1Visto que muitos têm empreendido fazer uma narração coordenada dos fatos que entre nós se realizaram,
1Kalz o vezañ kemeret ar garg da skrivañ istor an traoù c'hoarvezet, hag anavezet mat evit bezañ gwir en hon touez,
2segundo no-los transmitiram os que desde o princípio foram testemunhas oculares e ministros da palavra,
2hervez m'o deus degaset deomp ar re o deus o gwelet adalek ar penn-kentañ, hag a zo bet ministred ar Ger,
3também a mim, depois de haver investido tudo cuidadosamente desde o começo, pareceu-me bem, ó excelentíssimo Teófilo, escrever-te uma narração em ordem.
3kredet em eus ivez, Teofil mat-meurbet, e tleen o skrivañ dit dre urzh, goude bezañ graet un enklask pizh warno holl, gant evezh,
4para que conheças plenamente a verdade das coisas em que foste instruído.
4evit ma'c'h anavezi ar wirionez diwar-benn ar pezh a zo bet desket dit.
5Houve nos dias do Rei Herodes, rei da Judéia, um sacerdote chamado Zacarias, da turma de Abias; e sua mulher era descendente de Arão, e chamava-se Isabel.
5En amzer Herodez, roue Judea, e oa ur beleg anvet Zakaria, eus lignez Abia; e wreg a oa eus lignez Aaron, hag en em c'halve Elizabed.
6Ambos eram justos diante de Deus, andando irrepreensíveis em todos os mandamentos e preceitos do Senhor.
6Reizh e oant o-daou dirak an Aotrou, hag e heulient holl gourc'hemennoù hag urzhioù an Aotrou, en un doare divlam.
7Mas não tinham filhos, porque Isabel era estéril, e ambos avançados em idade.
7N'o devoa ket a vugale, rak Elizabed a oa gaonac'h, hag o-daou, e oant aet war an oad.
8Ora, estando ele a exercer as funções sacerdotais perante Deus, na ordem da sua turma,
8Erruout a reas, evel ma rae Zakaria e garg a veleg dirak Doue, hervez urzh e dro,
9segundo o costume do sacerdócio, coube-lhe por sorte entrar no santuário do Senhor, para oferecer o incenso;
9ma voe galvet dre ar sord, hervez giz ar velegiezh, da vont e-barzh templ an Aotrou, evit deviñ an ezañs.
10e toda a multidão do povo orava da parte de fora, � hora do incenso.
10An holl bobl a oa er-maez o pediñ, d'an eur ma teved an ezañs.
11Apareceu-lhe, então, um anjo do Senhor, em pé � direita do altar do incenso.
11Neuze un ael eus an Aotrou en em ziskouezas dezhañ en e sav, en tu dehou da aoter an ezañs.
12E Zacarias, vendo-o, ficou turbado, e o temor o assaltou.
12Zakaria, o welout anezhañ, a voe trubuilhet, hag ar spont a grogas ennañ.
13Mas o anjo lhe disse: Não temais, Zacarias; porque a tua oração foi ouvida, e Isabel, tua mulher, te dará � luz um filho, e lhe porás o nome de João;
13Met an ael a lavaras dezhañ: Zakaria, na'z pez ket aon, rak da bedenn a zo bet selaouet, Elizabed a c'hano dit ur mab, hag e roi dezhañ an anv a Yann.
14e terás alegria e regozijo, e muitos se alegrarão com o seu nascimento;
14Bez' e vo evidout un abeg a joa hag a laouenidigezh, ha kalz en em laouenaio eus e c'hanedigezh.
15porque ele será grande diante do Senhor; não beberá vinho, nem bebida forte; e será cheio do Espírito Santo já desde o ventre de sua mãe;
15Rak bras e vo dirak an Aotrou; n'evo na gwin, nag evaj kreñv ebet, ha leuniet e vo eus ar Spered-Santel adalek kof e vamm;
16converterá muitos dos filhos de Israel ao Senhor seu Deus;
16distreiñ a raio kalz eus bugale Israel d'an Aotrou o Doue,
17irá adiante dele no espírito e poder de Elias, para converter os corações dos pais aos filhos, e os rebeldes � prudência dos justos, a fim de preparar para o Senhor um povo apercebido.
17hag e valeo dirazañ e spered hag e nerzh Elia, evit treiñ kalonoù an tadoù ouzh ar vugale, hag ar re disentus ouzh furnez ar re reizh, evit aozañ d'an Aotrou ur bobl tuet mat.
18Disse então Zacarias ao anjo: Como terei certeza disso? pois eu sou velho, e minha mulher também está avançada em idade.
18Zakaria a lavaras d'an ael: A betra ec'h anavezin kement-se? Rak me a zo kozh, ha va gwreg a zo aet war an oad?
