¹Syn mądry przyjmuje ćwiczenie ojcowskie, ale naśmiewca nie słucha strofowania.

²Każdy będzie pożywał dobrego z owocu ust swoich; ale dusza przewrotnych krzywdy pożywać będzie.

³Kto strzeże ust swych, strzeże duszy swojej; kto lekkomyślnie otwiera wargi swe, będzie starty.

⁴Dusza leniwego żąda, a nic nie ma; ale dusza pracowitych zbogaci się.

⁵Słowa kłamliwego nienawidzi sprawiedliwy; ale niezbożny staje się obrzydliwym i shaóbionym.

⁶Sprawiedliwość strzeże tego, który żyje bez zmazy; ale niezbożność podwraca grzesznika.

⁷Znajduje się taki co się czyni bogatym, a nie ma nic; i taki, co się czyni ubogim, choć ma wiele bogactw.

⁸Okup żywota człowieczego jest bogactwo jego; ale ubogi nie słucha łajania.

⁹Światłość sprawiedliwych jasna: ale pochodnia bezbożnych zgaśnie.

¹⁰Samą tylko pychą człowiek zwady wszczyna, ale przy tych, co radę przyjmują, jest mądrość.

¹¹Bogactwa źle nabyte umniejszą się; ale kto je zgromadza ręką swą, przyczynia ich.

¹²Nadzieja długa wątli serce; ale żądość wypełniona jest drzewem żywota.

¹³Kto gardzi słowem Bożem, sam sobie szkodzi; ale kto się boi przykazania jego, odniesie nagrodę.

¹⁴Nauka mądrego jest źródłem żywota ku ochronieniu się sideł śmierci.

¹⁵Rozum dobry daje łaskę; ale droga przewrotnych jest przykra.

¹⁶Każdy ostrożny umiejętnie sobie poczyna; ale głupi rozpościera głupstwo.

¹⁷Poseł niezbożny upada we złe; ale poseł wierny jest lekarstwem.

¹⁸Ubóstwo i zelżywość przyjdzie na tego, który się wyłamuje z karności; ale kto przestrzega upominania, wysławiony będzie.

¹⁹Żądność wypełniona słodka jest duszy; ale odstąpić od złego, głupim jest obrzydliwością.

²⁰Kto chodzi z mądrymi, mądrym będzie; ale kto towarzyszy z głupimi, startym będzie.

²¹Nieszczęście grzeszników ściga; ale sprawiedliwym Bóg dobrem nagrodzi.

²²Dobry człowiek zostawia dziedzictwo synom synów swoich; ale majętność grzesznika sprawiedliwemu zachowana bywa.

²³Obfita żywność na roli ubogich, a drugi ginie przez nieroztropność.

²⁴Kto zawściąga rózgi swej, ma w nienawiści syna swego; ale kto go miłuje, wczas go karze.

²⁵Sprawiedliwy je, i nasyca duszę swoję; ale żołądek niezbożnych niedostatek cierpi.