¹(Przedniejszemu śpiewakowi na Sosannim psalm Dawidowy.)

¹¶ Ki te tino kaiwhakatangi. Hohanimi. Na Rawiri. Whakaorangia ahau e te Atua, ka tae mai hoki nga wai ki roto ki toku wairua.

²Wybaw mię, o Boże! boć przyszły wody aż do duszy mojej.

²Ka tapoko ahau ki te oru hohonu, ki te wahi kahore nei he tunga: kua tae ahau ki nga wai hohonu, ngaro iho ahau i nga waipuke.

³Pogrążony jestem w głębokiem błocie, gdzie dna niemasz; przyszedłem w głębokości wód, a nawałność ich porwała mię.

³Kua ruwha ahau i taku tangi; kua maroke toku korokoro: pakoko kau oku kanohi i ahau e tatari nei ki toku Atua.

⁴Spracowałem się wołając, wyschło gardło moje; ustały oczy moje, gdym oczekiwał Boga mojego.

⁴Tini ke i nga makawe o toku matenga te hunga e kino noa ana ki ahau: he kaha rawa te hunga e mauahara noa ana ki ahau, e mea nei kia whakamatea ahau; utua ana e ahau i reira nga mea kihai i tangohia e ahau.

⁵Więcej jest tych, którzy mię mają w nienawiści bez przyczyny, niż włosów na głowie mojej; zmocnili się ci, którzy mię wygubić usiłują, a są nieprzyjaciółmi mymi niesłusznie; czegom nie wydarł, musiałem nagradzać.

⁵E te Atua, e matau ana koe ki toku kuware; kahore hoki oku he e ngaro i a koe.

⁶Boże! ty znasz głupstwo moje, a występki moje nie są tajne przed tobą.

⁶E te Ariki, e Ihowa o nga mano kaua te hunga e tatari ana ki a koe e whakama i ahau: e te Atua o Iharaira, kei numinumi kau i ahau te hunga e rapu ana i a koe.

⁷Niechajże nie będą zawstydzeni dla mnie ci, którzy na cię oczekują, Panie, Panie zastępów! niech nie przychodzą dla mnie do haóby ci, którzy cię szukają, o Boże Izraelski!

⁷Mou hoki ahau i waiho ai hei tawainga: ngaro iho toku mata i te whakama.

⁸Bo dla ciebie ponoszę urąganie, a zelżywość okryła oblicze moje.

⁸He tangata ke ahau ki oku hoa ake: hei tautangata ki nga tama a toku whaea.

⁹Stałem się obcym braciom moim, a cudzoziemcem synom matki mojej,

⁹Ka pau hoki ahau i te aroha ki tou whare: kua tau ano ki ahau nga tawai a te hunga e tawai ana ki a koe.

¹⁰Przeto, że gorliwość domu twego zżarła mię, a urąganie urągających tobie przypadło na mię.

¹⁰I ahau i tangi, i whakatiki hei whiu i toku wairua, ka waiho tena hei tawainga moku.

¹¹Gdym płakał i trapił postem duszę moję, stało mi się to pohaóbienie.

¹¹I kakahu hoki ahau i te kakahu taratara moku, a i waiho hei whakatauki ma ratou.

¹²Gdym wziął na się wór miasto szaty, byłem u nich przypowieścią.

¹²Kei te korero kino moku te hunga e noho ana i te kuwaha: waiatatia ana ahau e te hunga haurangi waina.

¹³Mówili o mnie ci, którzy siedzieli w bramie, a byłem piosnką u tych, którzy pili mocny napój.

¹³¶ Ko ahau ia, ki a koe taku inoi, e Ihowa, i te wa e manakohia ai: whakahokia mai he kupu ki ahau, e te Atua, i runga i te nui o tou aroha, o te pono o tau whakaoranga.

¹⁴Ale jaobracam modlitwę moję do ciebie, Panie! czas jest upodobania twego; o Boże! według wielkości miłosierdzia twego wysłuchajże mię, dla prawdy zbawienia twego.

¹⁴Whakaorangia ahau i roto i te oru, kei toremi: kia ora ahau i te hunga e kino ana ki ahau, i nga wai hohonu ano hoki.

¹⁵Wyrwij mię z błota, abym nie był pogrążony; niech będę wyrwany od tych, którzy mię nienawidzą, jako z głębokości wód;

¹⁵Kei ngaro ahau i te waipuke, kei horomia e te rire; kei kopia ano te waha o te poka ki runga ki ahau.

¹⁶Aby mię nie zatopiły strumienie wód, i nie pożarła głębia i nie zawarła nademną studnia wierzchu swego.

¹⁶E Ihowa whakahokia mai he kupu ki ahau; he pai hoki tou atawhai: tahuri mai ki ahau, kia rite ki te nui o au arohatanga.

¹⁷Wysłuchajże mię, Panie! boć dobre jest miłosierdzie twoje; według wielkiej litości twojej wejrzyj na mię.

¹⁷A kaua e huna tou mata ki tau pononga; e pouri ana hoki ahau: hohoro te whakahoki kupu mai ki ahau.