19Ao que lhe respondeu o anjo: Eu sou Gabriel, que assisto diante de Deus, e fui enviado para te falar e te dar estas boas novas;
19An ael a respontas dezhañ: Me eo Gabriel, an hini a chom dirak Doue; degaset on bet evit komz ouzhit ha disklêriañ dit ar c'heloù mat-mañ.
20e eis que ficarás mudo, e não poderás falar até o dia em que estas coisas aconteçam; porquanto não creste nas minhas palavras, que a seu tempo hão de cumprir-se.
20Ha setu, te a ya da vezañ mut, ha ne c'helli ken komz, betek an deiz ma c'hoarvezo an traoù-mañ, abalamour ne'c'h eus ket kredet da'm c'homzoù, hag a erruo en o amzer.
21O povo estava esperando Zacarias, e se admirava da sua demora no santuário.
21Koulskoude, ar bobl a c'hortoze Zakaria, hag a oa souezhet ma talee en templ.
22Quando saiu, porém, não lhes podia falar, e perceberam que tivera uma visão no santuário. E falava-lhes por acenos, mas permanecia mudo.
22Pa voe deuet er-maez, ne c'helle ket komz outo, hag ec'h anavezjont en devoa bet ur welidigezh en templ, rak dre sinoù en roe da gompren dezho; hag e chomas mut.
23E, terminados os dias do seu ministério, voltou para casa.
23Pa voe echuet deizioù e garg, ez eas d'e di.
24Depois desses dias Isabel, sua mulher, concebeu, e por cinco meses se ocultou, dizendo:
24Un nebeut amzer goude, Elizabed, e wreg, en em gavas dougerez, hag en em guzhas e-pad pemp miz, o lavarout:
25Assim me fez o Senhor nos dias em que atentou para mim, a fim de acabar com o meu opróbrio diante dos homens.
25Evel-se eo, en deus graet an Aotrou em c'heñver en deizioù-mañ, m'en deus sellet ouzhin, evit lemel an dismegañs a oa warnon dirak an dud.
26Ora, no sexto mês, foi o anjo Gabriel enviado por Deus a uma cidade da Galiléia, chamada Nazaré,
26Er c'hwec'hvet miz, Doue a gasas an ael Gabriel en ur gêr a C'halilea galvet Nazared,
27a uma virgem desposada com um varão cujo nome era José, da casa de Davi; e o nome da virgem era Maria.
27d'ur werc'hez a zlee dimeziñ d'un den anvet Jozef, eus tiegezh David; ar werc'hez-se a oa anvet Mari.
28E, entrando o anjo onde ela estava disse: Salve, agraciada; o Senhor é contigo.
28An ael, o vezañ aet el lec'h ma oa, a lavaras dezhi: Da saludiñ a ran, te a zo bet resevet en gras, an Aotrou a zo ganit. [Benniget out e-touez ar gwragez.]
29Ela, porém, ao ouvir estas palavras, turbou-se muito e pôs-se a pensar que saudação seria essa.
29O vezañ gwelet an ael, e voe trubuilhet gant e gomzoù, hag e soñje enni ec'h-unan petra a c'helle ar salud-se bezañ.
30Disse-lhe então o anjo: Não temas, Maria; pois achaste graça diante de Deus.
30Neuze an ael a lavaras dezhi: Mari, na'z pez ket aon, rak kavet ec'h eus gras dirak Doue.
31Eis que conceberás e darás � luz um filho, ao qual porás o nome de Jesus.
31Setu, te a vo dougerez, hag e c'hani ur mab, hag e c'halvi e anv Jezuz.
32Este será grande e será chamado filho do Altíssimo; o Senhor Deus lhe dará o trono de Davi seu pai;
32Bras e vo, hag e vo galvet mab an Uhelañ-Meurbet, hag an Aotrou Doue a roio dezhañ tron David e dad.
33e reinará eternamente sobre a casa de Jacó, e o seu reino não terá fim.
33Ren a raio da virviken war diegezh Jakob, hag e ren n'en devo ken a fin.
34Então Maria perguntou ao anjo: Como se fará isso, uma vez que não conheço varão?
34Neuze Mari a lavaras d'an ael: Penaos e c'hoarvezo kement-se, pa n'anavezan gwaz ebet?
35Respondeu-lhe o anjo: Virá sobre ti o Espírito Santo, e o poder do Altíssimo te cobrirá com a sua sombra; por isso o que há de nascer será chamado santo, Filho de Deus.
35An ael a respontas dezhi: Ar Spered-Santel a zeuio warnout, ha galloud an Uhelañ-Meurbet a c'holoio ac'hanout gant e skeud; dre-se ar bugel santel a vo ganet ac'hanout a vo galvet Mab Doue.
