¹Wysławiajcie Pana; ogłaszajcie imię jego; opowiadajcie między narodami sprawy jego.

¹¶ Whakawhetai ki a Ihowa, karanga atu ki tona ingoa: whakapuakina ana mahi ki waenganui o nga iwi.

²Śpiewajcie mu, śpiewajcie mu psalmy, rozmawiajcie o wszystkich cudach jego.

²Waiata ki a ia, himene ki a ia: korerotia ana mahi whakamiharo katoa.

³Chlubcie się imieniem świętem jego; niech się weseli serce szukających Pana.

³Whakamanamana ki tona ingoa tapu: kia hari te ngakau o te hunga e rapu ana i a Ihowa.

⁴Szukajcież Pana i mocy jego; szukajcie oblicza jego zawsze.

⁴Rapua a Ihowa me tona kaha: rapua tonutia tona mata, ake ake.

⁵Przypominajcie sobie dziwy jego, które czynił, cuda jego i sądy ust jego.

⁵Maharatia ana mahi whakamiharo i mahia e ia; ana merekara me nga whakaritenga a tona mangai,

⁶Wy nasienie Abrahama, sługi jego! Wy synowie Jakóbowi, wybrani jego!

⁶E nga uri o Aperahama, o tana pononga, e nga tama a Hakopa, e ana i whiriwhiri ai.

⁷Onci jest Pan, Bóg nasz, po wszystkiej ziemi sądy jego.

⁷Ko Ihowa ia, ko to tatou Atua; kei te whenua katoa ana whakaritenga.

⁸Pamięta wiecznie na przymierze swoje: na słowo, które przykazał aż do tysiącznego pokolenia;

⁸¶ Mahara tonu ia ki tana kawenata ake ake, ki te kupu i kiia iho e ia ki te mano o nga whakatupuranga.

⁹Które postanowił z Abrahamem, i na przysięgę swą uczynioną Izaakowi.

⁹Ki tana i whakarite ai ki a Aperahama, ki tana oati hoki ki a Ihaka;

¹⁰Bo je postanowił Jakóbowi za ustawę, a Izraelowi za umowę wieczną.

¹⁰A whakapumautia iho e ia hei tikanga ki a Hakopa, hei kawenata mau tonu ki a Iharaira.

¹¹Mówiąc: Tobie dam ziemię Chananejską za sznur dziedzictwa waszego;

¹¹I a ia ra i mea, Ka hoatu e ahau ki a koe te whenua o Kanaana hei wahi pumau mo koutou.

¹²Kiedy ich był mały poczet, prawie mały poczet, a jeszcze w niej byli przychodniami.

¹²I te mea he hunga torutoru ratou: ae ra, he iti rawa, he manene ano ki reira.

¹³Przechodzili zaiste od narodu do narodu, a z królestwa innego ludu;

¹³I a ratou e haereere ana i tenei iwi ki tera atu iwi, i tetahi rangatiratanga ki tetahi iwi ke;

¹⁴Nie dopuszczał nikomu, aby im miał krzywdę czynić; nawet karał dla nich i królów, mówiąc:

¹⁴Kihai ratou i tukua e ia kia tukinotia e te tangata: he whakaaro ano ki a ratou i riria ai e ia nga kingi.

¹⁵Nie tykajcie pomazaóców moich, a prorokom moim nie czyócie nic złego.

¹⁵I mea ia, Kei pa ki aku i whakawahi ai: kei kino ki aku poropiti.

¹⁶Gdy przywoławszy głód na ziemię, wszystkę podporę chleba pokruszył.

¹⁶I karangatia e ia te matekai ki te whenua: whati katoa i a ia te tokotoko, ara te taro.

¹⁷Posłał przed nimi męża, który był za niewolnika sprzedany, to jest Józefa;

¹⁷I tonoa e ia he tangata i mua i a ratou; i hokona a Hohepa hei pononga:

¹⁸Którego nogi pętami trapili, a żelazo ścisnęło ciało jego,

¹⁸I whakamamaetia ona waewae ki te mekameka: takoto ana ia i te rino;

¹⁹Aż do onego czasu, gdy się o nim wzmianka stała; mowa Paóska doświadczała go.

¹⁹A puta noa tana kupu: whakamatautauria ana ia e te kupu a Ihowa.

²⁰Posławszy król kazał go puścić; ten, który panował nad narodami, wolnym go uczynił.

²⁰I tono te kingi, a wetekina ana ia; ara te kingi o nga iwi, a tukua ana ia.

²¹Postanowił go panem domu swego, i książęciem nad wszystką dzierżawą swoją,

²¹A meinga ana ia e ia hei ariki mo tona whare, hei rangatira mo ona taonga katoa;

²²Aby władał i książętami jego według zdania duszy swojej, i starców jego mądrości nauczał.

²²Hei herehere i ana rangatira ua pai ia, hei ako i ana kaumatua ki te whakaaro.

²³Potem wszedł Izrael do Egiptu, a Jakób był gościem w ziemi Chamowej;

²³I haere mai ano a Iharaira ki Ihipa: a noho ana a Hakopa ki te whenua o Hama.

