1(Pieśó i psalm Asafowy.)
1Боже! Немој замукнути, немој ћутати, нити почивај, Боже!
2O Boże! nie milczże, nie bądź jako ten, co nie słyszy, i nie chciej się uspokoić, o Boże!
2Јер ево непријатељи Твоји узавреше, и који Те ненавиде, подигоше главу.
3Bo się oto nieprzyjaciele twoi burzą, a ci, którzy cię w nienawiści mają, podnoszą głowę.
3По народ Твој зло наумише, и договарају се на изабране Твоје.
4Przeciwko ludowi twemu wymyślili chytrą radę, a spiknęli się przeciw tym, których ty ochraniasz;
4Рекоше: Ходите да их истребимо између народа да се више не спомиње име Израиљево.
5Mówiąc: Pójdźcie, a wytraćmy ich, niech nie będą narodem, tak, żeby i nie wspominano więcej imienia Izraelskiego.
5Сложно присташе и супрот Теби веру ухватише:
6Albowiem spiknęli się jednomyślnie, przymierze przeciwko tobie uczynili:
6Насеља Едомова и Исмаиловци, Моав и Агарени,
7Namioty Edomczyków, i Ismaelczyków, Moabczyków, i Agareóczyków,
7Гевал и Амон и Амалик, Филистеји с Тирцима;
8Giebalczyków, i Ammonitczyków, i Amalekitczyków, także Filistyóczyków z tymi, którzy mieszkają w Tyrze;
8И Асур удружи се с њима; постадоше мишица синовима Лотовим.
9Więc i Assyryjczycy złączyli się z nimi, będąc ramieniem synom Lotowym. Sela.
9Учини им онако као Мадијану, као Сисари, као Јавину на потоку Кисону.
10Uczyóże im tak jako Madyjanczykom, jako Sysarze, jako Jabinowi u potoku Cyson.
10Који су истребљени у Аендору, нагнојише собом земљу.
11Którzy są wygładzeni w Endor; stali się jako gnój na ziemi.
11Уради с њима, с кнезовима њиховим, као с Оривом и Зивом, и са свима главарима њиховим као са Зевејем и Салманом.
12Obchodźże się z nimi, i z ich hetmanami, jako z Orebem, i jako z Zebą, i jako z Zebeem, i jako z Salmanem, ze wszystkimi książętami ich;
12Јер говоре: Освојимо насеља Божија.
13Bo rzekli: Posiądźmy dziedzicznie przybytki Boże.
13Боже мој! Заповеди нека буду као прах, као песак пред ветром.
14Boże mój! uczyóże ich jako koło, i jako źdźbło przed wiatrem.
14Као што огањ сажиже шуму, и као пламен што запаљује горе,
15Jako ogieó, który las pali, i jako płomieó, który zapala góry.
15Тако их погнај буром својом и вихором својим смети их.
16Tak ich ty wichrem twoim ścigaj, a burzą twą zatrwóż ich.
16Покриј лице њихово срамотом, да би тражили име Твоје, Господе!
17Napełnij twarze ich pohaóbieniem, aby szukali imienia twego, Panie!
17Нека се стиде и сраме довека, нека се смету и изгину!
18Niech będą zawstydzeni i ustraszeni aż na wieki, a będąc pohaóbieni niech zaginą.
18И нека знају да си Ти, коме је име Господ, једини највиши над свом земљом.
19A tak niech poznają, żeś ty, którego imię jest Pan, tyś sam Najwyższym nad wszystką ziemią.