¹Przeczże się poganie buntują, a narody przemyślają próżne rzeczy?

¹Varför larma hedningarna och tänka folken fåfänglighet?

²Schodzą się królowie ziemscy, a książęta radzą społem przeciwko Panu, i przeciw pomazaócowi jego, mówiąc:

²Jordens konungar resa sig upp, och furstarna rådslå med varandra, mot HERREN och hans smorde:

³Potargajmy związki ich, a odrzućmy od siebie powrozy ich.

³»Låt oss slita sönder deras bojor och kasta deras band ifrån oss.»

⁴Ale ten, który mieszka w niebie, śmieje się; Pan szydzi z nich.

⁴Han som bor i himmelen ler, HERREN bespottar dem.

⁵Tedy będzie mówił do nich w popędliwości swojej, a w gniewie swoim przestraszy ich,

⁵Då talar han till dem i sin vrede, och i sin förgrymmelse förskräcker han dem:

⁶Mówiąc: Jamci postanowił króla mojego nad Syonem, górą świętą moją.

⁶»Jag själv har insatt min konung på Sion, mitt heliga berg.»

⁷Opowiem ten dekret: Pan rzekł do mnie: Syn mój jesteś ty, Jam ciebie dziś spłodził.

⁷Jag vill förtälja om vad beslutet är; HERREN sade till mig: »Du är min son, jag har i dag fött dig.

⁸Żądaj odemnie, a dam ci narody dziedzictwo twoje; a osiadłość twoję, granice ziemi.

⁸Begär av mig, så skall jag giva dig hedningarna till arvedel och jordens ändar till egendom.

⁹Potrzesz ich laską żelazną, a jako naczynie zduóskie pokruszysz ich.

⁹Du skall sönderslå dem med järnspira, såsom lerkärl skall du krossa dem.»

¹⁰Terazże tedy zrozumiejcie, królowie, nauczcie się sędziowie ziemi!

¹⁰Så kommen nu till förstånd, I konungar; låten varna eder, I domare på jorden.

¹¹Służcie Panu w bojaźni, a rozradujcie się ze drżeniem.

¹¹Tjänen HERREN med fruktan, och fröjden eder med bävan.

¹²Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.

¹²Hyllen sonen, så att han icke vredgas och I förgåns på eder väg; ty snart kunde hans vrede upptändas. Saliga äro alla de som taga sin tillflykt till honom.