¹A odpowiadając Jezus, zasię im rzekł w podobieóstwach, mówiąc:

¹A Ježiš odpovediac opät im hovoril v podobenstvách a povedal:

²Podobne jest królestwo niebieskie człowiekowi królowi, który sprawił wesele synowi swemu;

²Nebeské kráľovstvo je podobné človeku-kráľovi, ktorý učinil svojmu synovi svadbu.

³I posłał sługi swe, aby wezwali zaproszonych na wesele; ale nie chcieli przyjść.

³A poslal svojich sluhov, aby išli povolať pozvaných na svadbu. Ale nechceli prijsť.

⁴Znowu posłał insze sługi, mówiąc: Powiedzcie zaproszonym: Otom obiad mój nagotował, woły moje i co było karmnego, pobito, i wszystko gotowe, pójdźcież na wesele.

⁴Opät poslal iných sluhov a povedal: Povedzte pozvaným: Hľa, svoj obed som prichystal, moje voly a krmný dobytok je pobitý, a všetko je hotové; poďte na svadbu!

⁵Ale oni zaniedbawszy odeszli, jeden do roli swojej, a drugi do kupiectwa swego;

⁵Ale oni nedbali a odišli, ktorý na vlastné pole, ktorý po svojom kupectve,

⁶A drudzy pojmawszy sługi jego, zelżyli i pobili je.

⁶a ostatní schopiac jeho sluhov hanebne ich doriadili a pobili.

⁷Co gdy król usłyszał, rozgniewał się, a posławszy wojska swoje, wytracił one morderce, i miasto ich zapalił.

⁷A keď to počul kráľ, rozhneval sa a poslal svoje vojská a zahubil tých vrahov a ich mesto podpálil.

⁸Tedy rzekł sługom swoim: Weseleć wprawdzie jest gotowe; lecz zaproszeni nie byli godni.

⁸Vtedy povedal svojim sluhom: Svadba je síce hotová, ale pozvaní neboli hodni.

⁹Przetoż idźcie na rozstania dróg, kogokolwiek znajdziecie, wezwijcie na wesele.

⁹Teda iďte na rozcestia a všetkých, ktorých najdete, pozvite na svadbu.

¹⁰Tedy wyszedłszy oni słudzy na drogi, zgromadzili wszystkie, którekolwiek znaleźli, złe i dobre, i napełnione jest wesele gośćmi.

¹⁰A tí sluhovia vyšli na cesty a shromaždili všetkých, ktorých našli, zlých i dobrých, a svadobná dvorana sa naplnila hodovníkmi.

¹¹A wszedłszy król, aby oglądał goście, obaczył tam człowieka nie odzianego szatą weselną;

¹¹Ale keď vošiel kráľ podívať sa na hodovníkov, videl tam človeka neodiateho svadobným rúchom,

¹²I rzekł mu: Przyjacielu! jakoś tu wszedł, nie mając szaty weselnej? A on zamilknął.

¹²a povedal mu: Priateľu, jako si sem vošiel, nemajúc svadobného rúcha? A on zanemel.

¹³Tedy rzekł król sługom: Związawszy nogi i ręce jego, weźmijcie go, a wrzućcie do ciemności zewnętrznych, tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

¹³Vtedy povedal kráľ posluhovačom: Sviažte mu nohy aj ruky a vezmite ho a vyhoďte ho do vonkajšej tmy! Tam bude plač a škrípanie zubami.

¹⁴Albowiem wiele jest wezwanych, ale mało wybranych.

¹⁴Lebo je mnoho povolaných, ale málo vyvolených.

¹⁵Tedy odszedłszy Faryzeuszowie uczynili radę, jako by go usidlili w mowie.

¹⁵Vtedy odišli farizeovia a radili sa, jako by ho lapili v reči.

¹⁶I posłali do niego ucznie swoje z Herodyjany, mówiąc: Nauczycielu! wiemy, żeś jest prawdziwy, i drogi Bożej w prawdzie uczysz, a nie dbasz na nikogo; albowiem nie patrzysz na osobę ludzką.

¹⁶A poslali k nemu svojich učeníkov s heródiánmi, ktorí mu povedali: Učiteľu, vieme, že si pravdivý a že ceste Božej učíš v pravde a nedbáš na nikoho, lebo nehľadíš na osobu ľudí;

¹⁷Przetoż powiedz nam, co ci się zda? Godzili się dać czynsz cesarzowi, czyli nie?

¹⁷povedzže nám tedy, čo sa tebe zdá: či sa má dať cisárovi daň a či nie?

¹⁸Ale Jezus poznawszy złość ich, rzekł im: Czemuż mię kusicie, obłudnicy?

¹⁸Ale Ježiš poznal ich zlobu a povedal: Čo ma pokúšate, pokrytci?

¹⁹Pokażcie mi monetę czynszową; a oni mu podali grosz.

¹⁹Ukážte mi daňový peniaz! A oni mu doniesli denár.

²⁰I rzekł im: Czyjże to obraz i napis?

²⁰A povedal im: Čí je tento obraz a nápis?

²¹Rzekli mu: Cesarski. Tedy im rzekł: Oddawajcież tedy, co jest cesarskiego, cesarzowi, a co jest Bożego, Bogu.

²¹A riekli: Cisárov. Vtedy im povedal: Tedy dajte, čo je cisárovo, cisárovi, a čo je Božie, Bohu.

²²To usłyszawszy, zadziwili się, a opuściwszy go, odeszli.

²²A keď to počuli, zadivili sa a zanechajúc ho odišli.