¹⁸Nie zakrywajże oblicza twego od sługi swego, bom jest w utrapieniu; pośpieszże się, wysłuchaj mię.

¹⁸Whakatata mai ki toku wairua, hokona: whakaorangia ahau, e mahi nei oku hoariri.

¹⁹Przybliż się do duszy mojej, a wybaw ją; dla nieprzyjaciół moich odkup mię.

¹⁹E matau ana koe ki toku tawainga, ki toku whakama, ki toku numinumi: kei tou aroaro oku hoariri katoa.

²⁰Ty znasz pohaóbienie moje, i zelżywość moję, i wstyd mój: przed tobąć są wszyscy nieprzyjaciele moi.

²⁰Maru noa toku ngakau i te tawai; a ki tonu ahau i te pouri: i titiro ahau ki tetahi hei aroha mai, a kore ake; ki etahi hei whakamarie, a kihai i kitea.

²¹Pohaóbienie pokruszyło serce moje, z czegom był żałośny; oczekiwałem, azaliby się mię kto użalił, ale nikt nie był; azaliby mię kto pocieszył, alem nie znalazł.

²¹I homai he au hei kai maku: i toku matewaitanga ano i whakainumia ahau ki te winika.

²²Owszem, miasto pokarmu podali mi żółć, a w pragnieniu mojem napoili mię octem.

²²¶ Kia meinga ta ratou tepu i to ratou aroaro hei mahanga; hei rore hoki i to ratou wa rangimarie.

²³Niechajże im będzie stół ich przed nimi sidłem, a szczęście ich na upadek.

²³Kia whakapouritia o ratou kanohi, kei kite ratou: kia wiri tonu hoki o ratou hope.

²⁴Niech się zaćmią oczy ich, aby nie widzieli, a biodra ich niech się zawżdy chwieją.

²⁴Ringihia atu tou riri ki runga ki a ratou, kia mau hoki ratou i tou arita, i tou weriweri.

²⁵Wylij na nich rozgniewanie swoje, a popędliwość gniewu twego niech ich ogarnie.

²⁵Kia ururuatia to ratou nohoanga: kaua tetahi e noho ki o ratou teneti.

²⁶Niech będzie mieszkanie ich puste, w namiotach ich niech nikt nie mieszka.

²⁶Mo ratou i tukino i te tangata i whiua nei e koe; a korerotia ana e ratou te pouri o te hunga i werohia e koe.

²⁷Bo tego, któregoś ty ubił, prześladują, a o boleści poranionych twoich rozmawiają.

²⁷Tapiritia he kino ki runga ki to ratou kino; kaua hoki ratou e tukua kia tomo ki tou tika.

²⁸Przydajże nieprawość ku nieprawości ich, a niech nie przychodzą do sprawiedliwości twojej.

²⁸Kia murua atu ratou i te pukapuka o te ora, kaua ano e tuhituhia ki roto ki te hunga tika.

²⁹Niech będą wymazani z ksiąg żyjących, a z sprawiedliwymi niech nie będą zapisani.

²⁹Ko ahau ia, he rawakore, he pouri; kia whakateiteitia ake ahau, e te Atua, e tau whakaoranga.

³⁰Jamci utrapiony, i zbolały; lecz zbawienie twoje, Boże! na miejscu bezpiecznem postawi mię.

³⁰¶ Ka whakamoemiti taku waiata ki te ingoa o te Atua, ka whakanui ano taku whakawhetai i a ia.

³¹Tedy będę chwalił imię Boże pieśnią, a będę je wielbił z dziękczynieniem.

³¹Pai rawa tenei ki a Ihowa i te puru i te kau, i te mea whai haona, whai maikuku.

³²A będzie to przyjemniejsze Panu, niżeli wół albo cielec rogaty z rozdzielonemi kopytami.

³²Kua kite te hunga mahaki, kua hari: ka ora ano o koutou ngakau, e te hunga e rapu nei i te Atua.

³³To widząc pokorni rozradują się, szukając Boga, a ożyje serce ich;

³³No te mea ka rongo a Ihowa ki nga rawakore, e kore ano e whakahawea ki ana herehere.

³⁴Iż wysłuchiwa Pan ubogich, a więźniami swymi nie gardzi.

³⁴Kia whakamoemiti te rangi me te whenua ki a ia, nga moana, me nga mea katoa e tere ana i roto.

³⁵Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich rucha.

³⁵No te mea tera e whakaorangia e te Atua a Hiona, ka hanga ano e ia nga pa o Hura; a ka noho ratou ki reira, ka riro hoki a reira i a ratou.

³⁶Bógci zaiste zachowa Syon, i pobuduje miasta Judzkie; i będą tam mieszkać, a ziemię tę dziedzicznie otrzymają.

³⁶A ka nohoia a reira e nga uri o ana pononga: hei kainga tupu ano a reira mo te hunga e aroha ana ki tona ingoa.

³⁷Także i nasienie sług jego dziedzicznie ją otrzyma, a którzy miłują imię jego, będą w niej mieszkać.