¹Otwórz, Libanie! wrota swe, niech pożre ogieó cedry twoje.

¹Otvor, Libanone, svoje vráta, a nech žerie oheň tvoje cedry!

²Rozkwil się jodło! bo upadł cedr, bo wielmożni spustoszeni są; kwilcie dęby Basaóskie, bo wycięty jest las ogrodzony.

²Kvíľ, ó, jedľo, pretože padla cedra, lebo slávni sú spustošení! Kvíľte, duby Bázana, lebo sostúpil les, neprístupný.

³Głos narzekania pasterzy słyszany jest, iż zburzona jest wielmożność ich; głos ryku lwiąt, iż zburzona jest pycha Jordanu.

³Hlas kvílenia pastierov! Lebo je zkazená ich nádhera. Hlas revu mladých ľvov! Lebo je zkazená pýcha Jordána.

⁴Tak mówi Pan, Bóg mój: Paś owce na rzeź zgotowane;

⁴Takto hovorí Hospodin, môj Bôh: Pas stádo oviec, oddané na zabitie,

⁵Które dzierżawcy ich zabijają, a nie bywają obwinieni, i owszem, sprzedawający je mówią: Błogosławiony Pan, żeśmy się zbogacili, a którzy je pasą, nie mają litości nad niemi.

⁵ktoré nemilosrdne zabíjajú ich majitelia a podľa svojej mienky nedopúšťajú sa tým viny, a tí, ktorí ich predávajú, hovoria: Požehnaný Hospodin, že som zbohatol. A ich pastieri? Niktorý sa nezľutúva nad nimi.

⁶Przetoż nie sfolguję więcej obywatelom tej ziemi, mówi Pan; bo oto Ja podam tych ludzi każdego w rękę bliźniego jego, i w rękę króla ich, i potrą ziemię, a nie wyrwie jej z rąk ich.

⁶Lebo sa už viacej nezľutujem nad obyvateľmi tejto zeme, hovorí Hospodin, ale hľa, ja spôsobím to, že najde človek človeka, a vydám ich každého do ruky jeho blížneho a do ruky jeho kráľa; potlčú zem, a nevytrhnem z ich ruky.

⁷Bom pasł owce zgotowane na rzeź, was, mówię, o nędzne owce! i wziąwszy sobie dwie laski, jednęm nazwał Uciechą, a drugąm nazwał Związujących, a pasłem one owce.

⁷A tak som pásol stádo oviec, oddané na zabitie, tedy strápených toho stáda. A vzal som si dve palice, z ktorých jednu som nazval Noam a druhú som nazval Choblím, a tak som pásol stádo.

⁸I zgładziłem trzech pasterzy w jednym miesiącu; ale utęskniła sobie dusza moja z nimi, przeto, że dusza ich brzydziła się mną.

⁸A zahladil som troch pastierov v jednom mesiaci. Zunovala ich moja duša, a tiež aj ich duša si zošklivila mňa.

⁹Rzekłem tedy: Nie będęć was pasł; co zdycha, niech zdechnie, a co ma być wygładzone, niech będzie wygładzone, a które pozostaną, niech pożera mięso jedna drugiej.

⁹Preto som povedal: Nebudem vás pásť; tá, ktorá má zomrieť, nech tedy zomrie, a tá, ktorá má byť vyhladená, nech je vyhladená, a tie, ktoré pozostanú, nech žerú každá mäso svojej družky.

¹⁰Przetoż wziąwszy laskę moję Uciechy, porąbałem ją, wzruszywszy przymierze moje, którem postanowił z tym wszystkim ludem.

¹⁰A vzal som svoju palicu, Noam, a posekal som ju, aby som zrušil svoju smluvu, ktorú som učinil so všetkými národami.

¹¹A dnia onego, gdy wzruszone było, pewnie poznali nędzni z trzody, którzy się na mię oglądali, że to słowo Paóskie.

¹¹A bola zrušená toho dňa, a tak poznali strápení stáda, ktorí pozorovali na mňa, že je to slovo Hospodinovo.

¹²Bom rzekł do nich: Jeźli to jest dobre w oczach waszych, dajcie zapłatę moję, a jeźli nie, zaniechajcież; tedy odważyli zapłatę moję trzydzieści srebrników.

¹²A povedal som im: Ak je to dobré vo vašich očiach, dajte moju mzdu, ale ak nie, nechajte tak. A odvážili moju mzdu, tridsať strieborných.

¹³Zatem rzekł Pan do mnie: Porzuć je przed garncarza; zacnaż to zapłata, którąm jest od nich tak drogo oszacowany! Wziąłem tedy trzydzieści srebrników, a porzuciłem je w domu Paóskim przed garncarza.

¹³A Hospodin mi riekol: Hoď ju ta hrnčiarovi, nádhernú to cenu, ktorou som ocenený od nich. A vezmúc tých tridsať strieborných hodil som to v dome Hospodinovom pred hrnčiara.

¹⁴Potem porąbałem laskę moję drugą Związujących, wzruszywszy braterstwo między Judą i między Izraelem.

¹⁴Potom som posekal svoju druhú palicu, Choblím, aby som zrušil bratstvo medzi Júdom a Izraelom.

¹⁵I rzekł Pan do mnie: Weźmij sobie jeszcze oręż pasterza głupiego.

¹⁵A Hospodin mi riekol: Ešte si vezmi nástroj bláznivého pastiera.

¹⁶Bo oto Ja wzbudzę pasterza w tej ziemi, który nie będzie obłąkanych nawiedzał, ani będzie jagniątek szukał, złamanego też leczyć, i tego, co ustanie, nosić nie będzie; ale mięso tłustych jeść będzie, a kopyta ich postrąca.

¹⁶Lebo hľa, ja vzbudím pastiera v tejto zemi. Hynúcich oviec nenavštívi, zahnaného nebude hľadať ani polámanej nebude liečiť, tej, ktorá stojí, nebude opatrovať, ale mäso tučnej bude jesť a ich kopytá zláme.

¹⁷Biada pasterzowi niepożytecznemu, który opuszcza trzodę! miecz nad ramieniem jego i nad prawem okiem jego; ramię jego cale uschnie, a prawe oko jego cale zaćmione będzie.

¹⁷Beda tomu ničomnému pastierovi, ktorý opúšťa stádo! Meč na jeho rameno a na jeho pravé oko! Jeho rameno istotne uschne, a jeho pravé oko sa istotne zatemnie.