²³Dnia onego przyszli do niego Saduceuszowie, którzy mówią, iż nie masz zmartwychwstania, i pytali go,

²³Toho dňa pristúpili k nemu sadúceovia, ktorí hovoria, že nieto zmŕtvychvstania, a opýtali sa ho

²⁴Mówiąc: Nauczycielu! Mojżesz powiedział: Jeźliby kto umarł, nie mając dzieci, aby brat jego prawem powinowactwa pojął żonę jego, i wzbudził nasienie bratu swemu.

²⁴a riekli: Učiteľu, Mojžiš povedal: Keby niekto zomrel nemajúc detí, nech si jeho brat švagrovským právom vezme jeho ženu a vzbudí svojmu bratovi semeno.

²⁵Było tedy u nas siedm braci; a pierwszy pojąwszy żonę, umarł, a nie mając nasienia, zostawił żonę swoję bratu swemu.

²⁵Nuž bolo u nás sedem bratov, a prvý oženiac sa zomrel a pretože nemal semena, zanechal svoju ženu svojmu bratovi.

²⁶Także też wtóry i trzeci, aż do siódmego.

²⁶Tak podobne aj druhý aj tretí až do siedmeho.

²⁷A na ostatek po wszystkich umarła i ona niewiasta.

²⁷A naposledy po všetkých zomrela aj žena.

²⁸Przetoż przy zmartwychwstaniu, któregoż z tych siedmiu będzie żoną, gdyż ją wszyscy mieli?

²⁸Pri zmŕtvychvstaní tedy ktorého z tých siedmich bude ženou, lebo ju všetci mali?

²⁹A odpowiadając Jezus rzekł im: Błądzicie, nie będąc powiadomieni Pisma, ani mocy Bożej.

²⁹A Ježiš odpovedal a riekol im: Blúdite, pretože neznáte písem ani moci Božej;

³⁰Albowiem przy zmartwychwstaniu ani się żenić, ani za mąż chodzić nie będą, ale będą jako Aniołowie Boży w niebie.

³⁰lebo pri zmŕtvychvstaní nebudú sa ani ženiť ani vydávať, ale budú jako anjelia Boží v nebi.

³¹A o powstaniu umarłych nie czytaliście, co wam powiedziano od Boga mówiącego:

³¹A o zmŕtvychvstaní mŕtvych či ste nečítali, čo vám je povedané od Boha, ktorý povedal:

³²Jam jest Bóg Abrahama, i Bóg Izaaka, i Bóg Jakóba? Bóg nie jestci Bogiem umarłych, ale żywych.

³²Ja som Bôh Abrahámov, Bôh Izákov a Bôh Jakobov? Bôh nie je Bohom mŕtvych, ale živých.

³³A usłyszawszy to lud, zdumiał się nad nauką jego.

³³A keď to počuly zástupy, žasly nad jeho učením.

³⁴Lecz gdy usłyszeli Faryzeuszowie, że zawarł usta Saduceuszom, zeszli się wespół.

³⁴Ale farizeovia počujúc že umlčal sadúceov, sišli sa dovedna,

³⁵I spytał go jeden z nich, zakonnik, kusząc go i mówiąc:

³⁵a jeden z nich, zákonník sa opýtal pokúšajúc ho a povedal:

³⁶Nauczycielu! które jest największe przykazanie w zakonie?

³⁶Učiteľu, ktoré prikázanie je veľké v zákone?

³⁷A Jezus mu rzekł: Będziesz miłował Pana, Boga twego, ze wszystkiego serca twego, i ze wszystkiej duszy twojej i ze wszystkiej myśli twojej.

³⁷A Ježiš mu riekol: Milovať budeš Pána, svojeho Boha, celým svojím srdcom, celou svojou dušou a celou svojou mysľou!

³⁸To jest pierwsze i największe przykazanie.

³⁸To je to veľké a prvé prikázanie.

³⁹A wtóre podobne jest temuż: Będziesz miłował bliźniego twego, jako samego siebie.

³⁹A druhé, tomu podobné je: Milovať budeš svojho blížneho jako samého seba!

⁴⁰Na tych dwóch przykazaniach wszystek zakon i prorocy zawisnęli.

⁴⁰Na týchto dvoch prikázaniach visí celý zákon i proroci.

⁴¹A gdy się Faryzeuszowie zebrali, spytał ich Jezus,

⁴¹A keď sa sišli farizeovia, opýtal sa ich Ježiš

⁴²Mówiąc: Co się wam zda o Chrystusie? Czyim jest synem? Rzekli mu: Dawidowym.

⁴²a riekol: Čo sa vám zdá o Kristovi, čí je syn? Povedali mu: Dávidov.

⁴³I rzekł im: Jakoż tedy Dawid w duchu nazywa go Panem? mówiąc:

⁴³A povedal im: Ako ho tedy Dávid v Duchu nazýva Pánom, keď hovorí:

⁴⁴Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjacioły twoje podnóżkiem nóg twoich.

⁴⁴Pán riekol môjmu Pánovi: Seď po mojej pravici, dokiaľ nepoložím tvojich nepriateľov za podnož tvojich nôh.

⁴⁵Ponieważ go tedy Dawid nazywa Panem, jakoż jest synem jego?

⁴⁵Ak ho tedy Dávid nazýva svojím Pánom, ako je potom jeho synom?

⁴⁶A żaden mu nie mógł odpowiedzieć i słowa, i nie śmiał go nikt więcej od onego dnia pytać.

⁴⁶A nikto mu nemohol odpovedať ani slova, ani sa ho viacej od toho dňa nikto neopovážil opytovať.