1Jam jest ten mąż, którym widział utrapienie od rózgi rozgniewania Bożego.
1Alef. Oj, ja som muž, ktorý videl trápenie, ktorý bol švihaný prútom jeho prchlivosti.
2Zaprowadził mię, i zawiódł do ciemności, a nie do światłości;
2Mňa pohnal a zaviedol do tmy a nie do svetla.
3Tylko się na mię obórzył, a obrócił rękę swoję przez cały dzieó.
3Len proti mne sa vracia znova a znova, zaháňa sa svojou rukou každý deň.
4Do starości przywiódł ciało moje i skórę moję, a połamał kości moje.
4Bét. Zvetšil moje telo i moju kožu; skrúšil moje kosti.
5Obudował mię a ogarnął żółcią i pracą;
5Zastaväl ma dookola a obkľúčil ma horkosťou a nevoľou.
6W ciemnych miejscach posadził mię, jako tych, którzy dawno pomarli.
6Usadil ma na tmavých miestach ako tých, ktorí sú mŕtvi navždy.
7Ogrodził mię, abym nie wyszedł, obciążył okowy moje;
7Gimel. Ohradil ma, aby som nevyšiel; zaťažil moju reťaz.
8A choć wołam i krzyczę, zatula uszy na modlitwę moję.
8I keď kričím a volám pokorne o pomoc, zapcháva svoje uši pred mojou modlitbou.
9Ogrodził drogę moję ciosanym kamieniem, ścieszki moje wywrócił.
9Ohradil moje cesty tesaným kameňom; moje chodníky poprevracal.
10Jest jako niedźwiedziem czyhającym na mię, jako lwem w skrytościach.
10Daleth. Je mi jako čihajúci medveď, ako lev v skrýšach.
11Drogi moje odwrócił, owszem, rozszarpał mię, i uczynił mię spustoszoną.
11Odvracia moje cesty a roztrhal ma; učinil ma pustým.
12Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.
12Natiahol svoje lučište a postavil ma jako cieľ strele.
13Przestrzelił nerki moje strzałami z sajdaka swego.
13Hé. Vrazil do mojich ľadvín strely svojho túla.
14Jestem pośmiewiskiem ze wszystkim ludem moim, pieśnią ich przez cały dzieó.
14Stal som sa posmechom všetkému svojmu ľudu, ich pesničkou každý deň.
15Nasyca mię gorzkościami; upija mię piołunem.
15Nasýtil ma horkosťami; napojil ma palinou.
16Nadto pokruszył o kamyczki zęby moje, i pogrążył mię w popiele.
16Vav. A dal mi zubami drtiť štrk; zohol ma do popola.
17Takeś oddalił, o Boże! od pokoju duszę moję, aż na wczasy zapominam.
17Odvrhol si moju dušu preč od pokoja, až som i zabudol na to, čo je dobré.
18I mówię: Zginęła siła moja, i nadzieja moja, którąm miał w Panu.
18A povedal som: Zahynula moja životná sila a moja nádej, ktorej som sa nadejal od Hospodina.
19Wszakże wspominając na utrapienie moje, i na płacz mój, na piołun, i na żółć.
19Zajin. Pamätaj na moje trápenie a na moje blúdenie sem a ta, na palinu a na jed.
20Wspominając ustawicznie, uniża się we mnie dusza moja.
20Istotne budeš pamätať, keď aj je moja duša zohnutá vo mne.
21Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.
21Toto vše odpoviem svojmu srdcu; preto sa nadejem:
22Wielkie jest miłosierdzie Paóskie, żeśmy do szczętu nie zginęli; nie ustawają zaiste litości jego.
22Chet. Je to mnohonásobná milosť Hospodinova, že sme nevyhynuli docela; lebo neprestaly jeho zľutovania.
23Ale się na każdy poranek odnawiają; wielka jest prawda twoja.
23Sú nové každého rána; veľká je tvoja vernosť.
24Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.
24Mojím dielom je Hospodin, hovorí moja duša; preto sa nadejem na neho.
25Dobry jest Pan tym, którzy naó oczekują, duszy takowej, która go szuka.
25Teth. Dobrý je Hospodin tým, ktorí očakávajú na neho, duši, ktorá ho hľadá.
26Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Paóskie.
26Dobre je, aby dúfal človek a mlčky očakával na spasenie Hospodinovo.
27Dobrze jest mężowi nosić jarzmo od dziecióstwa swego;
27Dobre je mužovi, aby niesol jarmo vo svojej mladosti.
28Który będąc opuszczony, cierpliwym jest w tem, co naó włożono;
28Jod. Nech sedí o samote a mlčí, keď naloží na neho.
29Kładzie w prochu usta swe, ażby się okazała nadzieja;
29Nech vloží svoje ústa do prachu, azda je ešte nádej.
30Nadstawia bijącemu policzka, a nasycony bywa obelżeniem.
30Nech podá svoje líce tomu, kto ho bije; nech sa nasýti potupy.
31Bo Pan na wieki nie odrzuca;
31Kaf. Lebo Pán neodvrhne na veky.
32Owszem, jeźli zasmuca, zasię się zmiłuje według mnóstwa miłosierdzia swego.
32Lebo hoci aj zarmúti, zase sa zľutuje podľa množstva svojej milosti.
33Zaiste nie z serca trapi i zasmuca synów ludzkich.
33Lebo netrápi zo svojho srdca ani nezarmucuje synov človeka.
