¹A odpowiadając Jezus, zasię im rzekł w podobieóstwach, mówiąc:

¹Y RESPONDIENDO Jesús, les volvió á hablar en parábolas, diciendo:

²Podobne jest królestwo niebieskie człowiekowi królowi, który sprawił wesele synowi swemu;

²El reino de los cielos es semejante á un hombre rey, que hizo bodas á su hijo;

³I posłał sługi swe, aby wezwali zaproszonych na wesele; ale nie chcieli przyjść.

³Y envió sus siervos para que llamasen los llamados á las bodas; mas no quisieron venir.

⁴Znowu posłał insze sługi, mówiąc: Powiedzcie zaproszonym: Otom obiad mój nagotował, woły moje i co było karmnego, pobito, i wszystko gotowe, pójdźcież na wesele.

⁴Volvió á enviar otros siervos, diciendo: Decid á los llamados: He aquí, mi comida he aparejado; mis toros y animales engordados son muertos, y todo está prevenido: venid á las bodas.

⁵Ale oni zaniedbawszy odeszli, jeden do roli swojej, a drugi do kupiectwa swego;

⁵Mas ellos no se cuidaron, y se fueron, uno á su labranza, y otro á sus negocios;

⁶A drudzy pojmawszy sługi jego, zelżyli i pobili je.

⁶Y otros, tomando á sus siervos, los afrentaron y los mataron.

⁷Co gdy król usłyszał, rozgniewał się, a posławszy wojska swoje, wytracił one morderce, i miasto ich zapalił.

⁷Y el rey, oyendo esto, se enojó; y enviando sus ejércitos, destruyó á aquellos homicidas, y puso fuego á su ciudad.

⁸Tedy rzekł sługom swoim: Weseleć wprawdzie jest gotowe; lecz zaproszeni nie byli godni.

⁸Entonces dice á sus siervos: Las bodas á la verdad están aparejadas; mas los que eran llamados no eran dignos.

⁹Przetoż idźcie na rozstania dróg, kogokolwiek znajdziecie, wezwijcie na wesele.

⁹Id pues á las salidas de los caminos, y llamad á las bodas á cuantos hallareis.

¹⁰Tedy wyszedłszy oni słudzy na drogi, zgromadzili wszystkie, którekolwiek znaleźli, złe i dobre, i napełnione jest wesele gośćmi.

¹⁰Y saliendo los siervos por los caminos, juntaron á todos los que hallaron, juntamente malos y buenos: y las bodas fueron llenas de convidados.

¹¹A wszedłszy król, aby oglądał goście, obaczył tam człowieka nie odzianego szatą weselną;

¹¹Y entró el rey para ver los convidados, y vió allí un hombre no vestido de boda.

¹²I rzekł mu: Przyjacielu! jakoś tu wszedł, nie mając szaty weselnej? A on zamilknął.

¹²Y le dijo: Amigo, ¿cómo entraste aquí no teniendo vestido de boda? Mas él cerró la boca.

¹³Tedy rzekł król sługom: Związawszy nogi i ręce jego, weźmijcie go, a wrzućcie do ciemności zewnętrznych, tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.

¹³Entonces el rey dijo á los que servían: Atado de pies y de manos tomadle, y echadle en las tinieblas de afuera: allí será el lloro y el crujir de dientes.

¹⁴Albowiem wiele jest wezwanych, ale mało wybranych.

¹⁴Porque muchos son llamados, y pocos escogidos.

¹⁵Tedy odszedłszy Faryzeuszowie uczynili radę, jako by go usidlili w mowie.

¹⁵Entonces, idos los Fariseos, consultaron cómo le tomarían en alguna palabra.

¹⁶I posłali do niego ucznie swoje z Herodyjany, mówiąc: Nauczycielu! wiemy, żeś jest prawdziwy, i drogi Bożej w prawdzie uczysz, a nie dbasz na nikogo; albowiem nie patrzysz na osobę ludzką.

¹⁶Y envían á él los discípulos de ellos, con los Herodianos, diciendo: Maestro, sabemos que eres amador de la verdad, y que enseñas con verdad el camino de Dios, y que no te curas de nadie, porque no tienes acepción de persona de hombres.

¹⁷Przetoż powiedz nam, co ci się zda? Godzili się dać czynsz cesarzowi, czyli nie?

¹⁷Dinos pues, ¿qué te parece? ¿es lícito dar tributo á César, ó no?

¹⁸Ale Jezus poznawszy złość ich, rzekł im: Czemuż mię kusicie, obłudnicy?

¹⁸Mas Jesús, entendida la malicia de ellos, les dice: ¿Por qué me tentáis, hipócritas?

¹⁹Pokażcie mi monetę czynszową; a oni mu podali grosz.

¹⁹Mostradme la moneda del tributo. Y ellos le presentaron un denario.

²⁰I rzekł im: Czyjże to obraz i napis?

²⁰Entonces les dice: ¿Cúya es esta figura, y lo que está encima escrito?

²¹Rzekli mu: Cesarski. Tedy im rzekł: Oddawajcież tedy, co jest cesarskiego, cesarzowi, a co jest Bożego, Bogu.

²¹Dícenle: De César. Y díceles: Pagad pues á César lo que es de César, y á Dios lo que es de Dios.

²²To usłyszawszy, zadziwili się, a opuściwszy go, odeszli.

²²Y oyendo esto, se maravillaron, y dejándole se fueron.

