzie umiejętniejszym.

⁹Hoatu te mohio ki te tangata whakaaro nui, a ka neke ake ona whakaaro; whakaakona te tangata tika, a ka nui ake tona mohio.

¹⁰Początek mądrości jest bojaźó Paóska, a umiejętność świętych jest rozum.

¹⁰Ko te timatanga o te whakaaro nui ko te wehi ki a Ihowa; ko te matauranga, ko te mohio ki te Mea Tapu.

¹¹Bo przez mię rozmnożą się dni twoje, i przedłużą się lata żywota.

¹¹Maku hoki ka maha ai ou ra, maku ka neke ake ai nga tau e ora ai koe.

¹²Będzieszli mądrym, sobie będziesz mądrym; a jeźli naśmiewcą, ty sam szkodę odniesiesz.

¹²Ki te nui ou whakaaro, mou ano ou whakaaro nui; ki te whakahi koe, mau anake tau pikaunga.

¹³Niewiasta głupia świegotliwa jest, prostaczka, i nic nieumiejąca;

¹³¶ Ko te wahine wairangi, he mangai nui ia; he kuware ia, kahore ona mohio ki te aha, ki te aha.

¹⁴A siedzi u drzwi domu swego na stołku, na miejscach wysokich w mieście,

¹⁴Noho ana ia i te kuwaha o tona whare i runga i te nohoanga i nga wahi tiketike o te pa;

¹⁵Aby wołała na idących drogą, którzy prosto idą ścieszkami swemi, mówiąc:

¹⁵Kia karanga atu ai ia ki nga tangata e haere ana i te ara, e maro tonu ana o ratou huarahi,

¹⁶Ktokolwiek jest prostakiem, wstąp sam; a do głupiego mówi:

¹⁶Ko te kuware, peka mai ki konei; tena ko te tangata whakaarokore, ko tana kupu tenei ki a ia,

¹⁷Wody kradzione słodsze są, a chleb pokątny smaczniejszy.

¹⁷He reka te wai tahae, a he ahuareka te taro kai huna.

¹⁸Ale prostak nie wie, że tam są umarli, a ci, których wezwała, są w głębokościach grobu.

¹⁸Te mohio ia kei reira nga tupapaku; kei te reinga riro ana i karanga ai.