¹Gdzież poszedł miły twój, o najpiękniejsza między niewiastami? Gdzie się obrócił miły twój? a szukać go będziemy z tobą.

¹Куда отиде драги твој, најлепша међу женама? Куда замаче драги твој, да га тражимо с тобом?

²Miły mój wstąpił do ogrodu swego między zagonki ziół wonnych, aby pasł w ogrodach, i żeby zbierał lilije.

²Драги мој сиђе у врт свој, к лехама мирисног биља, да пасе по вртовима и да бере љиљане.

³Jam jest miłego mego, a miły mój jest mój, który pasie między lilijami.

³Ја сам драгог свог, и мој је драги мој, који пасе међу љиљанима.

⁴Pięknaś ty, przyjaciółko moja! jako Tersa; pięknaś, jako Jeruzalem; ogromna, jako wojsko uszykowane.

⁴Лепа си, драга моја, као Терса, красна си као Јерусалим, страшна као војска са заставама.

⁵(Odwróć oczy twoje odemnie, gdyż mię one srogim czynią). Włosy twoje są jako stada kóz, które wychodzą z Galaad.

⁵Одврати очи своје од мене, јер ме распаљују. Коса ти је као стадо коза које се виде на Галаду.

⁶Zęby twoje są jako stado owiec, które wychodzą z kąpieli, z których każda miewa po dwojgu, a niepłodnej niemasz między niemi.

⁶Зуби су ти као стадо оваца кад излазе из купала, које се све близне, а ниједне нема јалове.

⁷Skronie twoje między kędzierzami twemi są jako sztuka jabłka granatowego.

⁷Јагодице су твоје између витица твојих као кришка шипка.

⁸Aczkolwiek jest sześćdziesiąt żon królewskich, a ośmdziesiąt założnic, a panien bez liczby:

⁸Шездесет има царица и осамдесет иноча, и девојака без броја;

⁹Wszakże jednaż jest gołębica moja, uprzejma moja, jedynaczka u matki swojej, bez zmazy u rodzicielki swojej. Ujrzawszy ją córki, błogosławioną ją nazwały; także i żony królewskie i założnice, i chwaliły ją, mówiąc:

⁹Али је једна голубица моја, безазлена моја, јединица у матере своје, изабрана у родитељке своје. Видеше је девојке и назваше је блаженом; и царице и иноче хвалише је.

¹⁰Któraż to jest, co się pokazuje jako zorza, piękna jako miesiąc, czysta jako słoóce, ogromna jako wojsko uszykowane z chorągwiami?

¹⁰Ко је она што се види као зора, лепа као месец, чиста као сунце, страшна као војска са заставама?

¹¹Zstąpiłam do ogrodu orzechowego, abym oglądała owoce rosnące w dolinach; abym obaczyła, jeźli kwitną winne macice, a wypuszczająli pączki jabłonie granatowe.

¹¹Сиђох у орашје да видим воће у долу, да видим цвате ли винова лоза, пупе ли шипци.

¹²Niżem się dowiedziała, dusza moja wsadziła mię na wóz przedniejszych z ludu mego.

¹²Не дознах ништа, а душа ме моја посади на кола Аминадавова.

¹³Nawróć się, nawróć się, o Sulamitko! nawróć się, nawróć się, niech na cię patrzymy. Cóż widzicie na Sulamitce? Widzimy, jakoby hufy wojenne.

¹³Врати се, врати се Суламко, врати се, врати се, да те гледамо. Шта ћете гледати на Суламци? Као чете војничке.

¹⁴O jako piękne są nogi twoje w trzewikach, o córko książęca! Opasania biódr twoich są jako zawieszenia, ręką dobrego rzemieślnika urobione.

¹⁵Pępek twój jako czasza okrągła, która nie jest bez napoju; brzuch twój jest jako bróg pszenicy osadzony lilijami.

¹⁶Obie piersi twoje są jako dwoje bliźniąt młodych sarniąt.

¹⁷Szyja twoja jako wieża z kości słoniowych; oczy twoje jako sadzawki w Hesebon podle bramy Batrabim; nos twój jako wieża na Libanie, która patrzy ku Damaszkowi.

¹⁸Głowa twoja na tobie jako Karmel, a włosy głowy twojej jako szarłat.Król widząc cię byłby jako przywiązany na gankach swoich.

¹⁹O jakożeś piękna, i jako wdzięczna, o miłości przerozkoszna!

²⁰Ten twój wzrost podobny jest palmie, a piersi twoje gronom.

²¹Rzekłem: Wstąpię na palmę, dosięgnę wierzchów jej. Niechajże mi tedy będą piersi twoje jako grona winne, a wonność nozdrzy twoich jako jabłek wonnych;

²²A usta twoje jako wino wyborne, które na prost bardzo mile płynie i sprawóje, że mówią wargi śpiących.

²³Jam jest miłego mego, a do mnie jest rządza jego.

²⁴Przyjdź, miły mój; wyjdziemy na pole, a przenocujemy we wsiach.

²⁵Rano wstaniemy do winnic; oglądamy, jeźli kwitnie winna macica, jeźli się zawiązują gronka, kwitnąli jabłka granatowe; tam ci oświadczę miłości moje.

²⁶Polne jabłuszka wydały wonność swoję, a przede drzwiami naszemi są wszystkie owoce wdzięczne, nowe i stare, którem tobie, miły mój! zachowała.