¹Albowiem zakon mając cieó przyszłych dóbr, a nie sam obraz rzeczy, jednakiemiż ofiarami, które na każdy rok ustawicznie ofiarują, nigdy nie może tych, którzy do nich przystępują, doskonałymi uczynić.

¹Lebo zákon majúc iba tôňu budúceho dobrého, nie sám obraz vecí, nemôže nikdy obeťami, tými istými každého roku, ktoré ustavične donášajú, zdokonaliť tých, ktorí prichádzajú.

²Bo inaczej przestano by ich było ofiarować, przeto żeby już nie mieli żadnego sumienia o grzechy ci, którzy ofiarują, będąc raz oczyszczeni.

²Lebo či by ich už neboli prestali donášať preto, že by už tí, ktorí svätoslúžia, raz očistení, nemali nejakého svedomia hriechov?

³Ale przy tych ofiarach dzieje się przypomnienie grzechów na każdy rok.

³Ale v nich leží upomienka na hriechy rok po roku.

⁴Albowiem nie można rzec, aby krew wołów i kozłów miała gładzić grzechy.

⁴Lebo nie je možné, aby krv býkov a kozlov odňala hriechy.

⁵Przetoż wchodząc na świat, mówi: Ofiary i obiaty nie chciałeś, aleś mi ciało sposobił.

⁵Preto vchádzajúc do sveta hovorí: Obeti a posvätného daru si nechcel, ale si mi ustrojil telo.

⁶Całopalenia i ofiary za grzech nie upodobałyć się.

⁶V zápalných obetiach ani v obetiach za hriech si nemal záľuby.

⁷Tedym rzekł: Oto idę (na początku księgi napisano o mnie), abym czynił, o Boże! wolę twoję;

⁷Vtedy som povedal: Hľa, idem - v záhlaví knihy je napísané o mne -, aby som činil, ó, Bože, tvoju vôľu.

⁸Powiedziawszy wyżej: Żeś ofiary i obiaty, i całopalenia za grzech nie chciał, ani sobie upodobał, (które według zakonu bywają ofiarowane).

⁸Keď tu vyššie hovorí: Obetí a posvätného daru a zápalných obetí ani obetí za hriech si nechcel ani si v nich nemal záľuby, v obetiach, ktoré sa donášajú podľa zákona,

⁹Tedy rzekł: Oto idę, abym czynił, o Boże wolę twoję; znosi pierwsze, aby wtóre postanowił.

⁹potom riekol: Hľa, idem činiť, ó, Bože, tvoju vôľu. Ruší prvé, aby postavil druhé;

¹⁰Przez którą wolę jesteśmy poświęceni przez ofiarę ciała Jezusa Chrystusa raz uczynioną.

¹⁰v ktorej vôli sme posvätení donesenou obeťou tela Ježiša Krista, raz navždy.

¹¹A wszelkić kapłan stoi na każdy dzieó, służbę Bożą odprawując, a jednakież ofiary częstokroć ofiarując, które nigdy grzechów zgładzić nie mogą.

¹¹A každý kňaz stojí svätoslúžiac deň ako deň a často donáša tie isté obeti, ktoré nemôžu nikdy sňať hriechy.

¹²Lecz ten jednę ofiarę ofiarowawszy za grzechy, na wieki siedzi na prawicy Bożej,

¹²Ale on donesúc jednu bitnú obeť za hriechy navždy sa posadil po pravici Božej.

¹³Na koniec oczekując, ażby położeni byli nieprzyjaciele jego podnóżkiem nóg jego.

¹³A teraz už len očakáva, až budú jeho nepriatelia položení za podnož jeho nôh.

¹⁴Albowiem jedną ofiarą doskonałymi uczynił na wieki tych, którzy bywają poświęceni.

¹⁴Lebo jednou obeťou zdokonalil navždy tých, ktorí sa posväcujú.

¹⁵A świadczy nam to i sam Duch Święty; albowiem powiedziawszy pierwej:

¹⁵A svedčí nám i Svätý Duch. Lebo potom, keď prv povedal:

¹⁶Toć jest przymierze, które postanowię z nimi po onych dniach, mówi Pan: Dam prawa moje do serca ich, a na myślach ich napiszę je.

¹⁶Toto je smluva, ktorú uzavriem s nimi po tých dňoch, hovorí Pán: Dám svoje zákony na ich srdcia a napíšem ich na ich mysle

¹⁷A grzechów ich i nieprawości ich nie wspomnę więcej:

¹⁷a na ich hriechy a na ich neprávosti viacej nikdy nespomeniem.

¹⁸A gdzieć jest odpuszczenie ich, jużci więcej ofiary nie potrzeba za grzech.

¹⁸A kde je toho odpustenie, tam viacej netreba obeti za hriech.

¹⁹Mając tedy, bracia! wolność, wnijść do świątnicy przez krew Jezusową,

¹⁹Keď tedy máme, bratia, smelosť do vchodu do svätyne v krvi Ježišovej -

²⁰(Drogą nową i żywą, którą nam poświęcił przez zasłonę, to jest przez ciało swoje.)