36Eis que também Isabel, tua parenta concebeu um filho em sua velhice; e é este o sexto mês para aquela que era chamada estéril;
36Ha setu, Elizabed da geniterv a zoug ivez ur mab en he c'hozhni, hag hemañ eo ar c'hwec'hvet miz eus an hini a oa galvet gaonac'h.
37porque para Deus nada será impossível.
37Rak n'eus netra dibosupl da Zoue.
38Disse então Maria. Eis aqui a serva do Senhor; cumpra-se em mim segundo a tua palavra. E o anjo ausentou-se dela.
38Ha Mari a lavaras: Setu servijerez an Aotrou, ra vo graet din hervez da gomz. Hag an ael a bellaas diouti.
39Naqueles dias levantou-se Maria, foi apressadamente � região montanhosa, a uma cidade de Judá,
39Neuze Mari a savas, hag a yeas buan da vro ar menezioù, en ur gêr eus Bro-Juda,
40entrou em casa de Zacarias e saudou a Isabel.
40hag, o vezañ aet e ti Zakaria, e saludas Elizabed.
41Ao ouvir Isabel a saudação de Maria, saltou a criancinha no seu ventre, e Isabel ficou cheia do Espírito Santo,
41Kerkent ha ma klevas Elizabed Salud Mari, ar bugel bihan a dridas en he c'hof; hag Elizabed a voe leuniet eus ar Spered-Santel.
42e exclamou em alta voz: Bendita és tu entre as mulheres, e bendito é o fruto do teu ventre!
42Hag o sevel he mouezh, e krias: Te a zo benniget e-touez ar gwragez, ha benniget eo frouezh da gof.
43E donde me provém isto, que venha visitar-me a mãe do meu Senhor?
43A-belec'h e teu kement-mañ din, ma teu mamm va Aotrou etrezek ennon?
44Pois logo que me soou aos ouvidos a voz da tua saudação, a criancinha saltou de alegria dentro de mim.
44Rak mouezh da salud n'he deus ket kentoc'h skoet va divskouarn, m'en deus ar bugel bihan tridet gant levenez em c'hof.
45Bem-aventurada aquela que creu que se hão de cumprir as coisas que da parte do Senhor lhe foram ditas.
45Eürus eo an hini he deus kredet, rak graet e vo an traoù a zo bet lavaret dezhi a-berzh an Aotrou.
46Disse então Maria: A minha alma engrandece ao Senhor,
46Neuze Mari a lavaras: Va ene a veul an Aotrou,
47e o meu espírito exulta em Deus meu Salvador;
47ha va spered en em laouena e Doue va Salver,
48porque atentou na condição humilde de sua serva. Desde agora, pois, todas as gerações me chamarão bem-aventurada,
48abalamour m'en deus sellet ouzh izelded e servijerez. Ha setu, diwar vremañ, e vin galvet eürus gant an holl rummadoù,
49porque o Poderoso me fez grandes coisas; e santo é o seu nome.
49rak an Holl-C'halloudek en deus graet traoù bras din; e anv a zo santel,
50E a sua misericórdia vai de geração em geração sobre os que o temem.
50hag e drugarez en em astenn a oad en oad war ar re a zouj anezhañ.
51Com o seu braço manifestou poder; dissipou os que eram soberbos nos pensamentos de seus corações;
51Diskouezet en deus nerzh e vrec'h; stlabezet en deus ar soñjezonoù a rae ar re lorc'hus en o c'halon.
52depôs dos tronos os poderosos, e elevou os humildes.
52Didronet en deus ar re c'halloudek, ha savet en deus ar re vihan.
53Aos famintos encheu de bens, e vazios despediu os ricos.
53Leuniet en deus a vadoù a re o devoa naon, ha kaset en deus kuit ar re binvidik er goullo.
54Auxiliou a Isabel, seu servo, lembrando-se de misericórdia
54Sikouret en deus Israel e servijer, o kaout soñj eus e drugarez,
55(como falou a nossos pais) para com Abraão e a sua descendência para sempre.
55evel m'en devoa e lavaret d'hon tadoù, da Abraham ha d'e lignez da viken.
56E Maria ficou com ela cerca de três meses; e depois voltou para sua casa.
56Mari a chomas gant Elizabed war-dro tri miz; neuze e tistroas d'he zi.
57Ora, completou-se para Isabel o tempo de dar � luz, e teve um filho.
57Neuze, amzer Elizabed o vezañ deuet, e c'hanas ur mab.
58Ouviram seus vizinhos e parentes que o Senhor lhe multiplicara a sua misericórdia, e se alegravam com ela.
58He amezeien hag he c'herent, o vezañ anavezet penaos en devoa an Aotrou diskouezet e drugarez en he c'heñver, en em laouenajont ganti.
59Sucedeu, pois, no oitavo dia, que vieram circuncidar o menino; e queriam dar-lhe o nome de seu pai, Zacarias.
