1Wysławiajcie Pana: albowiem dobry; albowiem na wieki miłosierdzie jego.
1¶ Whakawhetai ki a Ihowa, he pai hoki ia: he pumau tonu hoki tana mahi tohu.
2Niech o tem powiedzą ci, których odkupił Pan, jako ich wykupił z ręki nieprzyjacielskiej,
2Kia pena ano te korero a te hunga i hokona e Ihowa, i hokona nei e ia i roto i te ringa o te hoariri;
3A zgromadził ich z ziem, od wschodu i od zachodu, od północy i od morza.
3I kohikohia nei i nga whenua, i te rawhiti, i te uru, i te raki, i te tonga.
4Błądzili po puszczy, po pustyni bezdrożnej, miasta dla mieszkania nie znajdując.
4I haereere ratou i te koraha i te wahi mokemoke, te kitea tetahi pa hei nohoanga.
5Byli głodnymi i pragnącymi, aż w nich omdlewała dusza ich.
5I matekai ratou, i matewai: hemo noa to ratou wairua i roto i a ratou.
6A gdy wołali do Pana w utrapieniu swojem, z ucisku ich wyrywał ich;
6Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri: a whakaorangia ana ratou e ia i o ratou mate.
7I prowadził ich drogą prostą, aby przyszli do miasta, w któremby mieszkali.
7A arahina ana e ia ra te ara tika; kia haere ai ki te pa hei nohoanga.
8Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi:
8Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
9Iż napoił duszę pragnącą, a duszę zgłodniałą napełnił dobrami.
9E whakamakonatia ana hoki e ia te wairua hiahia: ko te wairua hiakai, whakakiia ana e ia ki te pai.
10Którzy siedzą w ciemności i w cieniu śmierci, ściśnieni będąc nędzą i żelazem,
10¶ Ko te hunga i noho i te pouri, i te atarangi o te mate: he mea here ki te mamae, ki te rino;
11Przeto, że byli odpornymi wyrokom Bożym, a radą Najwyższego pogardzili;
11Mo ratou i tutu ki nga kupu a te Atua, i whakahawea ki te whakaaro o te Runga Rawa;
12Dla czego poniżył biedą serce ich; upadli, a nie był, ktoby ratował.
12Koia i pehia iho ai e ia o ratou ngakau ki te mahi: hinga iho ratou, kahore hoki he kaiawhina.
13A gdy wołali do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawiał ich.
13Na ka tangi ratou ki a Ihowa i to ratou pouri; a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.
14Wywodził ich z ciemności, i z cienia śmierci, a związki ich potargał.
14Whakaputaina mai ana ratou e ia i te pouri, i te atarangi o te mate; motumotuhia ana o ratou here.
15Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi.
15Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
16Przeto, że kruszy bramy miedziane, a zawory żelazne rąbie.
16Kua tukitukia hoki e ia nga tatau parahi: kua tapahia e ia nga tutaki rino, motu rawa.
17Szaleni dla drogi przewrotności swojej, i dla nieprawości swej utrapieni bywają.
17¶ Ko nga kuware, na a ratou mahi tutu, na o ratou kino, i pakia ai ratou.
18Wszelki pokarm brzydzi sobie dusza ich, aż się przybliżają do bram śmierci.
18Ka wetiweti to ratou wairua ki nga kai katoa; a ka whakatata ratou ki nga kuwaha o te mate.
19Gdy wołają do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawia ich.
19Na ka tangi ki a Ihowa i to ratou pouri, a ka whakaorangia ratou e ia i o ratou mate.
20Posyła słowo swe, i uzdrawia ich, a wybawia ich z grobu.
20Tukua mai ana e ia tana kupu, a rongoatia ana ratou: a whakaputaina ana ratou i o ratou ngaromanga.
21Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi;
21Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
22I ofiarując ofiary chwały, niech opowiadają sprawy jego z wesołem śpiewaniem.
22Kia tukua ano e ratou te whakahere, ara te whakamoemiti; kia whakapuaki i ana mahi i runga i te hari.
23Którzy się pławią na morzu w okrętach, pracujący na wodach wielkich:
23¶ Ko te hunga e haere ana ki raro, ki te moana, i runga kaipuke, a e whai mahi ana i nga wai nunui,
24Ci widują sprawy Paóskie, i dziwy jego na głębi.
