¹Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. W Panu ja ufam. Jakoż tedy mówicie duszy mojej: Ulatuj jako ptak z góry swojej?

¹(10:1) Начальнику хора. Псалом Давида. На Господа уповаю; как же вы говорите душе моей: „улетай на гору вашу, как птица"?

²Bo oto niepobożni naciągają łuk, przykładają strzałę swą na cięciwę, aby strzelali w ciemności na uprzejmych sercem.

²(10:2) Ибо вот, нечестивые натянули лук, стрелу свою приложили к тетиве, чтобы во тьме стрелять в правых сердцем.

³Ale zamysły ich będą skażone; bo sprawiedliwy cóż uczynił?

³(10:3) Когда разрушены основания, что сделает праведник?

⁴Pan jest w kościele świętem swoim, stolica Paóska jest na niebie; oczy jego upatrują, powieki jego doświadczają synów ludzkich.

⁴(10:4) Господь во святом храме Своем, Господь, – престол Его на небесах, очи Его зрят; вежды Его испытывают сынов человеческих.

⁵Pan doświadcza sprawiedliwego; ale niepobożnego i miłującego nieprawość ma w nienawiści dusza jego.

⁵(10:5) Господь испытывает праведного, а нечестивого и любящего насилие ненавидит душа Его.

⁶Wyleje jako deszcz na niepobożnych sidła, ogieó i siarkę, a wicher będzie cząstką kielicha ich.

⁶(10:6) Дождем прольет Он на нечестивых горящие угли, огонь и серу; и палящий ветер – их доля из чаши;

⁷Bo sprawiedliwy Pan, sprawiedliwość miłuje, na szczerego patrzą oczy jego.

⁷(10:7) ибо Господь праведен, любит правду; лице Его видит праведника.