59O vezañ deuet an eizhvet deiz evit amdroc'hañ ar bugel, e c'halvjont anezhañ Zakaria, eus anv e dad.
60Respondeu, porém, sua mãe: De modo nenhum, mas será chamado João.
60Met e vamm, o kemer ar gomz, a lavaras: Nann, met Yann e vo galvet.
61Ao que lhe disseram: Ninguém há na tua parentela que se chame por este nome.
61Hag e lavarjont dezhi: N'eus den ez kerentiezh hag a zo galvet eus an anv-se.
62E perguntaram por acenos ao pai como queria que se chamasse.
62Neuze e c'houlennjont dre sin ouzh e dad penaos e felle dezhañ e vije galvet.
63E pedindo ele uma tabuinha, escreveu: Seu nome é João. E todos se admiraram.
63Zakaria, o vezañ goulennet taolennoùigoù, a skrivas ar gerioù-mañ: Yann eo e anv. Hag an holl a voe souezhet.
64Imediatamente a boca se lhe abriu, e a língua se lhe soltou; louvando a Deus.
64Kerkent e c'henou a zigoras, e deod a ziereas, hag e komze en ur veuliñ Doue.
65Então veio temor sobre todos os seus vizinhos; e em toda a região montanhosa da Judéia foram divulgadas todas estas coisas.
65O holl amezeien a voe leuniet a spont, hag an holl draoù-mañ en em vrude dre holl venezioù Judea.
66E todos os que delas souberam as guardavam no coração, dizendo: Que virá a ser, então, este menino? Pois a mão do Senhor estava com ele.
66An holl re o c'hleve, o mire en o c'halon, hag e lavarent: Petra eta e vo ar bugel bihan-se? Ha dorn an Aotrou a oa warnañ.
67Zacarias, seu pai, ficou cheio do Espírito Santo e profetizou, dizendo:
67Neuze Zakaria e dad a voe leuniet eus ar Spered-Santel, hag e tiouganas, o lavarout:
68Bendito, seja o Senhor Deus de Israel, porque visitou e remiu o seu povo,
68Benniget ra vo an Aotrou, Doue Israel, dre ma'z eo deuet da welout ha da zasprenañ e bobl,
69e para nós fez surgir uma salvação poderosa na casa de Davi, seu servo;
69hag abalamour m'en deus savet deomp ur Salver Galloudek e tiegezh David e servijer,
70assim como desde os tempos antigos tem anunciado pela boca dos seus santos profetas;
70evel m'en devoa lavaret dre c'henou e brofeded santel, abaoe penn-kentañ ar bed,
71para nos livrar dos nossos inimigos e da mão de todos os que nos odeiam;
71dre m'en deus hor saveteet a zaouarn hon enebourien, hag eus dorn an holl re a gasae ac'hanomp,
72para usar de misericórdia com nossos pais, e lembrar-se do seu santo pacto
72evit ober trugarez e-keñver hon tadoù, o kaout soñj eus e emglev santel,
73e do juramento que fez a Abrão, nosso pai,
73eus al le en devoa graet da Abraham hon tad,
74de conceder-nos que, libertados da mão de nossos inimigos, o servíssemos sem temor,
74penaos, o vezañ hon tennet eus dorn hon enebourien, e roje deomp da servijañ anezhañ hep aon,
75em santidade e justiça perante ele, todos os dias da nossa vida.
75er santelezh hag er reizhder dirazañ e-pad holl deizioù hor buhez.
76E tu, menino, serás chamado profeta do Altíssimo, porque irás ante a face do Senhor, a preparar os seus caminhos;
76Ha te, bugel bihan, ta a vo galvet profed an Uhelañ-Meurbet; rak te a gerzho dirak dremm an Aotrou, evit kempenn e hentoù,
77para dar ao seu povo conhecimento da salvação, na remissão dos seus pecados,
77evit reiñ anaoudegezh ar silvidigezh d'e bobl dre pardon eus o fec'hedoù,
78graças � entrenhável misericórdia do nosso Deus, pela qual nos há de visitar a aurora lá do alto,
78dre garantez trugarezus hon Doue; drezi, ar sav-heol eus an nec'h en deus hor gwelet,
79para alumiar aos que jazem nas trevas e na sombra da morte, a fim de dirigir os nossos pés no caminho da paz.
79evit sklêrijennañ ar re a zo azezet en deñvalijenn hag e skeud ar marv, hag evit ren hor c'hammedoù e hent ar peoc'h.
80Ora, o menino crescia, e se robustecia em espírito; e habitava nos desertos até o dia da sua manifestação a Israel.
80Ar bugel bihan a greske hag en em greñvae er spered; hag e chomas el lec'hioù distro betek an deiz ma tlee bezañ diskouezet da Israel.