34Aby kto starł nogami swemi wszystkich więźniów w ziemi;
34Lamed. Zdeptať všetkých väzňov zeme pod svoje nohy,
35Aby kto niesprawiedliwie sądził męża przed obliczem Najwyższego;
35zohnúť súd muža pred tvárou Najvyššieho,
36Aby kto wywrócił człowieka w sprawie jego, Pan się w tem nie kocha.
36prevrátiť človeka v jeho pravote, či by Pán toho nevidel?
37Któż jest, coby rzekł: Stało się, a Pan nie przykazał?
37Mem. Kto kedy povedal niečo, a stalo sa, čoho by nebol prikázal Pán?
38Izali z ust Najwyższego nie pochodzi złe i dobre?
38Či azda nepochádza z úst Najvyššieho zlé i dobré?
39Przeczżeby tedy sobie utyskiwać miał człowiek żyjący, a mąż nad kaźnią za grzechy swoje.
39Prečo by si tedy sťažoval človek, dokiaľ žije, muž na kázeň za svoje hriechy?
40Dowiadujmy się raczej, a badajmy się dróg naszych, nawróćmy się do Pana;
40Nun. Nože zkúmajme svoje cesty a zpytujme a navráťme sa až k Hospodinovi!
41Podnieśmy serca i ręce nasze w niebo do Boga.
41Pozdvihnime i svoje srdce s rukami k silnému Bohu v nebesiach!
42Myśmy wstąpili i staliśmy się odpornymi; przetoż ty nie odpuszczasz.
42My sme sa spreneverili a protivili sme sa, preto si ty neodpustil.
43Okryłeś się zapalczywością, i gonisz nas, mordujesz, a nie szanujesz.
43Samek. Zastrel si sa hnevom a stíhaš nás; pobil si, nešetril si.
44Okryłeś się obłokiem, aby cię nie dochodziła modlitwa.
44Zastrel si sa hustým oblakom, aby neprenikla modlitba.
45Za śmieci i za pomiotło położyłeś nas w pośrodku tych narodów.
45Položil si nás za smeti a povrheľ uprostred národov.
46Otworzyli na nas usta swoje wszyscy nieprzyjaciele nasi.
46Roztvárajú na nás svoje ústa všetci naši nepriatelia.
47Strach i dół przyszedł na nas, spustoszenie i skruszenie.
47Strach a jama je nám údelom, spustošenie a skrúšenie.
48Strumienie wód płyną z oczów moich, dla skruszenia córki ludu mojego.
48Moje oko tečie potokami vody pre skrúšenie dcéry môjho ľudu.
49Oczy moje płyną bez przestanku, przeto, że niemasz żadnej ulgi,
49Ajin. Moje oko sa rozplýva a nemá pokoja a to tak bez prestania,
50Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.
50dokiaľ len nevyzrie a neuvidí Hospodin z nebies.
51Oczy moje trapią duszę moję dla wszystkich córek miasta mojego.
51Moje oko pôsobí mojej duši bolesť pre všetky dcéry môjho mesta.
52Łowili mię ustawicznie jako ptaka nieprzyjaciele moi bez przyczyny.
52Tsadé. Moji nepriatelia ma nemilosrdne honili, jako nejaké vtáča, bez príčiny.
53Wrzucili do dołu żywot mój, a przywalili mię kamieniem.
53Aby zničili môj život, hodili ma do jamy a prihádzali ma kamením.
54Wezbrały wody nad głową moją, i rzekłem: Jużci po mnie!
54Vody zalialy moju hlavu, takže som povedal: Už je po mne!
55Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.
55Khof. Vzývam tvoje meno, ó, Hospodine, z najhlbšej jamy.
56Głos mój wysłuchiwałeś; nie zatulajże ucha twego przed wzdychaniem mojem, i przed wołaniem mojem.
56Čuješ môj hlas, len nezakrývaj svojho ucha pred mojou prosbou o úľavu, pred mojím pokorným volaním o pomoc!
57Przybliżając się do mnie w dzieó, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.
57Veď si sa blížieval v deň, v ktorý som volal na teba; vše si povedal: Neboj sa!
58Zastawiałeś się, Panie! o sprawę duszy mojej, a wybawiałeś żywot mój.
58Réš. Riešil si, Pane, pravoty mojej duše; vykúpil si môj život.
59Widzisz, o Panie! bezprawie, które mi się dzieje, osądźże sprawę moję.
59Vidíš, ó, Hospodine, prevrátenosť, ktorá sa mi deje; rozsúď môj súd!
60Widzisz wszystkę pomstę ich, i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
60Vidíš všetku ich pomstu, všetky ich myšlienky o mne.
61Słyszysz urąganie ich, o Panie! i wszystkie zamysły ich przeciwko mnie.
61Šin. Počul si ich potupu, Hospodine, všetky ich úmysly proti mne,
62Słyszysz wargi powstawających przeciwko mnie, i przemyśliwanie ich przeciwko mnie przez cały dzieó.
62slová rtov tých, ktorí povstávajú proti mne, a ich premýšľanie proti mne každého dňa.
63Obacz siadanie ich, i wstawanie ich; jam zawżdy jest pieśnią ich.
63Hľaď, prosím, na ich sadanie a na ich vstávanie; ja som ich posmešnou pesničkou.
64Oddajże im nagrodę, Panie! według sprawy rąk ich;
64Tav. Daj im odplatu, Hospodine, podľa diela ich rúk!
65Dajże im zatwardziałe serce, i przeklęstwo swe na nich;
65Daj im zaštítenie srdca, svoju kliatbu na nich.
66Goó ich w zapalczywości, a zgładź ich, aby nie byli pod niebem twojem, o Panie!
66Stíhaj vo svojom hneve a zahlaď ich zpod nebies Hospodinových.