¹(Przedniejszemu śpiewakowi, jako: Nie zatracaj, psalm i pieśó Asafowa.)

¹¶ Ki te tino kaiwhakatangi. Aratakiti. He himene, he waiata na Ahapa. Ka whakawhetai tonu matou ki a koe, e te Atua; ka whakawhetai tonu matou, kei te tata mai hoki tou ingoa: e korerotia ana e te tangata au mahi whakamiharo.

²Wysławiamy cię, Boże! wysławiamy: bo bliskie imię twoje; opowiadają to dziwne sprawy twoje.

²Ka kitea e ahau te wa e rite ana, ka tika taku whakawa.

³Gdy przyjdzie czas ułożony, ja sprawiedliwie sądzić będę.

³Kuteretere noa iho te whenua me ona tangata katoa; naku i whakatu ona pou. (Hera.

⁴Rozstąpiła się ziemia, i wszyscy obywatele jej; ale ja utwierdzę słupy jej. Sela.

⁴I mea ahau ki te hunga whakakake, Kati ra te whakakake; ki te hunga hara ano, Kaua e whakaarahia te haona.

⁵Rzekę szalonym: Nie szalejcie, a niepobożnym: Nie podnoście rogów.

⁵Kaua to koutou haona e whakaarahia ki runga: kati te whakamaro i te kaki ina korero.

⁶Nie podnoście przeciwko Najwyższemu rogów swych, a nie mówcie krnąbrnie,

⁶¶ No te mea kahore he aranga i te rawhiti, kahore i te hauauru, kahore hoki i te tonga.

⁷Bo nie od wschodu, ani od zachodu, ani od puszczy przychodzi wywyższenie.

⁷Ko te Atua ia te kaiwhakawa; ko tenei e whakaititia iho ana e ia, ko tera e whakaarahia ake ana.

⁸Ale Bóg sędzia, tego poniża, a owego wywyższa.

⁸Kei te ringa hoki o Ihowa he kapu, pahuka tonu te waina; ki tonu, whakananu rawa, hei ringihanga mana: ko nga nganga ia, ma te hunga kino katoa o te whenua e tatau, e inu.

⁹Zaiste kielich jest w rękach Paóskich, a ten wina mętnego nalany; z tegoż nalewać będzie, tak, że i drożdże jego wyssą i wypiją wszyscy niepobożni ziemi.

⁹Ko ahau ia, ka kauwhau tonu: ka himene ki te Atua o Hakopa.

¹⁰Ale ja będę opowiadał sprawy Paóskie na wieki, będę śpiewał Bogu Jakóbowemu.

¹⁰A ka kotia e ahau nga haona katoa o te hunga kino: ka whakaarahia ake ia nga haona o te tangata tika.

¹¹A wszystkie rogi niezbożnikom postrącam; ale rogi sprawiedliwego będą wywyższone.