¹Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. Panie! doświadczyłeś i doznałeś mię.

¹För sångmästaren; av David; en psalm. HERRE, du utrannsakar mig och känner mig.

²Tedy znasz siedzenie moje, i powstanie moje, wyrozumiewasz myśli moje z daleka.

²Evad jag sitter eller uppstår, vet du det; du förstår mina tankar fjärran ifrån.

³Tyś chodzenie moje i leżenie moje ogarnął, świadomeś wszystkich dróg moich.

³Evad jag går eller ligger, utforskar du det, och med alla mina vägar är du förtrogen.

⁴Nim przyjdzie słowo na język mój, oto Panie! ty to wszystko wiesz.

⁴Ty förrän ett ord är på min tunga, se, så känner du, HERRE, det till fullo.

⁵Z tyłu i z przodku otoczyłeś mię, a położyłeś na mię rękę twoję.

⁵Du omsluter mig på alla sidor och håller mig i din hand.

⁶Dziwniejsza umiejętność twoja nad dowcip mój; wysoka jest, nie mogę jej pojąć.

⁶En sådan kunskap är mig alltför underbar; den är mig för hög, jag kan icke begripa den.

⁷Dokąd ujdę przed duchem twoim? a dokąd przed obliczem twojem uciekę?

⁷Vart skall jag gå för din Ande, och vart skall jag fly för ditt ansikte?

⁸Jeźlibym wstąpił do nieba, jesteś tam; i jeźlibym sobie posłał w grobie, i tameś przytomny.

⁸Fore jag upp till himmelen, så är du där, och bäddade jag åt mig i dödsriket, se, så är du ock där.

⁹Wziąłlibym skrzydła rannej zorzy, abym mieszkał na koócu morza,

⁹Toge jag morgonrodnadens vingar, gjorde jag mig en boning ytterst i havet,

¹⁰I tamby mię ręka twoja prowadziła, a dosięgłaby mię prawica twoja.

¹⁰så skulle också där din hand leda mig och din högra hand fatta mig.

¹¹Albo rzekłlibym: Wżdyć ciemności zakryją mię; aleć i noc jest światłem około mnie,

¹¹Och om jag sade: »Mörker må betäcka mig och ljuset bliva natt omkring mig»,

¹²Gdyż i ciemności nic nie zakryją przed tobą; owszem tobie noc jako dzieó świeci; ciemnościć są jako światłość.

¹²så skulle själva mörkret icke vara mörkt för dig, natten skulle lysa såsom dagen: ja, mörkret skulle vara såsom ljuset.

¹³Ty zaiste w nocy masz nerki moje; okryłeś mię w żywocie matki mojej.

¹³Ty du har skapat mina njurar, du sammanvävde mig i min moders liv.

¹⁴Wysławiam cię dlatego, że się zdumiewam strasznym i dziwnym sprawom twoim, a dusza moja zna je wybornie.

¹⁴Jag tackar dig för att jag är danad så övermåttan underbart; ja, underbara äro dina verk, min själ vet det väl.

¹⁵Nie zataiła się żadna kość moja przed tobą, chociażem był uczyniony w skrytości, i misternie złożony w niskościach ziemi.

¹⁵Benen i min kropp voro icke förborgade för dig, när jag bereddes i det fördolda, när jag bildades i jordens djup.

¹⁶Niedoskonały płód ciała mego widziały oczy twoje; w księgi twoje wszystkie członki moje wpisane są, i dni, w których kształtowane były, gdy jeszcze żadnego z nich nie było.

¹⁶Dina ögon sågo mig, när jag ännu knappast var formad; alla mina dagar blevo uppskrivna i din bok, de voro bestämda, förrän någon av dem hade kommit.

¹⁷Przetoż o jako drogie są u mnie myśli twoje, Boże! a jako ich jest wielka liczba.

¹⁷Huru outgrundliga äro icke för mig dina tankar, o Gud, huru stor är icke deras mångfald!

¹⁸Jeźlibym je chciał zliczyć, nad piasek rozmnożyły się; ocucęli się, jeszczem ci ja z tobą.

¹⁸Skulle jag räkna dem, så vore de flera än sanden; när jag uppvaknade, vore jag ännu hos dig.

¹⁹Zabiłlibyś, o Boże! niezbożnika, tedyćby mężowie krwawi odstąpili odemnie;

¹⁹Gud, o att du ville dräpa de ogudaktiga! Ja, måtte de blodgiriga vika bort ifrån mig,

²⁰Którzy mówią przeciwko tobie obrzydłości, którzy próżno wynoszą nieprzyjaciół twoich.

²⁰de som tala om dig med ränker i sinnet, de som hava bragt dina städer i fördärv!

²¹Izali tych, którzy cię w nienawiści mają, o Panie! niemam w nienawiści? a ci, którzy przeciwko tobie powstawają, izaż mi nie omierzli?

²¹Skulle jag icke hata dem som hata dig, HERRE? Skulle jag icke känna leda vid dem som stå dig emot?

²²Główną nienawiścią nienawidzę ich, a mam ich za nieprzyjaciół.

²²Jag hatar dem med starkaste hat; ja, mina fiender hava de blivit.

²³Wyszpieguj mię, Boże! a poznaj serce moje; doświadcz mię, a poznaj myśli moje,

²³Utrannsaka mig, Gud, och känn mitt hjärta; pröva mig och känn mina tankar,

²⁴I obacz, jeźli droga odporności jest we mnie, a prowadź mię drogą wieczną.

²⁴och se till, om jag är stadd på en olycksväg, och led mig på den eviga vägen.