24Ko ratou e kite i nga mahi a Ihowa, i ana mahi whakamiharo i te rire.
25Jako jedno rzecze, wnet powstanie wiatr gwałtowny, a podnoszą się nawałności morskie.
25Puta kau tana kupu, kua maranga te tupuhi, mana e whakatutu ona ngaru.
26Wstępują aż ku niebu, i zaś zstępują do przepaści, tak, iż się dusza ich w niebezpieczeóstwie rozpływa.
26Ka kake ratou ki runga ki te rangi, ka heke ano ki raro ki te rire: ngohe noa o ratou wairua i te pawera.
27Bywają miotani, a potaczają się jako pijany, a wszystka umiejętność ich niszczeje.
27Ka tiu ratou, ka hurorirori ano he tangata e haurangi ana; a kahore he mahara i toe.
28Gdy wołają do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawia ich.
28Heoi ka tangi ki a Ihowa i to ratou hemanawa: a whakaorangia ana ratou i o ratou mate.
29Obraca burzę w ciszę, tak, że umilkną nawałności ich.
29Meinga ana e ia te tupuhi kia marino, ona ngaru kia mariri.
30I weselą się, że ucichło; a tak przywodzi ich do portu pożądanego.
30Na ka koa ratou, no te mea ka marie: a ka kawea ratou e ia ki te tauranga i hiahia ai ratou.
31Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi.
31Aue! me i whakapaingia e te tangata a Ihowa mo tona atawhai, mo ana mahi whakamiharo ki nga tama a te tangata!
32Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludu, a w radzie starców niechaj go chwalą.
32Kia whakanui hoki ratou i a ia i roto i te whakaminenga o te iwi; kia whakamoemiti ki a ia i roto i te nohoanga kaumatua.
33Obraca rzeki w pustynię, a potoki wód w suszę;
33¶ Ko ia hei mea i nga awa hei koraha, i nga puputanga wai hei oneone maroke;
34Ziemię urodzajną obraca w niepłodną dla złości tych, którzy w niej mieszkają.
34I te whenua whai hua, kia titohea, mo te hara o te hunga e noho ana i reira.
35Pustynie obraca w jeziora, a ziemię suchą w strumienie wód.
35Ko ia hei mea i te koraha hei harotoroto wai, i te whenua maroke hei puputanga wai.
36I osadza w nich głodnych, aby zakładali miasta ku mieszkaniu;
36A whakanohoia iho e ia te hunga matekai ki reira, hanga ai i tetahi pa hei nohoanga;
37Którzy posiewają pole, a sadzą winnice, i zgromadzają sobie pożytek z urodzaju.
37Hei rui mara, hei whakato mara waina, e tupu ai, e maha ai nga hua.
38Takci im on błogosławi, że się bardzo rozmnażają, a dobytku ich nie umniejsza.
38Ko ia ano hei manaaki i a ratou, no ka nui rawa; kahore hoki e tukua kia torutoru haere a ratou kararehe.
39Ale podczas umniejszeni i poniżeni bywają okrucieóstwem, nędzą, i utrapieniem;
39Na kua iti haere ano ratou, kua piko i te tukino, i te he, i te pouri.
40Gdy wylewa wzgardę na książąt, dopuszczając, aby błądzili po puszczy bezdrożnej.
40E ringihia ana e ia te whakahawea ki runga ki nga rangatira: e meinga ana kia hehe i te ururua, i te wahi kahore nei he ara;
41Onci nędznego z utrapienia podnosi, i rozmnaża rodzinę jego jako trzodę.
41Otira kei te whakateitei ia i te rawakore ki runga i te mamae, kei te mea i ona hapu kia rite ki te kahui hipi.
42To widząc uprzejmi rozweselą się, a wszelka nieprawość zatka usta swe.
42Ka kite nga tangata tika, a ka hari; ko nga he katoa hoki, kipia ake te mangai.
43Ale któż jest tak mądry, aby to upatrywał, i wyrozumiewał wszystkie litości Paóskie?
43Ko te tangata whakaaro nui ka mahara ki enei mea, a ka mohio ratou ki te aroha o Ihowa.