²³Dnia onego przyszli do niego Saduceuszowie, którzy mówią, iż nie masz zmartwychwstania, i pytali go,

²³Aquel día llegaron á él los Saduceos, que dicen no haber resurrección, y le preguntaron,

²⁴Mówiąc: Nauczycielu! Mojżesz powiedział: Jeźliby kto umarł, nie mając dzieci, aby brat jego prawem powinowactwa pojął żonę jego, i wzbudził nasienie bratu swemu.

²⁴Diciendo: Maestro, Moisés dijo: Si alguno muriere sin hijos, su hermano se casará con su mujer, y despertará simiente á su hermano.

²⁵Było tedy u nas siedm braci; a pierwszy pojąwszy żonę, umarł, a nie mając nasienia, zostawił żonę swoję bratu swemu.

²⁵Fueron pues, entre nosotros siete hermanos: y el primero tomó mujer, y murió; y no teniendo generación, dejó su mujer á su hermano.

²⁶Także też wtóry i trzeci, aż do siódmego.

²⁶De la misma manera también el segundo, y el tercero, hasta los siete.

²⁷A na ostatek po wszystkich umarła i ona niewiasta.

²⁷Y después de todos murió también la mujer.

²⁸Przetoż przy zmartwychwstaniu, któregoż z tych siedmiu będzie żoną, gdyż ją wszyscy mieli?

²⁸En la resurrección pues, ¿de cuál de los siete será ella mujer? porque todos la tuvieron.

²⁹A odpowiadając Jezus rzekł im: Błądzicie, nie będąc powiadomieni Pisma, ani mocy Bożej.

²⁹Entonces respondiendo Jesús, les dijo: Erráis ignorando las Escrituras, y el poder de Dios.

³⁰Albowiem przy zmartwychwstaniu ani się żenić, ani za mąż chodzić nie będą, ale będą jako Aniołowie Boży w niebie.

³⁰Porque en la resurrección, ni los hombres tomarán mujeres, ni las mujeres marido; mas son como los ángeles de Dios en el cielo.

³¹A o powstaniu umarłych nie czytaliście, co wam powiedziano od Boga mówiącego:

³¹Y de la resurrección de los muertos, ¿no habéis leído lo que os es dicho por Dios, que dice:

³²Jam jest Bóg Abrahama, i Bóg Izaaka, i Bóg Jakóba? Bóg nie jestci Bogiem umarłych, ale żywych.

³²Yo soy el Dios de Abraham, y el Dios de Isaac, y el Dios de Jacob? Dios no es Dios de muertos, sino de vivos.

³³A usłyszawszy to lud, zdumiał się nad nauką jego.

³³Y oyendo esto las gentes, estaban atónitas de su doctrina.

³⁴Lecz gdy usłyszeli Faryzeuszowie, że zawarł usta Saduceuszom, zeszli się wespół.

³⁴Entonces los Fariseos, oyendo que había cerrado la boca á los Saduceos, se juntaron á una.

³⁵I spytał go jeden z nich, zakonnik, kusząc go i mówiąc:

³⁵Y preguntó uno de ellos, intérprete de la ley, tentándole y diciendo:

³⁶Nauczycielu! które jest największe przykazanie w zakonie?

³⁶Maestro, ¿cuál es el mandamiento grande en la ley?

³⁷A Jezus mu rzekł: Będziesz miłował Pana, Boga twego, ze wszystkiego serca twego, i ze wszystkiej duszy twojej i ze wszystkiej myśli twojej.

³⁷Y Jesús le dijo: Amarás al Señor tu Dios de todo tu corazón, y de toda tu alma, y de toda tu mente.

³⁸To jest pierwsze i największe przykazanie.

³⁸Este es el primero y el grande mandamiento.

³⁹A wtóre podobne jest temuż: Będziesz miłował bliźniego twego, jako samego siebie.

³⁹Y el segundo es semejante á éste: Amarás á tu prójimo como á ti mismo.

⁴⁰Na tych dwóch przykazaniach wszystek zakon i prorocy zawisnęli.

⁴⁰De estos dos mandamientos depende toda la ley y los profetas.

⁴¹A gdy się Faryzeuszowie zebrali, spytał ich Jezus,

⁴¹Y estando juntos los Fariseos, Jesús les preguntó,

⁴²Mówiąc: Co się wam zda o Chrystusie? Czyim jest synem? Rzekli mu: Dawidowym.

⁴²Diciendo: ¿Qué os parece del Cristo? ¿de quién es Hijo? Dícenle: De David.

⁴³I rzekł im: Jakoż tedy Dawid w duchu nazywa go Panem? mówiąc:

⁴³El les dice: ¿Pues cómo David en Espíritu le llama Señor, diciendo:

⁴⁴Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojej, aż położę nieprzyjacioły twoje podnóżkiem nóg twoich.

⁴⁴Dijo el Señor á mi Señor: Siéntate á mi diestra, Entre tanto que pongo tus enemigos por estrado de tus pies?

⁴⁵Ponieważ go tedy Dawid nazywa Panem, jakoż jest synem jego?

⁴⁵Pues si David le llama Señor, ¿cómo es su Hijo?

⁴⁶A żaden mu nie mógł odpowiedzieć i słowa, i nie śmiał go nikt więcej od onego dnia pytać.

⁴⁶Y nadie le podía responder palabra; ni osó alguno desde aquel día preguntarle más.