²⁴Gdzie rozmnożył Bóg lud swój bardzo, i uczynił go możniejszym nad nieprzyjaciół jego.

²⁴Na ka tino whakanuia e ia tana iwi: a ka meinga ratou kia kaha ake i o ratou hoariri.

²⁵Odmienił serce ich, iż mieli w nienawiści lud jego, a zmyślali zdrady przeciw sługom jego.

²⁵¶ I whakakoarotia e ia to ratou ngakau kia kino ki tana iwi, kia mahi lhianga ki ana pononga.

²⁶Posłał Mojżesza, sługę swego i Aarona, którego obrał;

²⁶I tonoa e ia a Mohi, tana pononga, raua ko Arona, ko tana i whiriwhiri ai.

²⁷Którzy im przedłożyli słowa znaków jego, i cuda w ziemi Chamowej.

²⁷Whakaputaina ana e raua ana tohu i waenganui i a ratou, he merekara i te whenua o Hama.

²⁸Posłał ciemności, i zaćmiło się, a nie byli odpornymi słowu jego.

²⁸I tukua e ia te pouri, a kua pouri: kihai ano ratou i whakakeke ki ana kupu.

²⁹Obrócił wody ich w krew, a pomorzył ryby w nich.

²⁹I whakaputaia ketia e ia o ratou wai hei toto; a mate ake i a ia a ratou ngohi.

³⁰Wydała ziemia ich mnóstwo żab, i były w pałacach królów ich.

³⁰I whakangahue ake to ratou whenua i te poroka, i roto i nga whare moenga o o ratou kingi.

³¹Rzekł, a przyszła rozmaita mucha, i mszyce we wszystkich granicach ich.

³¹I whai kupu ia, a puta ana mai nga pokai namu: me te kutu i o ratou kainga.

³²Dał grad miasto deszczu, ogieó palący na ziemię ich.

³²I tukua iho e ia ki a ratou te whatu hei ua, me te ahi mura ki to ratou whenua.

³³Także potłukł winnice ich, i figi ich, a pokruszył drzewa w granicach ich.

³³I pakia ano e ia a ratou waina me a ratou piki; a whatiwhatiia ana e ia nga rakau o o ratou kainga.

³⁴Rzekł, a przyszła szaraócza, i chrząszczów niezliczone mnóstwo;

³⁴I korero ia, a puta ana mai te mawhitiwhiti me te moka, te taea te tatau.

³⁵I pożarły wszelkie ziele w ziemi ich, a pojadły urodzaje ziemi ich.

³⁵A kainga katoatia ana nga otaota o to ratou whenua; pau ake nga hua o to ratou oneone.

³⁶Nawet pobił wszystko pierworodztwo w ziemi ich, początek wszystkiej siły ich.

³⁶I whakamatea katoatia ano hoki e ia nga matamua o to ratou whenua, te muanga o to ratou kaha.

³⁷Tedy ich wywiódł ze srebrem i ze złotem, a nie był nikt słaby między pokoleniem ich.

³⁷A whakaputaina mai ana ratou e ia, me te hiriwa, me te koura, kahore hoki he mea tuoi i roto i ana iwi.

³⁸Radował się Egipt, gdy oni wychodzili; albowiem był przypadł na nich strach ich.

³⁸Na hari ana a Ihipa i to ratou haerenga; i mau hoki to ratou wehi ki a ratou.

³⁹Rozpostarł obłok na okrycie ich, a ogieó na oświecanie nocy.

³⁹I horahia e ia te kapua hei hipoki, me te ahi hei whakamarama i te po.

⁴⁰Na żądanie ich przywiódł przepiórki, a chlebem niebieskim nasycił ich.

⁴⁰I inoi ratou, a homai ana e ia te koitareke; a ka makona ratou i te taro o te rangi.

⁴¹Otworzył skałę i wypłynęły wody, a płynęły po suchych miejscach jako rzeka.

⁴¹I wahia e ia te kohatu, a ka pakaru mai nga wai: rere ana i nga wahi maroke, koia ano kei te awa.

⁴²Albowiem wspomniał na słowo świętobliwości swojej, które rzekł do Abrahama, sługi swego.

⁴²I mahara hoki ia ki tana kuputapu, ki a Aperahama ano, ki tana pononga.

⁴³Przetoż wywiódł lud swój z weselem, a z śpiewaniem wybranych swoich.

⁴³A whakaputaina mai ana e ia tana iwi i runga i te hari, ana i whiriwhiri ai i runga i te koa.

⁴⁴I podał im ziemię pogan, a posiedli prace narodów.

⁴⁴A homai ana e ia ki a ratou nga whenua o nga tauiwi: a riro ana i a ratou nga mauiuitanga o te iwi;

⁴⁵Aby zachowali ustawy jego, a prawa jego przestrzegali. Halleluja.

⁴⁵Kia puritia ai e ratou ana tikanga, kia mau ai ki ana ture. Whakamoemititia a Ihowa.