¹(Przedniejszemu śpiewakowi Seminit, pieśó Dawidowa.)

¹För sångmästaren, till Seminít; en psalm av David.

²Ratuj, Panie! boć już niestaje miłosiernego, a wyginęli uprzejmi z synów ludzkich.

²Fräls, HERRE; ty de fromma äro borta, de trogna äro försvunna ifrån människors barn.

³Każdy mówi kłamstwo z bliźnim swoim: usty pochlebnemi, dwojakiem sercem mówią.

³De tala lögn, den ene med den andre; med hala läppar tala de, och med dubbelt hjärta.

⁴Niechajże Pan wytraci wszystkie wargi pochlebne, i język mówiący rzeczy wyniosłe.

⁴HERREN utrote alla hala läppar, den tunga som talar stora ord,

⁵Którzy mówią: Językiem naszym przewiedziemy, wargi nasze za nami są, któż jest panem naszym?

⁵dem som säga: »Genom vår tunga äro vi starka, våra läppar stå oss bi; vem är herre över oss?»

⁶Dla zniszczenia ubogich, i dla wołania nędznych teraz powstanę, mówi Pan; postawię w bezpieczności tego, na którego sidła stawiają.

⁶»Eftersom de arma lida övervåld och de fattiga klaga, vill jag nu stå upp», säger HERREN; »jag vill skaffa frälsning åt den som längtar därefter.»

⁷Słowa Paóskie są słowa czyste, jako srebro wypławione w piecu glinianym, siedm kroć przelewane.

⁷HERRENS tal är ett rent tal, likt silver som rinner ned mot jorden, luttrat i degeln, renat sju gånger.

⁸Ty, Panie! zachowaj ich; strzeż ich od rodzaju tego aż na wieki.

⁸Du, HERRE, skall bevara dem, du skall beskydda dem för detta släkte evinnerligen.

⁹Ze wszystkich stron niepobożni krążą, gdy wywyższeni bywają najpodlejsi między synami ludzkimi.

⁹Ty runt omkring dem vandra de ogudaktiga, då nu uselheten är rådande bland människors barn.