¹(Przedniejszemu śpiewakowi, na Halmutlabben pieśó Dawidowa.)

¹¶ Ki te tino kaiwhakatangi. Muturapena. He himene na Rawiri. Ka whakapaua toku ngakau ki te whakamoemiti ki a Ihowa, ka korerotia e ahau au mahi whakamiharo katoa.

²Będę wysławiał Pana ze wszystkiego serca mego; opowiadać będę wszysteki cuda twoje.

²Ka koa ahau, ka whakamanamana ki a koe, ka himene atu ki tou ingoa, e te Runga Rawa.

³Rozweselę się, i rozraduję się w tobie; będę śpiewał imieniowi twemu, o Najwyższy!

³I te hokinga whakamuri o oku hoariri, tutuki ana ratou, ngaro iho i tou aroaro.

⁴Że się obrócili nieprzyjaciele moi na wstecz: upadli i poginęli od obliczności twojej.

⁴Nau hoki i whakatika aku korero me toku whakawa; i runga koe i te torona e noho ana, e whakarite tika ana.

⁵Boś ty odprawił sąd mój, i sprawę moję; zasiadłeś na stolicy, Sędzia sprawiedliwy.

⁵Kua whakatupehupehu koe ki nga tauiwi, huna ana e koe te tangata kino, horoia atu ana to ratou ingoa ake ake.

⁶Rozgromiłeś pogan, zatraciłeś złośnika, imię ich wygładziłeś na wieki wieczne.

⁶Ko te hoariri, mutu pu ratou, he ngaromanga oti tonu iho: a ko nga pa i huna e koe, ngaro whakarere to ratou whakamaharatanga.

⁷O nieprzyjacielu! azaż wykonane są spustoszenia twoie na wieczność? Poburzyłżeś miasta? i owszem ich samych pamiątka zginęła z niemi.

⁷Ko Ihowa ia noho tonu hei kingi ake, ake: kua whakapaia e ia tona torona mo te whakawa.

⁸Ale Pan na wieki trwa; zgotował stolicę swoję na sąd.

⁸A e whakarite ia mo te ao i runga i te tika, ka whakatakoto tikanga mo nga iwi i runga i te pono.

⁹On będzie sądził okrąg ziemi w sprawiedliwości, i osądzi narody w prawości.

⁹Hei pa teko ano a Ihowa mo te tangata e tukinotia ana, hei pa teko i nga wa o te he.

¹⁰I będzie Pan ucieczką ubogiemu, ucieczką czasu ucisku.

¹⁰A ka whakawhirinaki ki a koe te hunga e matau ana ki tou ingoa: no te mea e kore e whakarerea e koe, e Ihowa, te hunga e rapu ana i a koe.

¹¹I będą ufać w tobie, którzy znają imię twoje; albowiem nie opuszczasz tych, Panie! którzy cię szukają.

¹¹¶ Himene ki a Ihowa e noho nei i Hiona: whakapuakina i waenganui i nga iwi ana mahi.

¹²Śpiewajcież Panu, który mieszka na Syonie; opowiadajcie między narodami sprawy jego.

¹²Ka whakataki toto ia, ka mahara ia ki a ratou: kahore e wareware i a ia te karanga a te hunga iti.

¹³Boć on szuka krwi, i mają w pamięci, a nie zapomina wołania utrapionych.

¹³Tohungia ahau, e Ihowa; titiro ki toku mate i te hunga e kino ana ki ahau, e te kaiwhakaara i ahau i nga tatau o te mate:

¹⁴Zmiłuj się nademną, Panie! obacz utrapienie moje od tych, którzy mię mają w nienawiści, ty, co mię wyrywasz z bram śmierci.

¹⁴Kia whakakitea katoatia ai e ahau ou whakamoemiti i nga tatau o te tamahine o Hiona: ka hari ahau ki tau whakaoranga.

¹⁵Abym opowiadał wszystkie chwały twoje w bramach córki Syoóskiej, weseląc się w zbawieniu twojem.

¹⁵Kua tapoko nga tauiwi ki te rua i keria e ratou: kua mau to ratou waewae i roto i te kupenga i huna e ratou.

¹⁶Zanurzeni są poganie w dole, który uczynili; w sieci, którą skrycie zastawili, uwięzła noga ich.

¹⁶Kua matauria a Ihowa ki te whakawa e whakaritea ana e ia: he mahanga mo te tangata kino te mahi a ona ringa. (Hikaiono. Hera.

¹⁷Oznajmił się Pan, gdy uczynił sąd; w sprawie rąk swoich się złośnik usidlił. Rzecz godna rozmyślania! Sela.

¹⁷Ka hoki nga tangata kino ki te reinga, ara nga iwi katoa e wareware ana ki te Atua.

¹⁸Niepobożni się obrócą do piekła, wszystkie narody, które zapominają Boga.

¹⁸E kore hoki e warewarea tonutia te tangata rawakore: e kore e taka tonu ta te hunga iti i tumanako atu ai.

¹⁹Bo nie będzie na wieki zapamiętany ubogi; oczekiwanie nędznych nie zginie na wieki.

¹⁹E ara, e Ihowa, kei riro i ta te tangata: kia whakawakia nga tauiwi i tou aroaro.

²⁰Powstaóże, Panie! niech się nie zmacnia śmiertelny człowiek; a niech narody osądzone będą przed tobą.

²⁰E Ihowa, meinga ratou kia wehi: kia matau nga tauiwi he tangata nei ano ratou. (Hera.

²¹Panie! puść na nie strach, aby poznały narody, iż są ludźmi śmiertelnymi.Sela.