²⁰ktorý to vchod nám vysvätil ako cestu novú a živú cez oponu, to jest cez svoje telo -

²¹I kapłana wielkiego nad domem Bożym;

²¹a veľkého kňaza nad domom Božím,

²²Przystąpmyż z prawdziwem sercem w zupełności wiary, mając oczyszczone serca od sumienia złego,

²²pristupujme s pravdivým srdcom v plnej istote viery majúc pokropené srdcia a tak očistené od zlého svedomia

²³I omyte ciało wodą czystą, trzymajmy wyznanie nadziei niechwiejące się; (boć wierny jest ten, który obiecał;)

²³a telo umyté čistou vodou držme vyznanie nádeje neochvejne, lebo je verný ten, ktorý zasľúbil.

²⁴I przypatrujmy się jedni drugim ku pobudzaniu się do miłości i do dobrych uczynków,

²⁴A pozorujme sa navzájom tým cieľom, aby sme sa roznecovali k láske a k dobrým skutkom

²⁵Nie opuszczając społecznego zgromadzenia naszego, jako niektórzy obyczaj mają, ale napominając jedni drugich, a to tem więcej, czem więcej widzicie, iż się on dzieó przybliża.

²⁵neopúšťajúc svojho shromaždenia, ako majú niektorí obyčaj, ale napomínajúc sa, a to tým viacej, čím viacej vidíte, že sa blíži ten deň.

²⁶Albowiem jeźlibyśmy dobrowolnie grzeszyli po wzięciu znajomości prawdy, nie zostawałaby już ofiara za grzechy;

²⁶Lebo keď dobrovoľne hrešíme po prijatí známosti pravdy, nepozostáva už viacej obeti za hriechy,

²⁷Ale straszliwe niejakie oczekiwanie sądu i zapalenie ognia, który pożreć ma przeciwników.

²⁷ale jakési strašné očakávanie súdu a prudká pálivosť ohňa, ktorý má žrať protivníkov.

²⁸Kto by odrzucił zakon Mojżeszowy, bez miłosierdzia za świadectwem dwóch albo trzech umiera.

²⁸Keď niekto pohŕdol zákonom Mojžišovým, bez milosrdenstva zomrie na dvoch alebo na troch svedkov,

²⁹Co się wam zda? Jakoż sroższego karania godzien jest ten, kto by Syna Bożego podeptał i krew przymierza, przez którą był poświęcony, za pospolitą miał, i Ducha łaski zelżył?

²⁹a o koľko, domnievam sa, prísnejšieho trestu bude uznaný za hodného ten, kto zašliapal Syna Božieho a krv smluvy, ktorou bol posvätený, povážil za obecnú a Duchu milosti urobil potupu?!

³⁰Albowiem znamy tego, który powiedział: Mnie pomsta, Ja oddam, mówi Pan; i zasię: Pan sądzić będzie lud swój.

³⁰Lebo známe toho, ktorý povedal: Mne pomsta; ja odplatím, hovorí Pán. A zase: Pán bude súdiť svoj ľud.

³¹Strasznać rzecz jest wpaść w ręce Boga żywego.

³¹Strašné je upadnúť do rúk živého Boha.

³²Wspomnijcie na dni pierwsze, w których będąc oświeceni, znosiliście wielki bój utrapienia,

³²Spomínajte si na predošlé dni, v ktorých súc osvietení, ztrpeli ste mnohý boj utrpení,

³³Lubo to, gdyście byli i urąganiem, i utrapieniem na podziw wystawieni lub też gdyście się stali uczestnikami tych, z którymi się tak obchodzono.

³³keď ste za jedno pohaneniami a súženiami bývali divadlom a za druhé účastníkmi tých, ktorí boli tiež tak zmietaní.

³⁴Albowiemeście i z więzienia mego ze mną utrapieni byli i rozchwycenie majętności waszych przyjęliście z radością, wiedząc, że macie w sobie lepszą majętność w niebie, i trwającą.

³⁴Lebo aj v mojich putách ste spolu súcitili i rozchvátanie svojho majetku ste prijali s radosťou, vediac, že máte v sebe lepšie imanie, a trvalé.

³⁵Przetoż nie odrzucajcie ufności waszej, która ma wielką zapłatę.

³⁵Tedy neodhoďte svojej smelej dôvery, ktorá má veľkú odplatu.

³⁶Albowiem cierpliwości wam potrzeba, abyście wolę Bożą czyniąc, odnieśli obietnicę.

³⁶Lebo vám je trpezlivosti treba, aby ste si, keď vykonáte vôľu Božiu, odniesli zasľúbenie.

³⁷Boć jeszcze bardzo, bardzo maluczko, a oto ten, który ma przyjść, przyjdzie, a nie omieszka.

³⁷Lebo ešte málo, máličko, a ten, ktorý má prijsť, prijde a nebude meškať.

³⁸A sprawiedliwy z wiary żyć będzie; a jeźliby się kto schraniał, nie kocha się w nim dusza moja.

³⁸A spravedlivý bude žiť z viery. A keby sa utiahol, nemá v ňom záľuby moja duša.

³⁹Lecz my nie jesteśmy z tych, którzy się schraniają ku zginieniu, ale z tych, którzy wierzą ku pozyskaniu duszy.

³⁹Ale my nie sme ľuďmi, ktorí by sa uťahovali, do zahynutia, ale ľudia viery dobyť dušu.